[sbu_post_image]
درمان سيستيت حاد مثانه
اين بيماران را مي توان با يکي از راهکارهاي زير درمان کرد:
-درمان پيشگيري که در اصطلاح پزشکي به آن «پروفيلاکسي»مي گويند؛ يعني بيمار به طور مداوم و هر روز مقدار کمي دارو بخورد تا عفونت دوباره عود نکند.
-بيمار پس از هر بار رابطه جنسي دارو بخورد.
-هر بار که بيمار دوباره علائم را پيدا کرد، خودش درمان را شروع کند.
داروهای عفونت مثانه
آنتی‌هیستامین‌ها، آنتی‌کولینرژیک‌ها، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، و داروهای ضدافسردگی همگی موفقیت محدودی در کاهش علایم دارند.
داروی پنتوزان پلی سولفات سدیم در تخفیف علایم بعضی از خانم‌ها مؤثر بوده است.
دی‌متیل سولفوکساید یا سایر داروها را می‌توان مستقیماً به درون مثانه وارد کرد. *دی‌متیل سولفوکساید به مدت 15 دقیقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخلیه می‌شود. این درمان هر دو هفته تکرار می‌شود، یا تا زمانی که علایم تخفیف یابند و سپس برحسب نیاز تکرار می‌شود. مصرف دی‌متیل سولفوکساید باعث وجود آمدن یک بوی شبیه سیر در پوست و تنفس می‌شود که تا 72 ساعت ادامه می‌یابد.
برای این بیماری راه درمانی قطعاً مؤثر وجود ندارد. انتخاب‌های درمانی عبارتند از داروهای خوراکی مختلف، داروهایی که به داخل مثانه وارد می‌شوند، کارهای مخصوص برای اتساع مثانه، تغییر در رژیم غذایی، تمرینات مخصوص مثانه، و تحریک الکتریکی رشته‌های عصب از راه پوست انجام مشاوره، بازخورد زیستی (بیوفیدبک)، یا هیپنوتیسم یا آرام‌سازی توسط خود فرد جهت کمک به کنترل استرس، عصبانیت، اضطراب و گاهی، افسردگی همراه با اختلالات درد مزمن توصیه می‌شود.
روش‌های جراحی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند (تنها به عنوان حربه آخر و هنگامی که سایر روش‌های درمانی شکست خورده باشند و برای بهبود کیفیت زندگی پایین فرد انجام اقدامات غیرمحافظه‌کارانه جایز باشد).
آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با عفونت
داروهای ضداسپاسم برای تخفیف درد
گاهی استفاده از ضد دردهای ادراری برای تخفیف درد
به هنگام درمان و تا دو هفته پس از رفع علایم از نزدیکی خودداری کنید تا التهاب کاملاً برطرف شود.
عفونت کلیه
ادرار به‌طور طبيعى ضدعفونى شده است و باکترى ندارد. ورود باکترى به دستگاه ادرارى معمولاً از پائين به بالا يعنى از راه پيشابراه به مثانه و احتمالاً کليه‌ها اتفاق مى‌افتد. باکترى‌ها ممکن است به‌طور خيلى نادر از ساير قسمت‌هاى بدن و از طريق خون به کليه‌ها برسند. وقتى کليه‌ها عفونى شوند به اين عارضه التهاب لگنچه و کليه گفته مى‌شود که ممکن است حاد يا مزمن باشد.
هنگام التهاب حاد لگنچه و کليه ممکن است دچار لرز، تب بالا، تهوع، استفراغ و درد پشت که اغلب به کشاله ران انتشار مى‌يابد، شويد. اگر مثانه نيز عفونى شود، ممکن است علاوه بر اين علائم تکرر و سوزش ادرار بروز کند. التهاب حاد لگنچه و کليه به‌دليل کوتاهى پيشابراه در خانم‌ها شايع‌تر است.
– يكي از عوامل مهم آسيب رساننده به كليه رنگ مو است.
علت عفونت كلیه‌ها
كلیه به چند شكل ممكن است عفونی شود؛ اولین حالت این كه میكروب عفونت‌زا از قسمت‌های پایینی دستگاه ادراری، به كلیه رفته و ایجاد عفونت كند. در صورت وجود انسداد در مسیر یا اختلال عملكرد دستگاه ادراری این مشكل زیاد اتفاق می‌افتد. انتشار از طریق خون نحوه دیگر ابتلای كلیه است كه معمولا در نوزادان شاهد آن هستیم.گاهی هم انتشار مستقیم عفونت از اعضای مجاور صورت می‌گیرد به عنوان مثال در بیماری التهابی لگنی، عفونت ممكن است به كلیه نیز منتقل شود.
پيلونفريت حاد نوعي عفونت باكتريال كليه است كه سبب التهاب بافت و لگنچه كليه مي‌شود. شايعترين علت ايجاد پيلونفريت حاد باكتري اشيرشياكلي E.Coli مي‌باشد (در 80% موارد) از ديگر ارگانيسمهاي عامل مي‌توان به ميكروبهاي كلبسيلا ، پروتئوس ، سودومونا ، انتروباكتر و … اشاره كرد. معمولا عامل عفونت‌زا از بخشهاي پاييني دستگاه ادراري به بالا صعود مي‌كند و سبب درگيري كليه مي‌شود. وجود ريفلاكس (برگشت ادراري به كليه) موجب افزايش ريسك پيلونفريت حاد مي‌شود.
گسترش خوني عفونت معمولا به دنبال عفونت خون با استافيلوكوك (سپتي سمي) روي مي‌دهد در اين حالت بيشتر احتمال دارد كه آبسه كليه ايجاد شود.
منبع : متخصص کلیه و مجاری ادرار
