چه کسانی بیشتر به عفونت‌های ادراری مبتلا می‌شوند؟
در پاسخ باید گفت بروز عفونت‌های ادراری، به سن و جنس افراد بستگی دارد. اگر بخواهیم از دیدگاه جنسی موضوع را بررسی کنیم باید بگویم عفونت ادراری در زنان شایع‌تر از مردان است، زیرا مجرای ادراری در زنان کوتاه‌تر بوده و باکتری راحت‌تر وارد پیشابراه می‌شود. این باکتری‌ها اغلب از ناحیه دستگاه گوارش یعنی مقعد به دستگاه ادراری تحتانی ورود پیدا می‌کنند.
همچنین میزان شیوع در زنان متاهل بیش از زنان مجرد است، چون با ازدواج، فلور نرمال واژن زن تغییر کرده (واژن فاصله اندکی با پیشابراه دارد) و این نیز عاملی برای بروز عفونت در زنان است. اما اگر بخواهیم از نظر سنی بررسی کنیم، در صورتی که در کودک پسری یک بار عفونت ادراری دیده شود این علامت برای ما هشداردهنده خواهد بود، زیرا می‌تواند به دلیل نقص مادرزادی در مجرای ادراری او باشد.
اما در کودکان دختر که دچار دو یا چند بار عفونت شوند، گرچه پیگیری ضروری است و علت دقیق آن باید مشخص شود، ولی عفونت ادراری آنها به اندازه عفونت ادراری در کودکان پسر اهمیت ندارد. مورد بعدی شیوع عفونت ادراری در مردان میانسال است. غده پروستات در همه مردان به طور فیزیولوژیک شروع به رشد می‌کند و حجیم‌تر می‌شود. این افزایش حجم، اجازه تخلیه کامل مثانه را نمی‌دهد. ادرار احتباس یافته و محیط غیراستریل احتمال عفونت ادراری را بالا می‌برد. بنابراین در مردان میانسال نیز عفونت ادراری شیوع بیشتری دارد.
عفونت مجاري ادراري به واسطه باکتري ها ايجاد مي شود و البته باکتري مي تواند هر بخشي از دستگاه ادراري را آلوده سازد. بروز اين نوع عفونت در بين زنان 10 بار بيشتر از مردان است. بيش از نيمي از زنان حداقل يک بار در طول زندگي، عفونت مجاري ادراري را تجربه مي کنند. براي درمان اين عفونت بايد باکتري ها از بين بروند و به اين منظور بايد مصرف غذاهاي اسيدي باز شود، زيرا محيط اسيدي باکتري هاي مضر را از بين مي برد. از مهم ترين علايم اين بيماري عبارتند از:
درد يا سوزش به هنگام دفع ادرار
تکرر ادرار
وجود خون در ادرار
درد در قسمت زير شکم
تب به ويژه در نوزادان و کودکان
از عوامل خطر به وجود آمدن عفونت مجاري ادراري، مي توان ديابت، بارداري، باکتري اشريشياکلي، استفاده از محصولات قوي پاک کننده پوست، استفاده از قرص هاي ضد بارداري، مصرف زياد آنتي بيوتيک و انسداد مجاري ادراري به دليل تومور يا توده بدخيم را نام برد.
براي درمان، از چندين نوع آنتي بيوتيک معمولاً به مدت 10-7روز استفاده مي شود که به دستور پزشک معالج صورت مي گيرد، ولي درمان هاي جايگزين هم مي توانند به بهبود علايم کمک کنند. مهم ترين توصيه هاي تغذيه اي که در اين رابطه مي توان به آنها اشاره نمود، عبارتند از:
در طول روز مايعات زياد مانند چاي و آب بنوشيد. از مصرف نوشيدني هاي شيرين و آبميوه هاي شيرين شده پرهيز کنيد. روزانه 8-6 ليوان آب تصفيه شده بنوشيد.
عصاره قره قاط و زغال لخته حاوي موادي هستند که به علت محتواي پروآنتوسيانيدين، پيوستن باکتري ها به بافت مثانه را مهار مي کنند. نوشيدن آب قره قاط شيرين نشده به طور منظم به کاهش خطر عفونت مجاري ادراري کمک مي کند، هر چند نوشيدن اين عصاره ها عفونتادراري را درمان نخواهد کرد و دقت کنيد که اگر داراي علايم عفونتادراري هستيد، بايد به پزشک مراجعه کنيد و آنتي بيوتيک دريافت نماييد.
التهاب گلومرول و کليه (گلومرولونفريت)
التهاب گلومرول و کليه عبارتى است که براى بيان بيمارى‌هاى گوناگون و متعددى که گلومرولها (واحدهاى تصفيه‌کنندهٔ کوچک مولد ادرار) را مبتلا مى‌کنند، به‌کار مى‌رود. اين عارضه اغلب در اثر اتصال پروتئين‌هاى خون به گلومرولها ايجاد مى‌شود که باعث التهاب و ممانعت از عملکرد مناسب آنها مى‌گردد. اگر گلومرولها به تعداد کافى مبتلا شوند، عملکرد کلى کليه‌ها مختل مى‌شود و نارسائى کليه و فشار خون بالا بروز مى‌کند. علائم بسته به شدت بيمارى متغير است. در خفيف‌ترين شکل آن علامتى وجود ندارد. با پيشرفت بيمارى خستگى و احساس ناخوشى عمومى (بى‌حالي) بروز مى‌کند.
تشخيص التهاب گلومرول و کليه معمولاً توسط آزمايش ادرار و نمونه‌بردارى از کليه داده مى‌شود. براى نمونه‌بردارى يک سوزن داخل کليه مى‌شود و تکه‌اى از بافت کليه خارج مى‌گردد و توسط ريزبين (ميکروسکوپ) معاينه مى‌شود تا علت خاص بيمارى تعيين شود.
عوارض گلومرولونفریت
عوارض گلومرولونفریت عبارتند از: نارسایی حاد کلیه، نارسایی مزمن کلیه، افزایش فشار خون، سندرم نفروتیک. درمان گلومرولونفریت به حاد یا مزمن بودن آن، علت زمینه ای بیماری و نوع و شدت علایم بستگی دارد. بعضی از انواع گلومرولونفریت حاد به ویژه در صورتی که به دنبال عفونت استرپتوکوکی ایجاد شده باشند اغلب خود به خود و بدون نیاز به درمان، طی مدت 6 تا 8 هفته برطرف می شوند. برای کنترل افزایش فشار خون، استفاده از داروهای مُدر، مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEI)، داروهای مسدود کننده ی کانال کلسیم و داروهای مسدود کننده ی بتا توصیه می شود. در مواردی که در اثر عفونت استرپتوکوکی یا باکتریایی، لوپوس یا التهاب عروقی (واسکولیت)، نفروپاتی IgA، و سندرم گودپاسپر ایجاد شده اند می توان با درمان آنها، گلومرونفریت را درمان نمود. در صورت بروز نارسایی حاد کلیه، دیالیز موقت موجب حذف مایع اضافی بدن و کنترل فشار خون می شود. در نارسایی مزمن کلیه باید از دیالیز دایمی یا پیوند کلیه استفاده نمود.
نکته: محدود کردن مقدار نمک طعام مصرفی، پروتئین و پتاسیم، و در صورت ابتلا به دیابت، کنترل وزن و کنترل فشار خون و مقدار قند خون، موجب آهسته شدن سرعت آسیب کلیوی در گلومرولونفریت می شود.
(به انگلیسی: Glomerulonephritis) نوعی بیماری کلیوی(معمولا هردو کلیه باهم) است که مشخصهٔ آن التهاب گلومرولها، یا رگ‌های خونی کوچک در کلیه‌ها می‌باشد. این حالت ممکن است همراه یا بدون هماچوری(وجود خون در ادرار) و پروتئینوری(وجود پروتئین در ادرار) بوده و یا به عنوان یک سندرم نفروتیک، سندرم نفریتیک، نارسایی حاد یا مزمن کلیوی عارض گردد. تشخیص الگوی گلومرونفریت(GN) مهم است، زیرا نتایج و درمان در انواع مختلف دارای تفاوت خواهدبود. علل اولیه آنهایی هستند که به خود کلیه مربوط هستند، در حالی که علل ثانویه با برخی عفونت‌ها (باکتریایی، ویروسی یا انگلی پاتوژن)، مواد مخدر، اختلالات سیستمیک یا دیابت در ارتباط است.
علل بیماری گلومرولونفریت
گلومرولونفریت حاد به دنبال یك عفونت استرپتوككی رخ می‌دهد. شایع‌ترین مكان‌های عفونت عبارتند از گلو و پوست. علایم كلیوی معمولاً 3-2 هفته بعد از عفونت استرپتوككی رخ می‌دهند. گلومرولونفریت مزمن نادر است و امكان دارد دلایلی غیر از گلومرولونفریت حاد داشته باشد. سایر علل شناخته شده عبارتند از لوپوس، عفونت‌های ویروسی، آندوكاردیت باكتریایی. گاهی علت آن ناشناخته است.
علایم شایع گلومرولونفریت
گلومرلونفریت خفیف هیچ علامتی ایجاد نمی‌كند و تشخیص آن تنها با آزمایش ادرار میسر می‌شود. گلومرولونفریت شدید علایم زیر را ایجاد می‌كند:
۱. ادرار تیره یا كمی قرمز
۲. احساس كسالت
۳. خواب‌آلودگی
۴. تهوع یا استفراغ
۵. سردرد
۶. گاهی تب
۷. بی‌اشتهایی
۸. كاهش ادرار
۹. تنگی نفس
۱۰. بالارفتن فشار خون
۱۱. وجود پروتئین در ادرار
۱۲. اختلال بینایی (به علت بالا بودن فشار خون)
جمع‌شدن مایع در بدن، خصوصاً پف كردن چشم‌ها و ورم مچ پا
منبع : متخصص مجاری ادراری
