[sbu_post_image]
تشخيص عفونت ادراري
تشخيص عفونت ادراري اغلب با علايم باليني صورت مي گيرد و فرد بايد به پزشک متخصص مراجعه کند تا پزشک با گرفتن شرح حال و معاينه جهت اطمينان از عدم تب، درد و … تشخيص باليني مثانه را بدهد و از وي آزمايش کشت ادرار به عمل آيد و طبق يافته ها درمان صورت گيرد.
آزمايش کامل ادرار، وجود چرک را در ادرار نشان مي دهد؛ ولي خون به ندرت مشاهده مي شود. غير از عواملي که گفته شد، عوامل ديگري هم مي توانند موجب التهاب و عفونت واژن شوند که در اين حالت بيمار از سوزش ادرار به همراه خارش و درد هنگام رابطه جنسي شکايت مي کند. معمولاً چنين بيماراني دچار تکرار ادرار يا احساس شديد و فوري براي ادرار کردن نمي شوند. چرک يا خون هم در ادرار وجود ندارد.
ساده ترين و معمول ترين روش تشخيص اين عارضه، آزمايش کامل ادراراست. اگر با آزمايش ادرار معلوم شود که چرک در ادرار وجود دارد، به احتمال قريب به يقين علت بروز اين علائم ناراحت کننده التهاب مثانه است. کشت ادرار ضروري نيست و پزشک داروهاي ضد ميکروبي براي بيمار تجويز مي کند که دوره مصرف کامل آنها کوتاه است؛ ولي اگر علائم همچنان برجا بمانند يا عود کنند، لازم است بيمار دوباره ويزيت شود و در اين حالت انجام کشت ادرار ضروري است.
پیشگیری از عفونت ادراري
در استفاده از ديافراگم تجديد نظر كنيد. ثابت شده است كه ديافراگم، عامل اصلى كمك كننده در افرادى است كه دچار عفونت هاى مكرر و مزمن مثانه مى شوند. احتمالا دو مكانيسم در ايجاد اين حالت، دخالت دارند: باكترى ها روى ديافراگم كه در عمق واژن قرار دارد، جمع مى شوند و همچنين ديافراگم مانع تخليه كامل مثانه مى باشد.
از نوار بهداشتى به جاى تامپون استفاده كنيد. هيچ كس نمى داند كه چرا بعضى از زنان به عفونت هاى مكرر، دچار مى شوند؛ اما مسايل مربوط به واژن مانند ميزان فعاليت جنسى، كاربرد ديافراگم و استفاده از تامپون )پنبه اى كه داخل واژن مى گذارند( در ايجاد آن، نقش دارند.
بهداشت كافى را تمرين كنيد. منظور از رعايت بهداشت كافى پوشيدن لباس هاى زير پنبه اى است كه شما را خشك نگه مى دارد؛ پرهيز از پوشيدن شلوارهاى تنگ كه تهويه را مشكل مى كند و در يك كلام، تميز نگه داشتن است.
اگر نمى توانيد حمام برويد تا باكترى ها را از ناحيه پرى نئال )بين واژن و مخرج( تميز كنيد، به طور حتم، در معرض خطر عفونت مجدد قرار خواهيد گرفت. اما افراط هم مى تواند به اندازه ى تفريط زيان آور باشد. شستشو مى تواند به طور ثابت، باكترى ها را وارد واژن و باكترى هاى غير عفونى را با باكترى هاى عفونت زاى E.COLI )اى كولاى( جايگزين كند و باعث عفونت هاى مجارى ادرارى شبيه UTI شود. مصرف صابون هاى ضد باكتريال قوى مى تواند همين كار را بكند. يعنى تغيير فلور نرمال واژن )يعنى باكتريهايى كه بدون خطر در واژن حضور دارند( كافى است تا فرد به عفونت حساسيت پيدا كند.
نكته: تميز باشيد، ولى وسواس به خرج ندهيد.
مهم ترين مکانيسم دفاعي مثانه تخليه منظم است و بايد به طور مرتب خالي شود و باقي مانده اي نداشته باشد. در کنار اين موضوع رعايت بهداشت فردي بخصوص در زنان بسيار مهم است.
برگشت ادرار
حالب وقتی وارد مثانه میشود عمودی وارد نمیشود با بلکه با شیب وارد میشود از زیر مخاط مثانه رد میشود بعدا یک دریچه روی آن باز میشود ، این مسیر حالب در زیر مخاط مثانه به اندازه ای باید باشدکه مانع برگشت ادرار به مثانه بشود . طول حالبی که زیر مخاط مثانه رد میشود تا دریچه ی حالب باز بشود باید 5 برابر قطر آن دریچه باشد . اگر این کمتر بشود درجاتی از برگشت پیدا میشود یعنی ناهنجاری اینجا است . ممکن است خیلی کم ، به اندازه ی قطر حالب باشد که باعث رفلاکس یا برگشت ادرار به مثانه میشود . این برگشت ادرار از دوران جنینی قابل تشخیص است و با سونوگرافی ، اگر مشخص شد که کلیه ها باد کرده ، یکی از شک ها رفلاکس است . لذا در دوران جنینی کاری نمی کنیم ، وقتی بدنیا آمد بعد از حدود یک ماه سونوگرافی را تکرار می کنیم . در این فاصله ی زمانی مرتب آزمایش ادرار می کنیم . آزمایش ادرار صرفا جهت عفونت ادرار است . اگر عفونت بود درمان را شروع می کنیم . دوباره سونوگرافی را تکرار می کنیم . بعضی از وقت ها این رفلاکس خودبخود خوب میشود . 50 درصد رفلاکس هایی که در دوران جنینی دیده میشود خوب می شود زیرا مسیرتکامل عضله های حاله ادامه پیدا می کند تا به تکامل نهایی خودش برسد که رفلاکس قطع می شود . اگر در آزمایش مشاهده شد رفلاکس ادرار ادامه دار است بعد از مثانه یک عکس رنگی گرفته میشود. وقتی تشخیص تایید شد ، باز درمان دارویی است و پیشگیری از عفونت است. در کنار این قضیه کلیه ها را هم بررسی می کنیم که آیا این رفلاکس به کلیه ها آسیب می رساند یا خیر . با رادیو ایزوتوپ یا اسکن رادیو ایزوتوپ که برای بیمار ضرری ندارد کلیه ها بررسی میشود . اگر دیدیم که رفلاکس دارد روی کلیه اثر می گذارد برای جراحی اقدام می شود .
منبع : متخصص ارولوژی تهران
