[sbu_post_image]
سرطان مثانه
سیگار کشیدن: خطر ایجاد کنسر مثانه در افراد سیگاری دو برابر افراد غیر سیگاری است.
تماسهای شغلی با مواد شیمیایی
تروما به اپیتلیوم مثانه ناشی از سنگ و عفونت
داروها: سیکلوفسفامید
علت سرطان مثانه
ما هنوز علت واقعی بروز اکثر سرطان های مثانه را نمی دانیم. اما، محققان به برخی از عوامل خطر (سرطان مثانه) پی برده اند و درباره این موضوع که چطور این عوامل باعث سرطانی شدن سلول های مثانه می شوند به پیشرفت هایی دست یافته اند.
در طی چند سال اخیر، دانشمندان به پیشرفت های زیادی دست یافته و دریافته اند که برخی تغییرات در DNA می تواند باعث شود تا سلول های عادی مثانه به صورت غیرطبیعی رشد کرده و سرطانی شوند. DNA یک ماده ژنتیکی می باشد که تقریباً برای هر کاری که سلول های ما انجام می دهند، دستوراتی را منتقل می سازد. ما معمولاً شبیه والدین مان هستیم زیرا آنها DNA خود را به ما انتقال می دهند. بعضی ژن ها (بخش هایی از DNA) حاوی دستوراتی برای نظارت بر سلول ها در هنگام رشد و تقسیم می باشند. برخی از ژن ها که به تقسیم سلولی کمک می نمایند، آنکوژن (6) نام دارند. سایر ژن هایی که عمل تقسیم سلولی را کند نموده یا باعث نابودی سلول ها می شوند، ژن های باز دارنده تومور نامیده می شوند. این مسئله شناخته شده است که سرطان ها می توانند ناشی از نقص های DNA باشد که باعث می شود آنکوژن ها فعال شده یا ژن های بازدارنده تومور غیرفعالی شوند. بعضی از افراد نقص های DNA را از والدین شان به ارث می برند که این مسئله سبب می شود خطر ابتلا به سرطان های سینه، تخمدان، کولوکتال و چندین نوع سرطان دیگر در آنها افزایش یابد. با این اوصاف سرطان مثانه از طریق توارث منتقل نمی شود و در حال حاضر به نظر نمی رسد که به ارث بردن نقص های ژنتیکی علت بروز این بیماری باشد.
معمولاً جهش های DNA مرتبط با سرطان مثانه به جای این که از زمان قبل از تولد به ارث برده شوند، در خلال دوره زندگی بروز می کند. هر زمان که یک سلول آماده تقسیم به دو سلول جدید شد، DNA آن نیز باید مشابه سلول تکثیر پیدا کند. این فرآیند بی نقص نمی باشد و ممکن است خطاهایی در هنگام تکثیر DNA رخ دهد. خوشبختانه سلول ها دارای دسته ای از آنزیم های ترمیمی می باشند که خطاهای صورت گرفته در تقسیم DNA را اصلاح می نمایند. اما ممکن است بعضی از این خطاهای صورت گرفته در DNA نیز از کنار این آنزیم های ترمیمی اشتباهاً عبور نمایند خصوصاً اگر سلول ها در حال رشد سریع باشند. ممکن است نقص های اکتسابی DNA ناشی از استنشاق مواد شیمیایی سرطان زای موجود در توتون سیگار باشد چرا که این مواد به وسیله خون جذب شده و سپس توسط کلیه ها تصفیه و به داخل ادرار رها می شوند. تصور بر این است که تغیرات اکتسابی در ژن هایی نظیر: P53 یا ژن های بازدارنده تومور آر.بی و نئو آنکوژن HER2 در پیشرفت سرطان مثانه بسیار مهم باشد. ممکن است تغییرات حاصل در این نوع ژن ها و نیز سایر ژن های مشابه باعث به وجود آمدن بعضی سرطان های مثانه شود که نسبت به سایر انواع آن سریع تر رشد و تکثیر پیدا کند. تحقیقات جدید در این زمینه در نظر دارد تا با آزمایشات پیشرفته بتوانند تغییرات حاصل در DNA را تشخیص داده و سرطان های مثانه را در همان مراحل نخستین ردیابی نماید.
اگرچه هنوز این مسئله کاملاً مشخص نشده است که سرطان های مثانه بر اثر جهش های موروثی موجود در آنکوژن ها یا ژن های بازدارنده تومور به وجود می آیند، به نظر می رسد بعضی از افرادی که دارای این نقص ها می باشند قدرت پایینی در پس زدن برخی از مواد شیمیایی سمی سرطان زا دارند. این افراد در برابر اثرات عوامل سرطان زای موجود در توتون سیگار و برخی مواد شیمیایی صنعتی، دارای حساسیت بیشتری می باشند. محققان آزمایشاتی را که ممکن است به شناسایی چنین افرادی کمک کند گسترش داده اند اما اینگونه آزمایشات به طور معمول و مرتب در دسترس نمی باشد.
پیشگیری از سرطان مثانه
هر چیز که شانس ابتلا به یک بیماری نظیر سرطان را در افراد افزایش دهد، یک عامل خطر به حساب می آید.
سرطان های مختلف دارای ریسک فاکتورهای متفاوتی می باشند. مثلاً عدم محافظت از خود در برابر تابش شدید اشعه خورشید، یک ریسک فاکتور برای سرطان پوست می باشد. چندین ریسک فاکتور باعث مستعدتر شدن فرد در ابتلا به سرطان پوست می باشد.
در عین حال به یاد داشتن این موضوع بسیار مهم است که ریسک فاکتورها خطر ابتلا را در فرد افزایش می دهند اما همیشه باعث بیماری نمی شوند. بسیاری از افراد هستند که دارای یک یا چند مورد از این ریسک فاکتورها می باشند. اما هرگز دچار سرطان مثانه نشده اند. حال آنکه بعضی ها مبتلا به سرطان مثانه هستند در حالی که ریسک فاکتورهای آنان ناشناخته است.
به هر حال برای کنترل دقیق یک سرطان نهفته، آگاهی داشتن از ریسک فاکتورها بسیار مهم است به گونه ای که انجام یک واکنش به موقع و مناسب در برابر آنها نظیر تغییراتی که در عادات مزاجی و سلامتی بروز می کند، می تواند مؤثر واقع گردد.
سرطان مثانه و سیگار
بزرگترین عامل خطر در ابتلا به سرطان مثانه کشیدن سیگار است. افراد سیگاری دو برابر بیشتر از افرد غیرسیگاری در معرض ابتلا به سرطان مثانه قرار دارند. سیگار کشیدن دلیل نیمی از مرگ و میر مردان در اثر ابتلا به سرطان مثانه و نیز بیش از یک سوم در زنان است. بعضی از (مولد شیمیایی سرطان زا) موجود در توتون سیگار، توسط ریه ها جذب شده و در داخل خون رها می شوند.
سپس به وسیله کلیه ها تصفیه شده و در ادرار جمع می شوند. این مواد شیمیایی درون ادرار به سلول های اوروتلیال که بخش داخلی مثانه را پوشانیده اند، آسیب وارد می نمایند.
این آسیب احتمال ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می دهد.
سرطان مثانه و مواد شیمیایی
برخی از مواد شیمیایی صنعتی با سرطان مثانه در ارتباط می باشند. این مواد شیمیایی که اسیدهای آمینه معطر نامیده می شوند، مانند: «بنزیدین» و «نفتیل آمین» که گاهی اوقات در صنایع رنگ مورد استفاده قرار می گیرد، می توانند عامل بروز سرطان مثانه باشند.
همچنین اگر سایر صنایعی که از برخی مواد شیمیایی ارگانیک استفاده می کنند، ایمن سازی محیط و اصلاح شیوه انجام کار را به صورت صحیح انجام نداده باشند، ممکن است کارگران را در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه قرار دهند.
صنایعی که با خودداری بیشترین خطر می باشند شامل کارخانجات سازنده لاستیک (کائوچو)، چرم، نساجی و تولیدات رنگ و تا حدی نیز چاپخانه ها می باشند.
کشیدن سیگار و نیز قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سرطان زا که به اقتضای حرفه کاری صورت می گیرد هر دو با هم در پیشرفت سرطان سروکار دارد، در خطر بسیار بیشتری در ابتلا به سرطان مثانه قرار دارد.
سرطان مثانه و نژاد
سفیدپوستان بیشتر از سیاهپوستان در معرض ابتلا به سرطان مثانه می باشند. دلیل این اختلاف به خوبی مشخص نشده است.
سرطان مثانه و افزایش سن
خطر ابتلا به سرطان مثانه با افزایش سن بالا می رود. میانگین سن در تشخیص سرطان مثانه 65 سال است. کمتر از یک درصد از موارد ابتلا به سرطان مثانه در میان افراد زیر 40 سال رخ می دهد.
التهاب مثانه
عفونت های ادراری، سنگ های کلیه و مثانه و نیز سایر دلایل ناراحتی های مزمن مثانه، با سرطان مثانه مرتبط می باشند (به ویژه کار سینوم سلول اسکواموس مثانه) اما لزوماً باعث بروز سرطان مثانه نمی شوند. همچنین کرم انگلی که «شیستوزما هماتوبیوم» نامیده می شود و می تواند به داخل مثانه نفوذ پیدا کنند به عنوان یک عامل خطر برای سرطان مثانه و معمولاً کارسینوم سلول اسکواموس به حساب می آید. گرچه اکثراً این انگل در شمال آفریقا یافت می شود اما سبب بروز موارد نادری از سرطان مثانه در ایالات متحده، در میان افرادی که قبل از مهاجرت شان به این کشور مبتلا به این کرم انگلی بودند، نیز شده است.
سابقه ابتلا به سرطان مثانه
همانگونه که کارسینوم اوروتلیال می تواند در بسیاری از نواحی مثانه شکل بگیرد به همان صورت نیز می تواند در دیواره کلیه، میزنای و میز راه به وجود بیاید. حتی زمانی که تومور مثانه به صورت کامل خارج می شود خطر بسیار زیادی بیمار را در شکل گیری تومور دیگری در همان موضع یا در قسمت های دیگر اوروتلیوم، تهید می کند. به همین دلیل، افرادی که مبتلا به سرطان مثانه می باشند به صورت مداوم به مراقبت های پزشکی دقیق نیاز دارند. این مراقبت ها شامل آزمایشات ادرار و آزمایشات اشعه ایکس برای تشخیص هر نوع سرطان جدید در مراحل اولیه و بیشتر علاج پذیر آن هستند.
نقص مادرزادی مثانه
پیش از تولد مجرایی بین ناف (فرورفتگی کوچک روی شکم) و مثانه وجود دارد. این اتصال و پیوند، «اوراک» نامیده می شود که معمولاً پس از تولد از بین می رود. اگر بخشی از این مجرا بعد از تولد باقی بماند، امکان دارد که سرطانی شده و یک آدنوکارسینوم شکل بگیرد. چنین سرطانی بسیار نادر بوده و علت بروز کمتر از یک و نیم درصد از موارد ابتلا به سرطان مثانه است.
در هر حال، بر اثر بروز این نقص در حدود یک سوم از آدنوکارسینوم های مثانه شکل می گیرند که با این حال باز هم نادر به شما می روند.
نقص کمیاب دیگری در هنگام تولد به نام «اکستروفی مثانه» وجود دارد که خطر ابتلا به سرطان مثانه را در افراد افزایش می دهد. در اکستروفی مثانه، پوست، ماهیچه و بافت پیوندی جلوی مثانه ضعیف شده و تحلیل می رود تا این که کاملاً به هم می چسبند به گونه ای که یک سوراخ یا نقصی در دیواره شکم به وجود می آید. اکستروفی می تواند به بافت مجاور مثانه سرایت کرده و آن را در معرض یک عفونت حاد و مزمن قرار دهد که در نهایت ممکن است به شکل گیری یک آدنوکارسینوم در مثانه بیانجامد.
ابتلا به سرطان مثانه
مصرف زیاد گوشت قرمز میتواند سرطانزا باشد.
متخصصان میگویند خوردن مقدار زیادی گوشت قرمز به خصوص اگر بیش از حد سرخ یا کباب شده باشد خطر سرطان مثانه را افزایش میدهد.
به گزارش جهان به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ تحقیقات نشان میدهد که سرخ و کباب کردن گوشت قرمز به حدی که سطح آن کمی بسوزد میتواند مواد شیمیایی سرطانزا تولید کند.
این مطالعه نشان داد که احتمال ابتلا به سرطان مثانه در افرادی که گوشت قرمز به شدت سرخ شده یا کباب شده، بخشی از رژیم غذایی آنها بود 2 برابر کسانی است که گوشت قرمز کم سرخ یا کباب شده، مصرف میکنند. ظاهرا در این مطالعه به اثر گوشت آبپز بر سرطان مثانه اشارهای نشده است.
یافتههای مطالعه تازه به روی 1700 نفر در یک کنفرانس تحقیقات سرطان در آمریکا عرضه شد.
پژوهشگران دانشگاه تگزاس دریافتند که این خطر برای کسانی که گوشت قرمز کاملا سرخ شده مانند استیک و گوشت خوک نمک سود (بیکن) مصرف میکنند، بیشتر است اما براساس این مطالعه حتی گوشت مرغ و ماهی نیز وقتی سرخ شده باشد، احتمال ابتلا به سرطان را به طول قابل توجهی بالا میبرد.
سه نوع عمده از مواد شیمیایی سرطانزا که به “اچ سی اِی”ها معروف هستند خطر ابتلا به سرطان را به میزان بیش از 2.5 برابر افزایش دادند.
به نظر میرسید که بعضی افراد از لحاظ ژنتیکی بیشتر در برابر این نوع رژیم آسیب پذیرند.
در این مطالعه که طی 12 سال انجام شد، محققان DNA کلیه شرکتکنندگان را تحلیل کردند و متوجه شدند که داشتن ژنهای خاص خطر ابتلا به سرطان مثانه را در برخی افراد که زیاد گوشت قرمز میخورند پنج برابر میکند. متخصصان سرطان میگویند که تحقیقات بیشتری برای اطمینان از ارتباط مصرف مرتب گوشت قرمز با سرطان مثانه لازم است و این که آیا نحوه پختن آن تاثیری دارد یا نه.
براساس گزارش بیبیسی، دکتر پاناگوئیتا میترو، از صندوق جهانی تحقیقات سرطان، گفت: وقتی همه شواهد درباره مصرف گوشت و سرطان را بررسی کردیم حاکی از افزایش سرطان مثانه به دلیل مصرف گوشت قرمز نبود اما در این زمینه که گوشت قرمز یا گوشت پردازش شده خطر سرطان روده را افزایش میدهد شواهد قانع کنندهای وجود دارد. به همین دلیل است که توصیه میکنیم مردم مصرف گوشت قرمز را به 500 گرم ـ وزن گوشت پخته شده در هفته محدود کنند یا به کلی از خوردن گوشت سرخ كرده پرهیز کنند.
گفتنی است، حدود پنج هزار نفر هر سال در اثر این سرطان میمیرند و تقریبا 90 درصد موارد مرگ در افراد بالای 65 سال است.
