[sbu_post_image]
انواع عفونت کلیه
پیلونفریت حاد نوعی عفونت باکتریال کلیه است که سبب التهاب بافت و لگنچه کلیه می‌شود. شایعترین علت ایجاد پیلونفریت حاد باکتری اشیرشیاکلی E.Coli می‌باشد (در 80% موارد) از دیگر ارگانیسمهای عامل می‌توان به میکروبهای کلبسیلا ، پروتئوس ، سودومونا ، انتروباکتر و … اشاره کرد. معمولا عامل عفونت‌زا از بخشهای پایینی دستگاه ادراری به بالا صعود می‌کند و سبب درگیری کلیه می‌شود. وجود ریفلاکس (برگشت ادراری به کلیه) موجب افزایش ریسک پیلونفریت حاد می‌شود. گسترش خونی عفونت معمولا به دنبال عفونت خون با استافیلوکوک (سپتی سمی) روی می‌دهد در این حالت بیشتر احتمال دارد که آبسه کلیه ایجاد شود.
پیلونفریت مزمن با ایجاد اسکار و آتروفی (کوچک شدن) کلیه که به نارسایی کلیه می‌انجامد، مشخص می‌شود. و در صورتیکه عفونت حاد وجود نداشته باشد بیمار بدون علامت خواهد بود. و بعد از ایجاد نارسایی کلیه ، علایم مربوط به آن و افزایش فشار خون ظاهر خواهد شد. اختلال زمینه‌ای (در ساختمان یا عملکرد) دستگاه ادراری باضافه عفونتهای مکرر مسئول ایجاد پیلونفریت مزمن هستند و عواملی مانند دیابت ، سنگ کلیه ، آسیب کلیه ناشی از داروها نیز گاهی دخالت دارند.
تشخيص عفونت كليه
در آزمايش خون افزايش گلبولهاي سفيد وجود دارد.
در آزمايش ادرار ، گلبولهاي سفيد و باكتري و گلبولهاي قرمز و كست گلبولهاي سفيد و نوتروفيلهاي درشت ديده مي‌شود (زير ميكروسكوپ)
كشت ادرار همواره مثبت است و معمولا رشد قابل توجه عامل بيماري را (در محيط كشت) نشان مي‌دهد. كشت خون در 3/1 بيماران مثبت است.
در موارد مشكوك يا عارضه دار از سي‌تي‌اسكن و سونوگرافي استفاده مي‌شود. در اين بيماران بيشترين توجه به تشخيص انسداد سيستم ادراري بوسيله سنگ و … است و سونوگرافي براي اين منظور مفيد است.
عفونت كليه در اثر هجوم باكتري به كليه اتفاق افتاده و به نام پيلونفريت معروف است و شامل انواع پيلونفريت حاد و مزمن و پيلونفريت آمفيزماتو مي‌باشد. بعضي اوقات عفونت كليه به شكل آبسه كليه مي‌باشد.
محقق جوان علوم پزشكي كشورمان براي نخستين بار از افزايش غلظت ادراري فاكتور مهاركننده مهاجرت ماكروفاژها براي تشخيص عفونت كليه در مراحل اوليه استفاده كرد.
پژوهشي كه در جشنواره رازي ارائه شد، بررسي غلظت ادراري فاكتور مهاركننده مهاجرت ماكروفاژها در كودكان مبتلا به عفونت ادراري بود.وي گفت: يكي از مشكلاتي كه ما در كودكان با آن مواجه هستيم عفونت ادراري راجعه است كه بسته به شرايط سني كودك فراواني متفاوتي دارد و اين عفونت ادراري خطراتي را براي كليه‌هاي كودك به دنبال دارد.
داروهای عفونت مثانه
آنتی‌هیستامین‌ها، آنتی‌کولینرژیک‌ها، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، و داروهای ضدافسردگی همگی موفقیت محدودی در کاهش علایم دارند.
داروی پنتوزان پلی سولفات سدیم در تخفیف علایم بعضی از خانم‌ها مؤثر بوده است.
دی‌متیل سولفوکساید یا سایر داروها را می‌توان مستقیماً به درون مثانه وارد کرد. *دی‌متیل سولفوکساید به مدت 15 دقیقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخلیه می‌شود. این درمان هر دو هفته تکرار می‌شود، یا تا زمانی که علایم تخفیف یابند و سپس برحسب نیاز تکرار می‌شود. مصرف دی‌متیل سولفوکساید باعث وجود آمدن یک بوی شبیه سیر در پوست و تنفس می‌شود که تا 72 ساعت ادامه می‌یابد.
برای این بیماری راه درمانی قطعاً مؤثر وجود ندارد. انتخاب‌های درمانی عبارتند از داروهای خوراکی مختلف، داروهایی که به داخل مثانه وارد می‌شوند، کارهای مخصوص برای اتساع مثانه، تغییر در رژیم غذایی، تمرینات مخصوص مثانه، و تحریک الکتریکی رشته‌های عصب از راه پوست انجام مشاوره، بازخورد زیستی (بیوفیدبک)، یا هیپنوتیسم یا آرام‌سازی توسط خود فرد جهت کمک به کنترل استرس، عصبانیت، اضطراب و گاهی، افسردگی همراه با اختلالات درد مزمن توصیه می‌شود.
روش‌های جراحی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند (تنها به عنوان حربه آخر و هنگامی که سایر روش‌های درمانی شکست خورده باشند و برای بهبود کیفیت زندگی پایین فرد انجام اقدامات غیرمحافظه‌کارانه جایز باشد).
آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با عفونت
داروهای ضداسپاسم برای تخفیف درد
گاهی استفاده از ضد دردهای ادراری برای تخفیف درد
به هنگام درمان و تا دو هفته پس از رفع علایم از نزدیکی خودداری کنید تا التهاب کاملاً برطرف شود.
منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار
