برگشت ادرار از مثانه به طرف بالا و دستگاه ادراري فوقاني را ريفلاکس ادراري مي گويند که يک بيماري نسبتا شايع است و با عفونتهاي ادراري راجعه در کودکان مشخص مي شود و اگر به موقع درمان نشود ممکن است سبب از بين رفتن کليه ها گردد.
درمان ریفلاکس ادراری
هرچه سن پائین تر و درجه بازگشت ادرار پائین تر باشد،احتمال بهبود خودبخود این بیماری بیشتر می شود و اغلب تا سن 5سالگی رفع می شود ولی بدلیل عوارض جبران ناپذیری که این بیماری دارد می بایستی این بیماری به یکی از روش های زیر تحت درمان گیرد:
- تحت نظربودن:
درنوزادان باهر درجه ای از بازگشت ادراری یا کودکان با درجه خفیف (1و2) به شرطی که عفونت ادرار نداشته وهیج عارضه ای هم ایجاد نشده باشد، می توانند تحت نظر قرار بگیرند به شرط مراجعه منظم به پزشک وانجام کشت ادرار ماهانه و سونوگرافی و اسکن هسته ای سالانه
- درمان داروئی با مصرف آنتی بیوتیک خوراکی پیشگیرانه :
درموارد خفیف (درجه 1تا3) که همزمان عفونت ادرار هم وجود دارد، بکار می رود.دیده شده است که در صورت جلوگیری ازبروز عفونت ادراری یا درمان آن میزان عوراض حاصل از بازگشت ادرار به شدت کاهش می یابد.دراین روش معمولا ازآنتی بیوتیک های خاص با میزان بسیار پائین وبه صورت شبانه به مدت طولانی استفاده می شود وبه صورت دوره ای (هرسه ماه کشت ادرار،هرسال سونوگرافی واسکن هسته ای وVCUG) ارزیابی می شوند.
- درمان جراحی:
درصورت پایدارماندن عفونت ادراری علیرغم مصرف آنتی بیوتیک ،ایجادعوارضی چون اسکار کلیه،عدم رشد کلیه ،عدم تحمل داروتوسط کودک،ریفلاکس شدید (درجه 4و5) ،عدم همکاری والدین در پیگیری بیماروباقی ماندن ریفلاکس بعد از سن بلوغ در دختر بجه ها (بدلیل خطربالای عفونت دردوران بارداری ) بیمار کاندیدعمل جراحی می شود.
