[sbu_post_image]
بیماری های کلیه
بیماری های کلیوی را عمدتا به دو دسته تقسیم میکنند. بیماری های مزمن کلیوی و آسیب حاد کلیه. عبارت بیماری های مزمن کلیوی یا به اختصار CKD به مشکلاتی اطلاق می شود که دائم کلیه ها را درگیر می سازد و ماهیتی پیش رونده دارد.
به عبارت دیگر این دسته از بیماری ها به مرور زمان ممکن است بدتر شوند. اگر این آسیب ها بیش از حد پیشرفت کند، خطر از کار افتادن دائمی کلیه بالا خواهد رفت.
در این صورت برای زنده نگهداشتن فرد بیمار به فراخور حال باید از دیالیز یا پیوند کلیه کمک گرفت. بروز بیماری های مزمن کلیوی روندی خاموش دارد و معلول بیماری های گوناگون دیگری است.
در این میان توجه به این نکته بسیار مهم است که مهم ترین علل بروز این دسته از بیماری ها دیابت و فشار خون است.
علت بیماری های کلیه
دسته دوم بیماری های کلیوی، آسیب حاد کلیه یا به اختصارAKI است. این بیماری پیش از این به نارسایی حاد کلیه معروف بود؛ اما سال 2005 از سوی جامعه نفرولوژی و سایر انجمن ها و سازمان های وابسته به مطالعات در زمینه کلیه و بیماری های آن عبارت نارسایی حاد کلیه عبارتی ناکافی و مبهم تشخیص داده شد.
به همین دلیل تصمیم بر این شد که برای پوشش تمامی طیف اختلالات عملکرد کلیه، این عبارت حذف و به جای آن از عبارت آسیب حاد کلیه استفاده شود. به این ترتیب، عبارت جدید شامل تغییرات خفیف در کارکرد کلیه تا شرایط وخیمی مانند نیاز به دیالیز می شود؛ البته در صورتی که تحت شرایط خاصی بروز کند.
درمان سرطان مثانه
اگر بيمار به موقع مراجعه کند و اگر بيماري به موقع تشخيص داده شود، سرطان داخل مثانه گسترش پيدا نکرده باشد، منفرد بوده و متعدد نباشد و در پاتولوژي مشخص شود که بيماري از مخاط به جاي ديگري تجاوز نکرده، ميشود اميدوار بود که بيشتر به درمان پاسخ دهد. درمانهايي مانند تراشيدن جداره مثانه، تزريق دارو به داخل مثانه، تزريق ب.ث.ژ به داخل مثانه و فعال کردن سيستم ايمني بدن، درمان با راديوتراپي و اشعه که البته عوارض خاص خود را دارد.
اما اگر عمق ضايعه زياد شده باشد و از مخاط گذشته باشد و به نيمي از عضلات پيشرفت کرده باشد، در چنين حالتي جراحيهاي بزرگ و خارج کردن مثانه و برخي اعضاي مجاور لازم است. در صورت درگيريهاي دور دست مثل گرفتاري کبد و ريه بيشتر اقدامات درماني با شکست مواجه ميشود.
پيشگيري از سرطان مثانه
1) مصرف مايعات به اندازهاي که بدن نياز دارد. گاهي انسان احساس تشنگي نميکند مانند همين روزهاي سرد که کمتر آب خورده ميشود. اين تشنه نبودن و کمتر آب خوردن موجب ميشود کليه آب بافتهاي ديگر بدن را جذب کند و اين خوب نيست و غلظت ادرار به مدت طولانيتر در مثانه بالا ميرود و احتمال ايجاد عفونت را افزايش ميدهد. پس مصرف مايعات در حد پنج تا شش ليوان در روز به صورت آب، چاي کمرنگ و … بسيار مفيد خواهد بود.
2) مشخص شده حتي اگر همين الان فردي سيگار را ترک کند تا 15 سال از عوارض ناشي از آن در سيستم ادراري در امان نخواهد بود.
3) افرادي که در کارخانههاي دباغي و چرمسازي، لاستيکسازي، رنگسازي، چاپخانهها و نساجي کار ميکنند، بهتر است از ايمنسازي صحيح محيط و نيز شيوه انجام کار اطمينان حاصل کنند.
4) مصرف الکل، مواد حاوي کافئين (چاي پررنگ، قهوه و نوشابههاي گازدار) و قرار گرفتن در معرض سرما حجم مثانه را کم و تعداد دفعات ادرار را افزايش ميدهد. بنابراين از مصرف اين مواد بپرهيزيد و خود را از سرما مصون نگه داريد.
التهاب مزمن لگنچه و کليه
حملات مکرر عفونت کليوى که طى چندين سال روى مىدهد مىتوانند بهتدريج منجر به بروز آثار نامطلوب و تخريب کليهها شوند. اين عارضه اغلب با پس زدن ادرار همراه است که در آن عمل دريچهاى طبيعى حالبها که باعث جلوگيرى از جريان رو به عقب ادرار از مثانه به کليهها مىشود، مختل مىگردد. در نهايت نارسائى کليه و فشار خون بالا ممکن است ايجاد شود.
التهاب گلومرول و کليه (گلومرولونفريت)
التهاب گلومرول و کليه عبارتى است که براى بيان بيمارىهاى گوناگون و متعددى که گلومرولها (واحدهاى تصفيهکنندهٔ کوچک مولد ادرار) را مبتلا مىکنند، بهکار مىرود. اين عارضه اغلب در اثر اتصال پروتئينهاى خون به گلومرولها ايجاد مىشود که باعث التهاب و ممانعت از عملکرد مناسب آنها مىگردد. اگر گلومرولها به تعداد کافى مبتلا شوند، عملکرد کلى کليهها مختل مىشود و نارسائى کليه و فشار خون بالا بروز مىکند. علائم بسته به شدت بيمارى متغير است. در خفيفترين شکل آن علامتى وجود ندارد. با پيشرفت بيمارى خستگى و احساس ناخوشى عمومى (بىحالي) بروز مىکند.
تشخيص التهاب گلومرول و کليه معمولاً توسط آزمايش ادرار و نمونهبردارى از کليه داده مىشود. براى نمونهبردارى يک سوزن داخل کليه مىشود و تکهاى از بافت کليه خارج مىگردد و توسط ريزبين (ميکروسکوپ) معاينه مىشود تا علت خاص بيمارى تعيين شود.
منبع : متخصص اورولوژی تهران