[sbu_post_image]
علایم بیماری کلیه
گلومرلونفریت خفیف هیچ علامتی ایجاد نمیكند و تشخیص آن تنها با آزمایش ادرار میسر میشود. گلومرولونفریت شدید علایم زیر را ایجاد میكند:
۱. ادرار تیره یا كمی قرمز
۲. احساس كسالت
۳. خوابآلودگی
۴. تهوع یا استفراغ
۵. سردرد
۶. گاهی تب
۷. بیاشتهایی
۸. كاهش ادرار
۹. تنگی نفس
۱۰. بالارفتن فشار خون
۱۱. وجود پروتئین در ادرار
۱۲. اختلال بینایی (به علت بالا بودن فشار خون)
۱۳. جمعشدن مایع در بدن، خصوصاً پف كردن چشمها و ورم مچ پا
علل بیماری كلیه
معمولاً دو علت مهم برای نارسایی كلیه ها( یا مرحله نهایی بیماری كلیه) دیابت( دیابت نوع 2 یا دیابت بزرگسالان) و فشار خون بالا وجود دارد. زمانی كه این دو بیماری با درمان مراقبت شوند، بیماری های كلیه مرتبط با آنها می توانند پیشگیری شوند یا سرعت شان كاهش یابد. داروهای موثر زیادی برای درمان فشار خون بالا وجود دارند. علاوه براین، تغییرات سلامت بخش در شیوه زندگی، مانند كم نمودن وزن و ورزش مرتب در مراقبت از فشار خون بالا و حتی پیشگیری از آن موثر است. نظارت دقیق بر قند خون در بیماران دیابتی از سایر مشكلات مانند بیماری كلیه، بیماری كرونر قلب وسكته پیشگیری می كند. زمانی كه بیماران دیابتی، همزمان به فشار خون بالا مبتلا شوند، داروهای خاصی كه بازدارنده های آنزیم تبدیل كننده آنژیوتنسین نامیده می شوند، برای حفظ عملكرد كلیه ها موثرند. سومین علت اصلی مرحله نهایی بیماری كلیه گلومرولونفریت( بیماریی كه به واحدهای تصفیه كننده كلیه بنام گلومرول ، آسیب می رساند) است . در بسیاری از حالات، علت این بیماری ناشناخته است ، اما در برخی موارد ممكن است ارثی باشد یا در اثر عفونت به وجود آمده باشد.برخی از بیماریهای دیگری كه ممكن است بر كلیه اثر بگذارند شامل عفونت ها، سنگ های كلیوی و بیماریهای ارثی، می شوند. استفاده بیش از اندازه قرص های ضد درد یا مصرف مواد مخدر مانند هروئین می تواند به كلیه ها صدمه بزند . برخی از این بیماریها قابل درمان هستند. برخی موارد، درمان می تواند سرعت پیشرفت بیماری را كاهش و طول عمر را افزایش دهد.
مرحله نهایی بیماری كلیه زمانی رخ می دهد كه حدود 90 درصد از عملكرد كلیه از بین برود. افراد مبتلا به نارسایی كلیه ممكن است دچارتهوع، استفراغ، ضعف، خستگی، گیجی، مشكل در تمركز و از دست دادن اشتها شوند، نارسایی كلیوی با آزمایش خون و ادرار قابل پیشگیری است.
علائم عفونت کلیه
- درد پشت یا پهلو
• تب
• تهوع و استفراغ
• درد عضلانی و بی حالی
• در درصدی از افراد علایم ادراری مثل سوزش ادرار، احساس فوریت ادرار، تکرر ادرار، خون در ادرار
تشخیص عفونت کلیه
آزمایش ادرار برای تشخیص باکتری به وجود گلبولهای سفید، وجود کست (cast) انجام میشود. در صورتی که عفونت کلیه به درمان مقاومت نشان داد عکسهای رادیولوژی و CT اسکن برای بررسی مشکلات کلیوی مثانه و حالب انجام میشود.
تفاوت درد کمر با درد کلیه
اغلب افراد تصور می کنند ایجاد درد در ناحیه کمر به علت درد کلیه است. در این مطلب میخوانید که درد کمر و درد کلیه چه علائمی دارند و تفاوت آنها مشخص است.
یکی از شایع ترین علل دردهای کمری گرفتگی عضلات کمری است که عمدتا در ناحیه چپ کمری ایجاد شده، شروع درد از ناحیه زیر دنده ها بوده و احساس تیرکشنده ای در ناف ایجاد می شود. علامت اسپاسم در ناحیه کمری، این نوع درد معمولا با تغییر وضعیت از حالت نشسته به ایستاده تشدید می شود که عمدتا در معاینه پزشک درد در ناحیه عمقی کمر بیشتر احساس می شود.
درد کلیوی از ناحیه زیر دنده ها شروع می شود و با انجام آزمایش و سونوگرافی پزشک به تشخیص قطعی می رسد. در افرادی که دچار یبوست مزمن هستند دردهای کمری شیوع بیشتری دارد، بسیاری از دردهای کمری در مبتلایان به یبوست مزمن با درد کلیوی اشتباه گرفته می شود.
نتیجه: بنابر این هر دردی در ناحیه کمر لزوما نشان دهنده درد کلیه نیست بلکه باید به پزشک مراجعه نمود و تشخیص قطعی را جویا شد. در بیش از 90 درصد موارد تشخیص قطعی علل کمر درد با انجام معاینه و شرح حال دقیق از بیمار توسط پزشک امکان پذیر است، بنابراین افراد باید هرگز نگرانی به خود راه ندهند.
عوارض عفونت کلیه
عفونت مکرر و شدید کلیه ممکن است منجر به آسیب کلیه و بیماری مزمن کلیه شود. در بعضی موارد، عفونت کلیه میتواند وارد جریان خون شود و در فرد شرایط خطرناکی به نام سپسیس ایجاد کند. بنابراین تشخیص به موقع و درمان عفونت کلیه به طور کامل ضروری میباشد.
از عوارض دیگر عفونت کلیه تجمع چرک در کلیه و ایجاد آبسه کلیه میباشد.
پیلونفریت حاد در بالغین معمولا اسکار (اثر جوشخوردگی و ترمیم) کلیوی یا آسیب پایدار بر جای نمیگذارد ولی در کودکان به علت عدم تکامل رشد کلیه ، عفونت کلیه میتواند اسکار ایجاد کند و بطور دائم عملکرد کلیه را مختل کند.
پیشگیری از عفونت ادراری
– مقدار زیادی آب بنوشید، روزانه حداقل 8 لیوان .
– هیچگاه احساس دفع ادرار را نادیده نگیرید و سعی کنید هر بار مثانه را کاملاً خالی کنید.
– بعد از اجابت مزاج، موضع را از جلو به عقب تمیز کنید تا از ورود باکتریهای مدفوع به پیشابراه پیشگیری شود.
– پیش از مقاربت جنسی و بعد از آن ادرار کنید و دستگاه تناسلی را بشویید.
– از فرآوردههای بهداشتی مخصوص دستگاه تناسلی (اسپری یا پودر) و صابونهای قوی خودداری کنید، زیرا پیشابراه و دستگاه تناسلی را تحریک میکند و محیط کشت مناسبی برای رشد باکتریها خواهد بود.
– لباس های زیر خود را از نوع نخی انتخاب کنید و از جوراب شلواریهایی که قسمت بالای آن نخی است استفاده کنید.
– به جای استفاده از وان حمام بهتر است دوش گرفته شود.
– از کافئین پرهیز کنید، زیرا باعث تحریک مثانه میشود.
منبع: درمان بیماری کلیه