[sbu_post_image]
داروهای عفونت مثانه
آنتی‌هیستامین‌ها، آنتی‌کولینرژیک‌ها، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، و داروهای ضدافسردگی همگی موفقیت محدودی در کاهش علایم دارند.
داروی پنتوزان پلی سولفات سدیم در تخفیف علایم بعضی از خانم‌ها مؤثر بوده است.
دی‌متیل سولفوکساید یا سایر داروها را می‌توان مستقیماً به درون مثانه وارد کرد. *دی‌متیل سولفوکساید به مدت 15 دقیقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخلیه می‌شود. این درمان هر دو هفته تکرار می‌شود، یا تا زمانی که علایم تخفیف یابند و سپس برحسب نیاز تکرار می‌شود. مصرف دی‌متیل سولفوکساید باعث وجود آمدن یک بوی شبیه سیر در پوست و تنفس می‌شود که تا 72 ساعت ادامه می‌یابد.
برای این بیماری راه درمانی قطعاً مؤثر وجود ندارد. انتخاب‌های درمانی عبارتند از داروهای خوراکی مختلف، داروهایی که به داخل مثانه وارد می‌شوند، کارهای مخصوص برای اتساع مثانه، تغییر در رژیم غذایی، تمرینات مخصوص مثانه، و تحریک الکتریکی رشته‌های عصب از راه پوست انجام مشاوره، بازخورد زیستی (بیوفیدبک)، یا هیپنوتیسم یا آرام‌سازی توسط خود فرد جهت کمک به کنترل استرس، عصبانیت، اضطراب و گاهی، افسردگی همراه با اختلالات درد مزمن توصیه می‌شود.
روش‌های جراحی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند (تنها به عنوان حربه آخر و هنگامی که سایر روش‌های درمانی شکست خورده باشند و برای بهبود کیفیت زندگی پایین فرد انجام اقدامات غیرمحافظه‌کارانه جایز باشد).
آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با عفونت
داروهای ضداسپاسم برای تخفیف درد
گاهی استفاده از ضد دردهای ادراری برای تخفیف درد
به هنگام درمان و تا دو هفته پس از رفع علایم از نزدیکی خودداری کنید تا التهاب کاملاً برطرف شود
هماچوری یا ادرار خونی
بدون شک دیدن خون در ادرارباعث ترس و وحشت همه می شود. این مسئله گاهی در اثر مصرف کم آب بعد از انجام فعالیت های ورزشی یا وجود سنگ در کلیهو یا حرکت مثانه بروز می کند.
در موارد جدی تر، زمان خروج خون تعیین کننده ارگان دچار اختلال است:
اگر دفع خون در شروع ادرار کردن باشد
دفع خون در شروع ادرار کردن را هماچوری ابتدایی می گویند. این خون از مجرای ادرار یا پروستات است.
خروج مایع منی هنگام ادرار
خروج ترشحی شبیه مایع منی هنگام ادرار، یک مشکل نسبتا رایج است که در بسیاری از موارد باعث نگرانی فرد مبتلا می‌شود.
عمده مردم به اشتباه به آن خروج اسپرم می‌گویند اما وجود اسپرم در ادرار را فقط آزمایشگاه می‌تواند تشخیص دهد. معمولا مردان هر مایعی با رنگ، قوام و غلظت شبیه به مایع منی را، مایع منی تلقی می‌کنند، در صورتی که بسیاری از این ترشحات، مایع منی نیستند.
علت غلیظ بودن مایع منی وجود مقادیر زیاد قند فروکتوز در آن برای تغذیه اسپرم‌هاست. ترشحات شبیه به مایع منی به سه شکل می‌توانند در ادرار ظاهر شوند: قبل از خروج ادرار، مخلوط با ادرار و پس از پایان ادرار. این‌گونه ترشحات در پایان ادرار از مجرا خارج می‌شوندخروج مایع منی با ادرار معمولا ناشی از عارضه‌ای است که آن را «التهاب احتقانی پروستات» می‌نامند.
بيماري هاي کليه در کل به دو دسته ي بيماري هاي داخلي کليه و بيماري هاي جراحي کليه تقسيم مي شوند. درمان بيماري هاي داخلي کليه به عهده ي متخصص داخلي يا فوق تخصص داخلي کليه (نفرولوژيست) و بيماري هاي جراحي کليه، به عهده ي اورولوژيست است.
وجود پروتئین در ادرار
وجود مقادیر طبیعی پروتئین در ادرار ( پروتئینوری؛proteinuria) از اختلالت مهم کلیوی به شمار می آید.* پروتئین ها جزء اساسی تمام بخش های بدن ازجمله عضلات، استخوان ها، مو و ناخن را تشکیل می دهند.
پروتئین های موجود در خون نیز عملکردهای مهمی دارند و موجب محافظت فرد در برابر عفونت، کمک به لخته شدن خون و حفظ مقدار صحیح مایع در گردش بدن می شوند.
در هنگام عبور خون از کلیه های سالم، کلیه ها مواد زاید آن را تصفیه و تخلیه می کنند و مواد مورد نیاز، مانند پروتئین ها را به خون بازمی گردانند. مولکول اکثر پروتئین ها به حدی بزرگ است که از صافی کلیه رد نمی شود و در نتیجه اغلب پروتئن ها وارد ادرار نمی شوند ولی هنگامی که صافی های کلیه، یعنی گلومرول ها دچار آسیب شده باشند، پروتئین ها از خون وارد ادرار می شوند.
احتمال حضور آلبومین( که نوعی پروتئین محلول در آب است)در ادرار بیش از سایر پروتئین ها است و گاهی به جای لغت پروتئینوری، به طور اختصاصی از واژه «آلبومینوری» استفاده می شود که هنگامی است که در آزمایش ادرار به طور اختصاصی، وجود آلبومین تشخیص داده می شود. آلبومین موجب احتباس مایعات در بدن می شود و مانند اسفنج، آب بافت های بدن را به خود می گیرد.
منبع : متخصص مجاری ادراری
