[sbu_post_image]
درمان بيماري نارسایی کلیه
مهم‌ترين اقدام براي درمان بيماري، برطرف كردن عامل بيماري مثلا ديابت و فشارخون است تا باقيمانده بافت سالم كليه حفظ شود و كليه‌ها بتوانند كار خود را بخوبي انجام دهند. در مراحل اوليه نارسايي كليه ممكن است به روش‌هاي مصنوعي تصفيه خون مانند دياليز نيازي نباشد و بيمار با مصرف دارو بيماري‌اش را كنترل كند، اما اگر نارسايي كليه در مراحل پيشرفته باشد، كليه قادر نخواهد بود عمل تصفيه خون را بخوبي انجام دهد و سموم را از بدن خارج كند. بنابراين افراد مبتلا بايد با روش مصنوعي دياليز و در نهايت، پيوند كليه درمان شوند. افراد بسته به شدت بيماري، هفته‌اي دو تا سه مرتبه دياليز صفاقي يا خوني مي‌شوند. براي انجام پيوند هم بايد گيرنده‌اي از بستگان يا اهداكنندگان يا فردي كه دچار مرگ مغزي شده، وجود داشته باشد كه با كليه بيمار سازگار باشد. همچنين بهترين زمان براي انجام پيوند كليه، هنگامي است كه بيمار به حد دياليز رسيده و چند ماهي دياليز كرده باشد، چون انجام عمل دياليز احتمال پيوند را بالا مي‌برد.
با اين وصف، نارسايي كليه با مصرف دارو درمان نمي‌شود.
چنانچه نارسايي حاد باشد با رفع عامل نارسايي برطرف مي‌شود، اما اگر مزمن باشد، با مصرف دارو از بين نمي‌رود. داروهاي نگهدارنده كمك مي‌كند بيمار به زندگي ادامه دهد، اما نارسايي باقي خواهد ماند.
نكاتي در مورد كليه ها
هر فرد در بدن خود دو كلیه به اندازه مشت فرد بزرگسال دارد كه در دو طرف ستون مهره ها و در قسمت زیرین قفسه سینه در پشت قرار دارند، اگر چه كلیه ها كوچكند ولی وظایفی پیچیده و حیاتی را انجام می دهند كه كل بدن را متعادل نگه می دارند. برای مثال كلیه ها:
– در دفع مواد زاید و مایعات اضافی كمك می كنند.
– خون را تصفیه، برخی از مواد را حفظ و برخی را دفع می كنند.
– تولید گلبولهای قرمز را تحت نظارت قرار می دهند.
– ویتامین های موثر در رشد را می سازند.
– هورمون های موثر در تنظیم فشار خون را تولید می كنند.
– در تنظیم میزان مواد مغذی ویژه در بدن مانند كلسیم و پتاسیم كمك می كنند.
سندروم فانکونی
(به انگلیسی: Fanconi syndrome)، بیماری لوله های پروکسیمال نفرونهای کلیوی می باشد که در آن گلوکز، اسیدهای آمینه، اسید اوریک، فسفات و بیکربنات به جای بازجذب، از طریق ادرار دفع می شوند.
لوله های پروکسیمال اولین بخش نفرون پس از فیلتر شدن گلومرولی مایعات هستند که در سندروم فانکونی این لوله ها دچار اختلال می شوند.این سندروم ممکن است به ارث برسد یا داروها و فلزات سنگین عامل ایجاد آن شوند. اشکال مختلف سندروم فانکونی می توانند اثرات متفاوتی روی لوله های پروکسیمال داشته باشند و در نتیجه عوارض مختلفی را ایجاد کنند. در سندروم فانکونی نوع دوم، کاهش بیکربنات (اسیدوز توبولهای پروکسیمال کلیوی) و کاهش فسفات را داریم که کاهش فسفات حتی در صورت کافی بودن کلسیم و ویتامین D سبب نرمی استخوان می گردد. زیرا فسفات برای رشد استخوان ها ضروری است.
این بیماری از نام یک متخصص اطفال سوییسی به نام گیدو فانکونی گرفته شده است. سندروم فانکونی را نباید با کم خونی فانکونی اشتباه گرفت.
علایم سندروم فانکونی
پرادراری، عطش و کم آبی بدن
نرمی استخوان در بچه ها و استئومالاسی در بزرگسالان
اختلال در رشد
اسیدوز
کاهش پتاسیم
افزایش کلر
دیگر ویژگی های کلی اختلال عمل لوله های پروکسیمال در سندروم فانکونی عبارتند از:
کاهش فسفات خون / وجود فسفات در ادرار
وجود گلوکز در ادرار
وجود پروتئین در ادرار / وجود اسید آمینه در ادرار
افزایش اسید اوریک در ادرار
درمان سندروم فانکونی
درمان در کودکان مبتلا به سندروم فانکونی عمدتا شامل جایگزینی مواد از دست رفته از طریق ادرار است (مایعات و بیکربنات). هدف از درمان در حد امکان اصلاح بیماری زمینه ای در انواع ثانویه بهمراه نگهداری بیکربنات و پتاسیم و فسفات (جهت جلوگیری ازهیپوفسفاتمیک ریکتز) در حد طبیعی و اصلاح اسیدوز ناشی از بیماری است که اساس ان بر تجویز بیکربنات میباشد لازم به ذکر است که در این بیماران باید جهت اصلاح اسیدوز از مقادیر بالاتر مواد قلیائی استفاده شود بطوری که تا 20 میلی اکیوالان به ازای هر کیلو وزن بدن از محلول بی سیترا یا ژول جهت اصلاح اسیدوز مورد نیاز است اضافه کردن مکمل فسفات به درمان الزامی است.
منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار، متخصص ارولوژی تهران
