سرطان پروستات ،عوارض سرطان پروستات

سرطان پروستات

سرطان پروستات، شایع ترین سرطان آقایان در انگلیس به شمار می اید و حدود یک چهارم سرطان های مردان را تشکیل میدهد. در امریکا، بعد از سرطان پوست، سرطان پروستات شایع ترین سرطان مردان است.

در هرسال تقریباً32000 مرد در کشور انگلیس مبتلا به سرطان پروستات تشخیص داده می شوند و بیش از000/10 نفر در اثر این بیماری فوت می شوند.

سرطان پروستات در زیر 50 سالگی نادر است ولی با افزایش سن، شیوع بیماری بیشتر می شود.

داشتن پدر یا برادر مبتلا به سرطان پروستات، خطر ابتلای فرد به این بیماری را افزایش می دهد.

چنان چه سرطان پروستات زود تشخیص داده شود، درمان آن بسیار موفقیت آمیز است.

حدود 60 درصد تمام سرطان های پروستات هنگامی تشخیص داده می شوند که محدود به پروستات هستند. -*شانس 5 سال زنده ماندن فرد در صورتی که بیماری در زمان محدود بودن به پروستات تشخیص داده شود 100% است.

در 20 سال گذشته، شانس زنده ماندن در تمام مراحل بیماریدر اثر تشخیص و درمان زودرس افزایش یافته است. – * سرطان پروستات در مراحل اولیه ممکن است با علایم همراه نباشد و تنها به وسیله معاینات منظم پروستات به وسیله پزشک تشخیص داده شود.

به دلیل ترس، مراجعه به پزشک برای معاینه از نظر سرطان پروستات را به تعویق نیاندازید. با معاینه و آزمایش سالیانه پروستات اغلب می توان وجود بیماری را به طور زود رس تشخیص داد.

التهاب پروستات

پروستاتیت (prostatitis)عبارت است از التهاب پروستات که ممکن است با احساس ناراحتی، درد، وجود یا فقدان تکرر ادرار و گاهی تب همراه باشد. شایع ترین مشکل پروستات در زیر 50 سالگی پروستاتیت است و تخمین زده شده است که حداقل نیمی از تمام مردان در مقطعی از زندگی دچار آن می شوند.*8 درصد بیماران مراجعه کننده به اورولوژیست ها و 1درصدبیماران مراجعه کننده به پزشکان عمومی در آمریکا را افراد مبتلا به پروستاتیت تشکیل میدهند. حدود 25 درصد از کل مراجعه کنندگان مردجوان و میانسالی که به دلیل ناراحتی های ادراری تناسلی به پزشک مراجعه می کنند مبتلا به پروستاتیت هستند.* *پروستاتیت عبارتست از التهاب بافتی(میکروسکوپی) غده پروستات.

در سال 1999 میلادی انستیتوی ملی بهداشت، پروستاتیت را به 4 گروه تقسیم کرد

گروه1: پروستاتیت حاد(باکتریایی

گروه 2:پروستاتیتمزمنباکتریایی

گروه 3:پروستاتیت مزمن/نشانگان(سندرم) درد مزمن لگن

گروه 4: پروستاتیت التهابی بدون علامت.

پروستاتیت حاد(باکتریایی)

عوارض التهاب پروستات

عواقب احتمالی التهاب پروستات عبارتند از: بزرگ شدگی پروستات، تنگی پیشابراه، کندی یا بند آمدن ادرار و سایر مشکلات جدی مجرای ادرار، درمان این نوع پروستات بسته به حاد یا مزمن بودن آن متفاوت است .درمان برای پروستات حاد با مصرف آنتی بیوتیک‌های خوراکی، تخلیه با سوند یا تخلیه با عمل جراحی در موارد وخیم مقدور می‌باشد و پروستات مزمن را نیز می‌توان با مصرف آنتی بیوتیک‌ها، ماساژ پروستات برای افزایش تخلیه و جراحی در صورتی که داروها‌ و ماساژ اثر بخش نباشد درمان کرد.البته درمان بسته به بیماری و بیمار تغییر می‌کند. آمیزش برای افزایش تخلیه پروستات پیشنهاد می‌شود .آب گرم و مصرف نکردن ادویه جات نیز ایرادی ندارد.

عوارض سرطان پروستات

غده پروستات برای عملکرد جنسی مردان نقش حیاتی دارد و احتمال یا تشخیص قطعی وجود سرطان پروستات می تواند موجب نگرانی درباره از دست رفتن مردانگی شود. ولی موضوع خوشحال کننده آن است که سرطان پروستات را می توان درمان کرد.

مخفی ساختن ابتلا به سرطان پروستات از اعضای خانواده: بیمار و همسر یا خانواده او باید بیشترین تلاش را در زمینه ی برقراری ارتباط درباره تشخیص بیماری، احساس خود در این مورد و نگرانی ها درباره بیماری مزبور به عمل آورند. بیمار باید درباره تشخیص بیماری، خطرات و فواید درمان های مختلف و تأثیر آنها بر زندگی خود آگاه شود و این اطلاعات را به نزدیکان خود نیز انتقال دهد. مخفی ساختن وجود بیماری از این افراد که به وسیله ی بعضی از بیماران صورت می گیرد و به ضرر بیمار و خانواده او تمام می شود.

عدم صداقت با خود و پزشک معالج: بعضی از بیماران وجود بعضی از علایم سرطان پروستات را در خود نادیده می گیرند و یا به دلیل ناراحتی از چگونگی معاینه پروستات به پزشک مراجعه نمی کنند. برخی دیگر از بیماران که پس از مراجعه به پزشک متوجه ابتلای خود به سرطان پروستات می شوند از مراجعه بعدی به پزشک خودداری می کنند و به درمان خودسرانه، با استفاده از داروهای جایگزین و نامناسب می پردازند و یا به سادگی بیماری خود را انکار می کنند و دیگر به پزشک مراجعه نمی نمایند. این کار همواره به زیان بیمار تمام می شود.

ترس از درخواست کمک: ممکن است تنها بودن و یا نداشتن یار و یاور برای فرد مبتلا به سرطان (از جمله سرطان پروستات) به طور طبیعی ایجاد شود. در این موارد باید از گروه های حمایتی استفاده کرد. با این کار بیمار در می یابد که افراد متعدد دیگری نیز مبتلا به همین بیماری و وضعیت مشابه هستند. بهتر است بیمار، همسر یا دوست خود را به عنوان فرد حمایت کننده همراه بیاورد.

منبع : متخصص ارولوژی تهران