علایم پروستات بزرگ شده،درمان پروستاتیت

[sbu_post_image]

علایم پروستات بزرگ شده

همانطور که گفته شد بسیاری از مردان مبتلا به بیماری بزرگی پروستات فاقد علائم می باشند. اما زمانیکه بزرگی پروستات در روند ادرار کردن دخالت کند منجر به بروز علایمی نظیر جریان ضعیف ادراری، احساس عدم تخلیه کامل مثانه، تأخیر در شروع ادرار، احساس ادرار کردن مکرر، بیدار شدن از خواب در شب جهت ادرار کردن و نیاز به زور زدن برای ادرار کردن خواهد شد.

این علائم ثانویه به اثر بزرگی پروستات برروی پیشابراه و بعد از آن برروی مثانه می باشد. در مراحل اولیه عضلات مثانه می توانند بر تنگی پیشابراه غلبه کند، اما بعداً عضلات مثانه ضخیم تر، حساستر، و قوی تر خواهند شد که سبب احساس ادرار مکرر می شود.در بعضی موارد زمانیکه پروستات بزرگ می شود، چنان پیشابراه را تحت فشار قرار می دهد که مثانه قادر نیست بر این نیرو غلبه کند، لذا نمی تواند بطور کامل تخلیه شود.

اگر عفونت ادراری ایجاد شود ممکن است علایمی نظیر حس درد و سوزش در ادرار کردن رخ دهد. در تعداد کمی از موارد مبتلا به بزرگی خوش خیم پروستات، این حالت ممکن است منجر به بروز عفونتهای مکرر ادراری، عدم تخلیه کامل ادرار و آسیب های تدریجی به مثانه و کلیه ها شود.

بافت پروستات بزرگ و متورم شده و نهایتا جریان خروج ادرار را قطع می‌کند، در نتیجه ادرار درون مثانه باقی می‌ماند. بزرگی خوش خیم پروستات معمولا در مردان بالای ۶۰ سال رخ می‌دهد‌ (مردان زیر ۵۰ سال ندرتا دچار آن می‌شوند). علت غالب بزرگ شدگیهای پروستات بزرگی خوش خیم می‌باشد.

علل پروستاتیت مزمن

درباره علل ایجادکننده پروستاتیت مزمن / سندرم دردمزمن لگن فرضیه هایی ذکر شده است که عبارتند از: اختلال عملکرد محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – غده فوق کلیه و ناهنجاری های هورمون قشر غده فوق کلیه ناشی از استرس؛التهاب با منشأ عصبی و نشانگان(سندرم) درد میوفاسیال ( درد مربوط به«فاسیا» یا بافت لیفی پوشاننده عضلات و خودِ عضلات). در دو مورد اخیر، بی نظمی دستگاه عصبی موضعی در اثر ضربه اخیر، عفونت یا خلق و خوی مضطرب و انقباض مزمن و ناخوآگاه لگن منجر به التهاب ناشی از آزاد شدن موادی (مثل ماده p ) به وسیله سلول های عصبی می شوند.

امروزه اثبات شده است که باکتری ها نقش قابل توجهی در ایجاد این سندرم ندارند بلکه سندرم مزبور با استرس در ارتباط است.

فرضیه های دیگری که به عنوان علل ایجاد این سندرم بیان شده اند عبارتند از:احتمال وجود باکتری های غیرقابل کشت، ازجمله«نانوباکتریها» و احتمال ویروسی بودن سندرم{ایجاد سندرم در اثر ویروس هایی مانند ویروس هرپس ساده(HSV ) و ویروس سیتومگال(CMV )}.

عفونت در سندرم پروستاتیت مزمن / نشانگان درد مزمن لگن ممکن است التهابی در نظر گرفته شود که در آن،ادرار، مایع منی و سایر ترشحات فاقد ارگانیسم ایجاد کننده عفونت هستند ولی سلول های مبارزه کننده با عفونت وجود دارند و یا ممکن است عفونت غیرالتهابی دانسته شود که در آن، التهاب و سلول های مبارزه کننده باعفونت، هردو وجود ندارند.

درمان پروستاتیت مزمن

بررسی و درمان پروستاتیت مزمن / سندرم درد مزمن لگن به دلیل ناشناخته بودن علت آن دشوار و چالش برانگیز است.

این بیماری ممکن است به روش های درمانی غیرمتمرکز بر پروستات مانند فیزیوتراپی، روان درمانی و درمان دارویی پاسخ دهد.

« پروتکل درمانی استانفورد» که اخیراً برای درمان این سندرم انتشار یافته است، ترکیبی است از درمان دارویی( شامل داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مثل آمی تریپتیلین و داروهای آرام بخش بنزودیازپین)، روان درمانی{آرام سازی متناقض(paradoxical relaxation)} و فیزیوتراپی(آزاد سازی نقاط برانگیزاننده کف لگن و عضلات شکم و نیز ورزش های شبیه یوگا با هدف شل کردن کف لگن و عضلات شکم).

پروتکل های درمانی کنونی تا حد زیادی بر شل سازی عضلات ناحیه لگن یا مقعد و درمان آرام سازی تدریجی به منظور کاهش استرس ایجادکننده سندرم متمرکز شده اند. فیزیوتراپی بیوفیدبک به منظور آموزش چگونگی کنترل عضلات کف لگن ممکن است مؤثر باشد.

ورزش های هوازی می توانند به بیمارانی که دچار سندرم خستگی مزمن نیستند یا علایم بیماری آنها در اثر ورزش تشدید نمی شود، کمک کنند.

بعضی شواهد حکایت از آن دارند که آلرژی های غذایی و عدم تحمل به بعضی مواد غذایی ممکن است در تشدید این سندرم نقش داشته باشند. در بعضی از بیماران عدم تحمل به گلوتن یا بیماری سلیاک دیده شده است. در این موارد حذف ماده غذایی عامل می تواند به درمان بیماری کمک کند.

منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- پروستات و بیماری های آن