تشخیص سرطان پروستات، التهاب پروستات

[sbu_post_image]

عوارض التهاب پروستات

عواقب احتمالی التهاب پروستات عبارتند از: بزرگ شدگی پروستات، تنگی پیشابراه، کندی یا بند آمدن ادرار و سایر مشکلات جدی مجرای ادرار، درمان این نوع پروستات بسته به حاد یا مزمن بودن آن متفاوت است .درمان برای پروستات حاد با مصرف آنتی بیوتیک‌های خوراکی، تخلیه با سوند یا تخلیه با عمل جراحی در موارد وخیم مقدور می‌باشد و پروستات مزمن را نیز می‌توان با مصرف آنتی بیوتیک‌ها، ماساژ پروستات برای افزایش تخلیه و جراحی در صورتی که داروها‌ و ماساژ اثر بخش نباشد درمان کرد.البته درمان بسته به بیماری و بیمار تغییر می‌کند. آمیزش برای افزایش تخلیه پروستات پیشنهاد می‌شود .آب گرم و مصرف نکردن ادویه جات نیز ایرادی ندارد.

علل پروستاتیت مزمن

درباره علل ایجادکننده پروستاتیت مزمن / سندرم دردمزمن لگن فرضیه هایی ذکر شده است که عبارتند از: اختلال عملکرد محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – غده فوق کلیه و ناهنجاری های هورمون قشر غده فوق کلیه ناشی از استرس؛التهاب با منشأ عصبی و نشانگان(سندرم) درد میوفاسیال ( درد مربوط به«فاسیا» یا بافت لیفی پوشاننده عضلات و خودِ عضلات). در دو مورد اخیر، بی نظمی دستگاه عصبی موضعی در اثر ضربه اخیر، عفونت یا خلق و خوی مضطرب و انقباض مزمن و ناخوآگاه لگن منجر به التهاب ناشی از آزاد شدن موادی (مثل ماده p ) به وسیله سلول های عصبی می شوند.

امروزه اثبات شده است که باکتری ها نقش قابل توجهی در ایجاد این سندرم ندارند بلکه سندرم مزبور با استرس در ارتباط است.

فرضیه های دیگری که به عنوان علل ایجاد این سندرم بیان شده اند عبارتند از:احتمال وجود باکتری های غیرقابل کشت، ازجمله«نانوباکتریها» و احتمال ویروسی بودن سندرم{ایجاد سندرم در اثر ویروس هایی مانند ویروس هرپس ساده(HSV ) و ویروس سیتومگال(CMV )}.

عفونت در سندرم پروستاتیت مزمن / نشانگان درد مزمن لگن ممکن است التهابی در نظر گرفته شود که در آن،ادرار، مایع منی و سایر ترشحات فاقد ارگانیسم ایجاد کننده عفونت هستند ولی سلول های مبارزه کننده با عفونت وجود دارند و یا ممکن است عفونت غیرالتهابی دانسته شود که در آن، التهاب و سلول های مبارزه کننده باعفونت، هردو وجود ندارند.

تشخیص سرطان پروستات

علاوه بر معاینه فیزیکی سالیانه شامل آزمایش خون، ادرار و احتمالاً تست های آزمایشگاهی دیگر، مشاوره با پزشک برای اقدامات زیر توصیه می شود:

1. معاینه از راه مقعد به وسیله انگشت (digital rectal examination; DRE): توصیه می شود این معاینه سالی یکبار (بعد از سن 50 سالگی) در آقایان انجام شود. افرادی که در گروه های پرخطر قرار دارند (مثل آمریکایی های آفریقایی تبار یا افراد دارای سابقه فامیلی قوی سرطان پروستات) باید با پزشک خود درباره شروع این معاینه از سن پایین تر مشورت کنند.

2.آزمایش PSA (آنتی ژن اختصاصی پروستات؛ antigen prostate-specific) و PAP (اسید فسفاتاز پروستات، prostatic acid phosphate): معمولاً سالی یکبار (بعد از سن 50 سالگی) باید انجام شود. افرادی که در گروه های پرخطر قرار دارند (مثل آمریکایی های آفریقایی تبار یا افراد دارای سابقه فامیلی قوی سرطان پروستات) باید با پزشک خود درباره انجام این آزمایش ها در سن پایین تر مشورت کنند.

چنانچه نتایج DRE یا PSA غیر طبیعی بود، ممکن است پزشک، تکرار آنها یا سونوگرافی و آزمایش های دیگری را درخواست نماید. این آزمایش ها عبارتند از:

1. سونوگرافی از راه رکتوم (tracsrectal ultrasound; TRUS) در این آزمایش از اکوهای امواج صدا برای تهیه تصویر از پروستات به منظور مشاهده موارد غیر طبیعی، مانند بزرگی غده، ندول ها (گره ها)ی موجود در پروستات، نفوذ از تومور کپسول غده و /یا تهاجم به کیسه های مِنَوی استفاده می شود. همچنین TRUS برای هدایت نمونه برداری (بیوپسی) سوزنی پروستات و یا هدایت میله های نیتروژن در سرما جراحی (کرایوسرجری، cryosurgery) مورد استفاده قرار می گیرد.

2. اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT scan یا CAT scan): عبارت است از روش تصویربرداری تشخیصی که در آن از ترکیبی از پروتوهای X و فناوری رایانه ای برای تهیه تصاویر مقطعی افقی و عمودی از بدن استفاده می شود. با این روش تصاویر جزئیات هر بخش از بدن، شامل استخوان ها، عضلات، چربی و اعضا نشان داده می شود. در CT اسکن، جزئیات بیش از رادیوگرافی با اشعه X نشان داده می شوند.

مقداری از PSA که در پروستات تولید می‌شود، به داخل خون وارد می‌شود و می‌توان میزان آن را در خون اندازه گرفت. همچنین می‌توان میزانی از PSA را که در خون به سایر پروتئین‌ها متصل است و مقداری از آن را که به صورت آزاد در خون گردش می‌کند،‌ اندازه گرفت.

پزشکان اندازه‌‌گیری میزان PSA خون را با هدف‌های متفاوتی انجام می‌دهند. این آزمایش از لحاظ تشخیص زودرس سرطان پروستات در مردانی که علایم بالینی یا ناهنجاری‌های آزمایشگاهی احتمال ابتلا به این بیماری را مطرح کرده است، اهمیت زیادی دارد.

حتی از اندازه‌‌گیری PSA برای تخمین زدن شدت بزرگی خوش‌خیم پروستات (BPH) استفاده می‌‌کنند. در مورد این استفاده از آزمایش PSA اختلاف‌نظری وجود ندارد اما در مورد استفاده گسترده از این آزمایش برای بیماریابی (غربالگری) برای سرطان پروستات در مردانی که علایمی از بیماری نشان نمی‌دهند،‌ هنوز اتفاق نظر میان کارشناسان وجود ندارد.

منبع : متخصص ارولوژی تهران