علائم عفونت ادراری، پیشگیری از عفونت ادراری

[sbu_post_image]

علائم عفونت ادراری

در زناني که به خاطر عفونت و التهاب مجراي ادرار سوزش دارند، علائم خفيف تراست و به تدريج خود را نشان مي دهد. اين نشانه ها ممکن است با ترشح يا خونريزي غير طبيعي از واژن که ناشي از التهاب همزمان دهانه رحم(سيستيت)است، همراه باشند. ممکن است بيمار به تازگي ازدواج کرده باشد و از درد شکم شکايت کند. گاهي اوقات پزشک متخصص هنگام معاينه بيمار مشاهده مي کند که دهانه رحم ترشحات چرکي دارد يا ضايعات تبخال تناسلي وجود دارند.

عفونتادراری بر اثر ورود باکتری به محیط مثانه رخ می‌دهد. این باکتری‌ها با ورود به مجرای ادراری و مثانه، به جداره آن حمله می‌کنند و باعث قرمزی، التهاب و واکنش در دستگاه ادراری تحتانی می‌شوند. اولین واکنش التهابی، تکرر ادرار و سوزش است.

البته در دستگاه ادراری بعضی بیماران باکتری وجود دارد، ولی اصلا علائم واضحی ندارند و به طور اتفاقی و در آزمایش‌های کلینیکی شاهد بالا رفتن باکتری در اوره هستیم، اما علائم به تکرر ادرار و سوزش ختم نمی‌شود، بلکه با رشد سریع باکتری‌ها، درد زیر شکم یا پهلوها، دفع قطره‌قطره ادرار، احساس پر بودن مثانه، بوی بد ادرار، خون در مثانه یا تیره‌شدن رنگ ادرار نیز به دیگر نشانه‌ها اضافه خواهد شد.

وجود خون در ادرار فقط به دلیل عفونت‌های ادراری است یا می‌تواند عامل دیگری داشته باشد؟
خون در ادرار را باید جدی گرفت. این علامت، نشانه آن است که مخاط دستگاه ادراری در حال خونریزی است و جداره عروق ظریف آسیب دیده‌اند، اما رنگ و نوع خونریزی نیز می‌تواند نشان دهد محل خونریزی کجا بوده است.

اگر خونریزی از قسمت فوقانی باشد خونریزی پررنگ خواهد بود. این نوع خونریزی‌ها ممکن است به دلیل وجود سنگ کلیه باشد، ولی در این موارد هیچ‌گاه خونریزی لخته‌ای نخواهیم دید. عفونت‌های داخل مثانه و پیشابراه یا وجود تومور در دستگاه ادراری تحتانی، موجب خــونریــزی لختــه‌ای به رنـگ روشن مـی‌شود.

خونـــریزی همیشــه با چشم مسلح قابـل رویت نیسـت و گاهی فقط در آزمایش ادراری و زیر میکروسکوپ دیده می‌شود. خونریزی می‌تواند به دلایل دیگری از جمله بالا بودن کلسیم در ادرار، اسیداوریک زیاد و کریستال اوری باشد.

بیشتر عفونت‌ها به دستگاه ادراری تحتانی محدود می‌شود. عفونت پیشابراه اوتریت، عفونتمثانه سیستیت و عفونت کلیه پیلونفریت نام دارد. در عفونت دستگاه ادراری تحتانی دو عضو یعنی پیشابراه و مثانه درگیرند که گاه کلیه‌ها نیز درگیر می‌شوند. اگر درمان مناسب انجام نشود باکتری‌ها به نقاط فوقانی دستگاه ادراری تجاوز می‌کنند.

علايم باليني عفونت هاي ادراري به شخص و سن وي بستگي دارد و در افراد متغير است، مثلاً در کودکان يک تا 2 سال به شکل بي قراري، دل درد، خوب وزن نگرفتن، بي اشتهايي و تب هاي غيرمعمول است که با افزايش سن، فرد مي تواند علايم خود را ابراز کند که از شايع ترين آنها مي توان به سوزش ادرار( بخصوص هنگام تخليه کامل مثانه)، تکرار ادرار، درد در ناحيه تحتاني شکم روي مثانه، پيدا شدن خون در ادرار، احساس فوريت داشتن در دستشويي و حتي بي اختياري اشاره کرد.
نکته! عفونت هاي مثانه بدون تب هستند، عفونت هايي که اغلب تب دار هستند مربوط به عفونت هاي کليه مي باشد.

راه های پیشگیری از عفونت ادراری

پیشگیری از عفونت ادراری: اصول مهمی که باید رعایت شوند

به محض اینکه احساس کردید که ادرار دارید، ادرار را به داخل برنگردانید، فوراً به توالت بروید. با این روش، ادرار مدتی طولانی در مثانه باقی نخواهد ماند، همان طور که می‌دانید ماندن ادرار در مثانه می‌تواند باعث تکثیر میکروب ها و در نتیجه عفونت ادراری شود. هر چه بیشتر به خودتان برای نگه داشتن ادرار فشار بیاورید، احتمال افزایش هیپرتونی بر اسفنکتر مثانه بیشتر خواهد شد.

برای توالت رفتن، وقت بگذارید. به درستی در توالت قرار بگیرد و بگذارید ادرار به آهستگی خارج شود. به هیچ وجه به خودتان فشار نیاورید، اعمال فشار ممکن است به میاندوراه تان (محدوده میان منطقه تناسلی و مقعد) آسیب بزند. حواستان باشد که در روز به طور میانگین 6 تا 8 بار به توالت بروید تا مثانه تان به طور کامل خالی شود، اگر همۀ این زمانی را که برای توالت رفتن می‌گذارید، با هم جمع کنید فقط چیزی حدود 1 تا 2 ساعت در ماه خواهد شد !

هر بار مثانه تان را به طور کامل خالی کنید. هر گونه حبس ادرار می‌تواند باعث تکثیر میکروب ها شود و این خود می‌تواند عاملی باشد برای بروز عفونت ادراری.

ادرارتان را متوقف نکنید، این کار با تخلیۀ کامل مثانه در تعارض خواهد بود.

خانم ها حواسشان باشد که بعد از اتمام رابطۀ جنسی، حتماً به ادرار کنند.

و اما نوارهای بهداشتی، این نوارها فقط برای دوران قاعدگی در نظر گرفته شده اند و باید مرتب تعویض شوند، اما به خاطر حضور رطوبت، عاملی برای بیشتر شدن و تولید میکروب ها خواهند بود.

همیشه بعد از توالت خشک کردن را از قسمت جلو به عقب انجام دهید تا از جابه جایی میکروب های مقعدی به سمت فرج جلوگیری شود.

رعایت این اصول مهم باعث می‌شود که سیستم ادراری تان با سلامت و به خوبی کار کند. با انجام این اقدامات می‌توانید از بروز بسیاری از مشکلات که با عفونت ادراری شروع می‌شوند و در دراز مدت به عدم کنترل ادرار ختم می‌شوند، پیشگیری کنید.

آخرین توصیه: اگر در ادرارتان خون دیدید، حتماً با پزشک تان صحبت کنید، در این وضعیت انجام یک سری از آزمایش ها ضروری است. ممکن است وجود خون در ادرار علت های متفاوتی داشته باشد، از جمله: عفونت ادراری، سنگ کلیه و حتی سرطان کلیه ها…

درمان‌ عفونت‌ مثانه‌

آزمایشات‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ موارد زیر باشد: آزمایش‌ ادرار، جمع‌آوری‌ دقیق‌ ادرار برای‌ کشت‌ باکتری‌، سیستوسکپی‌ (معاینة‌ مثانه‌ با لولة‌ مخصوص‌ که‌ در سر آن‌ منبع‌ نور و دوربین‌ نصب‌ شده‌ است‌) و سونوگرافی‌

ديابت و بیماری مثانه

تنها با کنترل قند خون‌تان مي‌توانيد از پديد آمدن اين روند تخريبي و افتادن در اين چرخه معيوب پيشگيري کنيد.
وقتي که فردي به ديابت مبتلا مي‌شود به مرور زمان اين بيماري روي سيستم عصبي خودکار که به مثانه و مجاري ادرار عصب‌دهي مي‌کند و احساس پر شدن و يا تخليه ادرار را به وجود مي‌آورد، تاثير مي‌گذارد. براي همين فرد احساس ادرار کمتري مي‌کند، يعني با اينکه مثانه‌اش پر است اما براي تخليه ادرار نمي‌رود. حتي با گذشت زمان تخليه مثانه هم دچار مشکل مي‌شود و عضلات مثانه به خوبي نمي‌توانند منقبض شوند و ادرار را تخليه کنند. به همين دليل ادرار در مثانه باقي مي‌ماند. موضوع ناراحت‌کننده ديگري که در پي اين باقي ماندن ادرار در مثانه پيش مي‌آيد، بالا رفتن احتمال عفونت ادراري است.
افراد ديابتي (به خصوص آنها که کنترل مناسبي روي قند خون‌شان ندارند) بدون اينکه هيچ علامتي را گزارش کنند مبتلا به عفونت ادراري هستند، البته در بعضي از آنها نيز علامت‌هاي سوزش ادرار و تکرر ادرار و تب ديده مي‌شود. اتفاق ديگري که در اثر تخريب سيستم عصب‌رساني مثانه مي‌افتد آن است که به تدريج و در اثر باقي ماندن ادرار در مثانه، حجم آن زياد مي‌شود و نوعي بي‌اختياري ادرار ايجاد مي‌شود. مثانه آن قدر پر مي‌شود که به صورت سرريز، نشت ادرار دارد و اين در حالي است که فرد مشکلي را احساس نمي‌کند و مراجعه به پزشک ندارد.
حتما پس از مطالعه اين مطلب مي‌پرسيد حالا که داستان تخريب به اينجا رسيده است و يک فرد ديابتي قادر به تخليه کامل ادرار نيست چه بايد بکند؟ در مراحل اوليه با برخي آموزش‌ها به فرد توصيه مي‌کنيم هر 3،4 ساعت يک بار حتي اگر هم حس ادرار ندارد به دست‌شويي برود و با تحريک قسمت‌هاي تحتاني شکم مثانه را تحريک به تخليه کند. البته برخي داروها نيز تجويز مي‌شود که به مثانه کمک مي‌کند تخليه انجام دهد. اما باز هم نکته‌اي که بايد مدام به خود يادآوري کنيد کنترل مرتب قند خون است، چراکه هم در پيشگيري و هم در درمان بسيار موثر واقع مي‌شود. شما با اين اقدام حتي مي‌توانيد به بدن‌تان کمک کنيد که از عوارض تدريجي ديابت رها شود.

منبع : متخصص مجاری ادراری