سرطان‌های سطحی مثانه

 حدود 70% از تومور‌های مثانه از نوع سطحی و بدون نفوذ به لایه‌ی عضلانی می‌باشد. استفاده از واکسن B.C.G (ب.ث.ژ) می‌تواند از تهاجمی‌شدن بسیاری از تومور‌های سطحی به ‌میزان معنا‌داری جلوگیری نماید.

برای برنامه‌ریزی موثر درمان سرطان‌های مثانه که کلاً بدون نفوذ به لایه‌ی عضلانی می‌باشند باید دید که تومور مورد‌نظر در بیمار بعد از انجام جراحی (T.U.R) در کدامیک از طبقه‌بندی‌های زیر قرار می‌گیرد.

انواع تومور مثانه

الف)گروه اول

بیماران با ریسک پایین

بیمارانی هستند که با یک تومور کوچک،اولیه با گرید (Grade) پایین و در مرحله پیشرفت (Stage) Ta.

درمان استاندارد در این گروه شامل یک جراحی T.U.R کامل و صحیح می‌باشد و به درمان اضافی نیازی نیست.

ب)گروه دوم

بیماران با ریسک متوسط

شامل بیمارانی هستند با تومور‌های متعدد و یا حجیم یا عود تومور قبلی، با گرید پایین و در مرحله‌ی پیشرفت Ta یا T1 و نمونه‌ی پاتولوژی فاقد کارسینوما این‌سایتو می‌باشد (C.I.S) درمان استاندارد در این گروه عبارتست از T.U.R کامل ضایعات سرطانی. متعاقب برداشتن تومور بیمار تحت یک ‌دوره‌ی اولیه با واکسن B.C.G قرار می‌گیرد. بعد از دوره‌ی اولیه واکسن یادآوری B.C.G به ‌مدت یک ‌سال ادامه می‌یابد.

ج) گروه سوم

بیماران با ریسک بالا

شامل بیمارانی هستند که تومور آنها دارای گرید بالا می‌باشد با مرحله‌ی پیشرفت Ta یا T1 و یا نمونه‌ی پاتولوژی آثاری از کارسینوما این‌سایتو (C.I.S) نشان می‌دهد.

چون در این گروه شانس زیادی برای تهاجم تومور اولیه وجود دارد درمان باید قاطع باشد. لذا اولین توصیه‌ای که می‌شود این‌است که این بیماران بین 4 تا 6 هفته بعد از T.U.R اولیه مجدداً تحت عمل T.U.R ثانوی قرار بگیرند. هدف از انجام جراحی مجدد دو نکته‌ی مهم می‌باشد. یکی آن‌که چنانچه در پاتولوژی اولیه آثاری از C.I.S وجود نداشته‌است با برش عمیق‌تر و وسیع‌تر آن‌ را در نمونه‌ی جدید جستجو نمائیم. دوم آن‌که چه‌ بسا عضله‌ی مثانه از ابتدا درگیر بوده باشد ولی برش اولیه عمق کافی نداشته باشد و لذا درگیری عضلانی دیده نمی‌شود. لذا به‌طور خلاصه درمان استاندارد در این بیماران عبارت‌است از T.U.R مجدد و متعاقب آن درمان با یک دوره‌ی اولیه با واکسن B.C.G و بعد یک‌دوره‌ی یکساله یادآوری با واکسن B.C.G.

منبع : neurologists