[sbu_post_image]
وقتی کلیه های شما نارسا می شوند ، همودیالیز مواد زائد و آب اضافی را از خون شما خارج می کند . قبل از اینکه همودیالیز انجام شود ، باید بین خون موجود در رگ های شما با دستگاه همودیالیز ارتباط برقرار شود . راه دسترسی عروقی اجازه می دهد تا خون شما از خلال لوله هایی نرم ، به سمت دستگاه دیالیز حرکت کند تا در آنجا پس از عبور از صافی های خاص ، تصفیه شده و به بدن شما بازگردد .
راههای دسترسی به رگ ها در دیالیز خونی
سه نوع مختلف راه دسترسی عروقی برای انجام همودیالیز وجود دارد که فیستول، گرافت و کاتتر نامیده می شوند . پزشک شما باید در مورد محاسن و معایب هر کدام از اینها برایتان توضیح دهد . پزشک شما ، باید حداقل 6 ماه قبل از زمان شروع دیالیز ، شما را به جراحی که در زمینۀ ایجاد راه دسترسی عروقی برای همودیالیز تخصص دارد ، معرفی کند . این جراح وضعیت شما را ارزیابی می کند و به شما کمک می کند تا بهترین راه دسترسی عروقی را انتخاب کنید . زمانی که پزشکتان به شما می گوید که شما به دیالیز نیاز خواهید داشت ، باید از دستی که جراحی در آن انجام خواهد شد ، مراقبت کنید . اجازه ندهید که از دست شما خونگیری کنند یا دارویی در عروق دست شما تزریق کنند . همچنین اجازه ندهید که از این دست برای اندازه گیری فشار خون استفاده کنند .
فیستول بهترین انتخاب برای همودیالیز می باشد . فیستول ترجیح داده می شود چون معمولاً بیشتر عمر می کند و مشکلاتی مثل تشکیل لخته و عفونت کمتر در آن اتفاق می افتد . فیستول باید چندین ماه قبل از نیاز به شروع دیالیز ایجاد شود . این کار اجازه می دهد تا فیستول وقت کافی برای آماده شدن داشته باشد .
برای ایجاد فیستول ، یک جراحی کوچک مورد نیاز است . فیستول با ایجاد ارتباط بین یک ورید به شریان مجاور آن تشکیل می شود. این کار باعث می شود عروق خونی بزرگی به وجود آیند که جریان خون در آنها سریع است . مچ دست یا آرنج بهترین محل برای ایجاد فیستول می باشد . فیستول سالهای زیادی عمر می کند . معمولاً یک تا چهار ماه طول می کشد تا فیستول به اصطلاح ” برسد ” یا به اندازه کافی بزرگ شود .
گرافت دومین انتخاب برای دسترسی عروقی است . طی یک جراحی کوچک ، بین یک ورید و شریان نزدیک آن ، به وسیله یک لوله مصنوعی ارتباط برقرار می شود . گرافت معمولاً در ساعد یا در قسمت فوقانی بازو قرار داده می شود . بعضی وقتها ، گرافت در ساق پا یا دیواره قفسه سینه قرار داده می شود . گرافت ها به طور کلی بعد از جراحی ، حداقل دو هفته زمان نیاز دارند ، تا قابل استفاده باشند .
کاتترها برای دسترسی موقت به عروق ، مورد استفاده قرار می گیرند . برای مثال ، در افرادی که هنوز فیستول آنها آماده نشده اما لازم است که دیالیزشان شروع شود . وقتی فیستول ” برسد ” کاتتر خارج می شود . گاهی اوقات کاتتر برای دوره طولانی استفاده می شود چون ایجاد فیستول یا گرافت امکان پذیر نمی باشند .
کاتترها از لوله های پلاستیکی نرم ساخته می شوند . کاتترها در یک ورید بزرگ ، معمولاً در گردن قرار داده می شوند اما گاهی اوقات در قسمت فوقانی قفسه سینه گذاشته می شوند . کاتترها نسبت به فیستول یا گرافت مشکلات زیادی به همراه دارند ( از جمله لخته و عفونت ) . کاتترها ممکن است جریان خون کافی برای دیالیز خوب فراهم نکنند .
منبع: مرکز پزشکی آموزشی
