عوارض عفونت مجاری ادراری،بیماری كلیه

عوارض عفونت مجاری ادراری

عفونت مجاری ادراری منجر به بروز عفونت های جدی تر مثانهو کلیه می شود.

برخی از علائم این عفونت ها عبارتند از : داشتن درد به هنگام ادرار کردن، تکرر ادرار، تب و لرز، و درد شکم.

پیشگیری عفونت مجاری ادراری

وقتی مثانه از ادرار پر می شود، اعصاب مثانه پیام هایی را به مغز می فرستند، مبنی بر اینکه مثانه باید خالی شود. در این گونه مواقع بایستی به این پیام ها توجه کنیم و فورا به دستشویی برویم.

 برای اینکه مثانه تان سالم بماند، بایستی به محض احساس پر بودن مثانه به توالت بروید تا ادرار در مثانه جمع نشود.

همچنین قبل از بیرون رفتن از منزل و یا قبل از رفتن به جایی که دستشویی در دسترس نیست (مثل راه سفر)، زیاد مایعات ننوشید و حتما به دستشویی بروید.

اگر می بینید که مجبورید مکررا دستشویی بروید و یا برعکس به ندرت نیاز به دفع ادرار پیدا می کنید، بهتر است نزد پزشک متخصص کلیه و مجاری ادرار بروید تا اگر مثانه یا کلیه شما مشکلی دارد، پزشک با انجام آزمایش و معاینه، آنها را تشخیص دهد و درمان کند.

نیاز به دفع مکرر ادرارمی تواند نشان دهنده عفونت ادراری و یا ضعف عضلات مثانه باشد.

نیاز کم به دفع ادرار هم می تواند مربوط به گشاد شدن مثانه باشد.

پزشک متخصص برای بهبودی هر نوع مشکل ادراری، دارو یا ورزش را برای شما توصیه و تجویز خواهد کرد.

احساس خستگی زیاد

خستگی زیاد و دائمیرا بی‌اهمیت ندانید؛ چون به دو دلیل ممکن است از علائم اختلال در عملکرد کلیه‌ها باشد:

اولا زمانی که کلیه‌ها نتوانند به‌درستی مواد زائد ناشی از هضم غذاها را دفع کنند، این مواد زائد در خون جمع می‌شوند و آن را اسیدی می‌کنند؛ در نتیجه بدن احساس خستگی می‌کند.

ثانیا این‌که مغزاستخوان به اندازه کافی گلبول قرمز (که برای حمل اکسیژن در خون لازم است) تولید نمی‌کند؛ در نتیجه بدن دچار کم‌خونی و در پی آن خستگی زیاد می‌شود.

اگر مداوم دچار ضعف عمومی و رنگ‌پریدگی هستید، به پزشک مراجعه کنید و آزمایش خون و ادرار دهید. در این صورت پزشک معالج کراتینین، اوره و آلبومین و همچنین علائم کم‌خونی‌تان را بررسی می‌کند.

بیماری كلیه

اگر چه كلیه ها، عضوهای كوچكی هستند ، ولی از وظایف حیاتی زیادی از جمله تصفیه نمودن مواد زاید و مایعات اضافی از خون را به عهده دارند كه در حفظ سلامتی عمومی بدن موثر است. بیماری شدید كلیه، ممكن است منجر به نارسایی كامل آن شود، كه نیازمند درمان با دیالیز یا پیوند كلیه برای جلوگیری از مرگ است . اگر چه درمانهای موثری برای بسیاری از بیماریهای كلیه وجود دارد ولی مردم هنوز نمی دانند كه بیماریهای كلیه قابل پیشگیری اند.

کلیه منفرد

کلیه منفرد(solitary kidney ) اکثر افراد دارای دو کلیه هستند که هریک از آنها در یک طرف بدن، بلافاصله زیر قفسه سینه و در کنار ستون مهره ها قرار گرفته است. اما در بعضی از افراد به جای دو کلیه، یک کلیه وجود دارد که ممکن است این وضعیت یا مادرزادی است یا در اثرعمل جراحی برداشتن کلیه(نفروکتومی،nephrectomy ) ایجاد شده   و یا اهدای کلیه عامل ان بوده است. نفروکتومی برای درمان بیماریهایی مانند سرطان کلیه، آسیب دیدی کلیه در اثر ضربه و یا بعضی از بیماری های کلیوی دیگرانجام می شود.

علل بیماری كلیه

معمولاً دو علت مهم برای نارسایی كلیه ها( یا مرحله نهایی بیماری كلیه) دیابت( دیابت نوع 2 یا دیابت بزرگسالان) و فشار خون بالا وجود دارد. زمانی كه این دو بیماری با درمان مراقبت شوند، بیماری های كلیه مرتبط با آنها می توانند پیشگیری شوند یا سرعت شان كاهش یابد. داروهای موثر زیادی برای درمان فشار خون بالا وجود دارند. علاوه براین، تغییرات سلامت بخش در شیوه زندگی، مانند كم نمودن وزن و ورزش مرتب در مراقبت از فشار خون بالا و حتی پیشگیری از آن موثر است. نظارت دقیق بر قند خون در بیماران دیابتی از سایر مشكلات مانند بیماری كلیه، بیماری كرونر قلب وسكته پیشگیری می كند. زمانی كه بیماران دیابتی، همزمان به فشار خون بالا مبتلا شوند، داروهای خاصی كه بازدارنده های آنزیم تبدیل كننده آنژیوتنسین نامیده می شوند، برای حفظ عملكرد كلیه ها موثرند. سومین علت اصلی مرحله نهایی بیماری كلیه گلومرولونفریت( بیماریی كه به واحدهای تصفیه كننده كلیه بنام گلومرول ، آسیب می رساند) است . در بسیاری از حالات، علت این بیماری ناشناخته است ، اما در برخی موارد ممكن است ارثی باشد یا در اثر عفونت به وجود آمده باشد.برخی از بیماریهای دیگری كه ممكن است بر كلیه اثر بگذارند شامل عفونت ها، سنگ های كلیوی و بیماریهای ارثی، می شوند. استفاده بیش از اندازه قرص های ضد درد یا مصرف مواد مخدر مانند هروئین می تواند به كلیه ها صدمه بزند . برخی از این بیماریها قابل درمان هستند. برخی موارد، درمان می تواند سرعت پیشرفت بیماری را كاهش و طول عمر را افزایش دهد.
مرحله نهایی بیماری كلیه زمانی رخ می دهد كه حدود 90 درصد از عملكرد كلیه از بین برود. افراد مبتلا به نارسایی كلیه ممكن است دچارتهوع، استفراغ، ضعف، خستگی، گیجی، مشكل در تمركز و از دست دادن اشتها شوند، نارسایی كلیوی با آزمایش خون و ادرار قابل پیشگیری است.

منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار