[sbu_post_image]
پیشگیری از عفونت مثانه در مردان
۱. حتی‌الامكان بهتر است از كاتتر استفاده نشود.
۲. مایعات به مقدار زیاد بنوشید، حداقل 8 لیوان در روز
۳. در صورت بروز عفونت ادراری، سریعاً برای درمان مراجعه كنید.
داروهای عفونت مثانه
آنتی‌هیستامین‌ها، آنتی‌کولینرژیک‌ها، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، و داروهای ضدافسردگی همگی موفقیت محدودی در کاهش علایم دارند.
داروی پنتوزان پلی سولفات سدیم در تخفیف علایم بعضی از خانم‌ها مؤثر بوده است.
دی‌متیل سولفوکساید یا سایر داروها را می‌توان مستقیماً به درون مثانه وارد کرد. *دی‌متیل سولفوکساید به مدت 15 دقیقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخلیه می‌شود. این درمان هر دو هفته تکرار می‌شود، یا تا زمانی که علایم تخفیف یابند و سپس برحسب نیاز تکرار می‌شود. مصرف دی‌متیل سولفوکساید باعث وجود آمدن یک بوی شبیه سیر در پوست و تنفس می‌شود که تا 72 ساعت ادامه می‌یابد.
برای این بیماری راه درمانی قطعاً مؤثر وجود ندارد. انتخاب‌های درمانی عبارتند از داروهای خوراکی مختلف، داروهایی که به داخل مثانه وارد می‌شوند، کارهای مخصوص برای اتساع مثانه، تغییر در رژیم غذایی، تمرینات مخصوص مثانه، و تحریک الکتریکی رشته‌های عصب از راه پوست انجام مشاوره، بازخورد زیستی (بیوفیدبک)، یا هیپنوتیسم یا آرام‌سازی توسط خود فرد جهت کمک به کنترل استرس، عصبانیت، اضطراب و گاهی، افسردگی همراه با اختلالات درد مزمن توصیه می‌شود.
روش‌های جراحی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند (تنها به عنوان حربه آخر و هنگامی که سایر روش‌های درمانی شکست خورده باشند و برای بهبود کیفیت زندگی پایین فرد انجام اقدامات غیرمحافظه‌کارانه جایز باشد).
آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با عفونت
داروهای ضداسپاسم برای تخفیف درد
گاهی استفاده از ضد دردهای ادراری برای تخفیف درد
به هنگام درمان و تا دو هفته پس از رفع علایم از نزدیکی خودداری کنید تا التهاب کاملاً برطرف شود.
تشخیص عفونت دستگاه ادراری
تشخیص عفونت دستگاه ادراری با آزمایش ادرار، کشت ادرارف رادیوگرافی، سونوگرافی، یا سی تی اسکن برای مشاهده مثانه یا کلیه ها و سیستوسکوپی( مشاهده پیشابراه و مثانه به وسیله دستگاهی موسوم به سیستوسکوپ) صورت می گیرد.* درمان عفونت دستگاه ادراری با آنتی بیوتیک مناسب انجام می شود. در عفونت های ساده معمولاً 3 روز درمان و در عفونت های جدی تر 7 تا 10 روز درمان با آنتی بیوتیک ضروری است.* گاهی عفونت های ادراری علی رغم درمان صحیح و کامل عود می کنند. حدود یک پنجم زنان مبتلا به عفونت دستگاه ادراری دوباره دچار عفونت مزبور می شوند. بعضی از خانم ها هرسال 3 بار یا بیشتر مبتلا به عفونت دستگاه ادراری می شوند. آقایان نیز به عفونت های عودکننده ادراری دچار می شوند. در افراد مبتلا به دیابت یا مشکل دفع ادرار نیز عفونت عودکننده ادراری روی میدهد.
نکته: در صورتی که مبتلا به عفونت ادراری عود کننده هستیدف به پزشک مراجعه نماییدتا با استفاده
عفونت مثانه در بین خانم‌های 20 تا 50 بیشتر شایع است.
علل وجود خون در ادرار
اکثر علل خونی شدن ادرار خطرناک نیستند. به عنوان مثال، ورزش ممکن است موجب هماچوری شودکه خود به خود طی 24 ساعت برطرف خواهدشد. در بسیاری موارد، بدون وجود هیچ نوع مشکلی هماچوری مشاهده می شود ولی از آنجا که گاهی هماچوری نشان دهنده ی وجود تومور یا بیماریهای جدی و خطرناک دیگر است باید به وسیله ی پزشک مورد بررسی قرار گیرد.
تشخیص وجود خون در ادرار
برای تشخیص علت وجود خون در ادرار یا رد بعضی علل خاص باید آزمایش کامل ادرار، آزمایش های خونی، پیلوگرافی داخل وریدی(IVP یا به اصطلاح عکس رنگی کلیه) و سیستوسکوپی انجام شوند. در آزمایش ادرار ممکن است علاوه بر گلبول های قرمز، گلبول های سفید( نشان دهنده عفونت) یاکَست ها(casts ؛ گروه هایی از سلول های چسبیده به هم که به شکل لوله های ظریف کلیوی در آمده اند) دیده شوند.
همچنین ممکن است در آزمایش ادرار، مقدار بیش از حد پروتئین یافت شود که نشان دهنده بیماری کلیوی است. پیلوگرافی داخل وریدی(IVP ) می تواند تومور دستگاه ادراری، سنگ کلیه یا مثانه، بزرگی پروستات یا سایر علل انسداد مسیر ادرار را نشان دهد. سیستوسکوپی بهتر ازIVPتومور یا سنگ کلیه را نشان می دهد.
منبع : متخصص اورولوژی تهران
