عوارض نگه داشتن ادرار،فعالیت و سنگ های ادراری

ادرارتان را نگه ندارید

ممکن است برای شما هم پیش آمده باشد که بی موقع نیاز فوری به دفع ادرار پیدا کرده باشید، مثلا در ترافیک خیابان گیر کرده باشید و یا در یک جلسه مهم کاری باشید و یکدفعه دستشویی تان بگیرد. در این گونه مواقع مجبور هستید برای مدت زمان طولانی ادرار خود را نگه دارید. ولی باید بدانید نگه داشتن ادرار، مشکلاتی را برای سلامتی شما بوجود می آورد.

مثانه یکی از اعضای ماهیچه ای بدن می باشد که در داخل لگن قرار گرفته و توسط عضلات آن نگه داشته می شود.

مثانه، ادرار را تا موقع خارج شدن از بدن در خودش نگه می دارد.

در انتهای مثانه یک اسفنکتر (دریچه) ماهیچه ای وجود دارد که موقع دفع ادرار باز می شود و سایر اوقات بسته است.

زمانی که نیاز به دفع ادرار داریم، پیام هایی از مثانه به مغز ارسال می شود تا عضلات مثانه بتوانند ادرار را از بدن دفع کنند.

کنترل ادرار

نگه داشتن ادرار برای مدت زمان طولانی باعث کاهش کنترل ادرار (بی اختیاری ادرار) و یا اختلال در دفع آن می شود.

اختلال در دفع ادرار ممکن است در بچه هایی رخ دهد که در اثر نگه داشتن ادرار، مثانه شان باز و گشاد می شود.

به علاوه اگر ادرار دائما نگه داشته شود، اسفنکتر پایینی مثانه به درستی عمل نخوهد کرد.

اگر اعصاب مثانه به درستی پیام ها را به مغز نفرستند، این اسفنکتر بسته می ماند و ادرار در مثانه جمع می شود و دفع نمی گردد.

جمع شدن ادرار در مثانه باعث سرریز شدن آن و تجمع باکتری ها در آنجا می شود.

برای اینکه مثانه تان سالم بماند، بایستی به محض احساس پر بودن مثانه به توالت بروید تا ادرار در مثانه جمع نشود

عوارض نگه داشتن ادرار

نگه داشتن طولانی مدت ادرار و عدم دفع آن منجر به بروز مشکلات متعدد ادراری مانند عفونت مجاری ادراری، عفونت مثانه و بیماری های کلیه می شود.

وقتی که ادرار در مثانه می ماند، مقادیر زیادی از باکتری ها در آنجا رشد می کنند که منجر به بروز عفونت می شود.

فعالیت و سنگ های ادراری

نقش فعالیت های بدنی و تمرینات ورزشی در بیماری سنگ های ادراری چیست؟ ورزش سنگین سبب تعریق فراوان شده و باعث کم شدن مایعات بدن می شود و به این طریق می تواند سیر سنگ سازی را تسریع کند (مگر این که آب فراوان نوشیده شود). ولی فعالیت های بدنی عادی و ورزش های سبک مانند طناب زدن، دوچرخه سواری و پیاده روی و قدم زدن به علت ایجاد تحرک مناسب در فرد، روند ساخته شدن سنگ را کندتر نموده و حرکت سنگ موجود و دفع آن را تسریع می سازند.

عامل اصلی بیماری کلیه

معمولاً دو علت مهم برای نارسایی کلیه ها (یا مرحله نهایی بیماری کلیه) دیابت( دیابت نوع 2 یا دیابت بزرگسالان) و فشار خون بالا وجود دارد. زمانی که این دو بیماری با درمان مراقبت شوند، بیماری های کلیه مرتبط با آنها می توانند پیشگیری شوند یا سرعت شان کاهش یابد. داروهای موثر زیادی برای درمان فشار خون بالا وجود دارند. علاوه براین، تغییرات سلامت بخش در شیوه زندگی، مانند کم نمودن وزن و ورزش مرتب در مراقبت از فشار خون بالا و حتی پیشگیری از آن موثر است.

نظارت دقیق بر قند خون در بیماران دیابتی از سایر مشکلات مانند بیماری کلیه، بیماری کرونر قلب وسکته پیشگیری می کند. زمانی که بیماران دیابتی، همزمان به فشار خون بالا مبتلا شوند، داروهای خاصی که بازدارنده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتنسین نامیده می شوند، برای حفظ عملکرد کلیه ها موثرند. سومین علت اصلی مرحله نهایی بیماری کلیه گلومرولونفریت( بیماریی که به واحدهای تصفیه کننده کلیه بنام گلومرول ، آسیب می رساند) است . در بسیاری از حالات، علت این بیماری ناشناخته است ، اما در برخی موارد ممکن است ارثی باشد یا در اثر عفونت به وجود آمده باشد.

برخی از بیماریهای دیگری که ممکن است بر کلیه اثر بگذارند شامل عفونت ها، سنگ های کلیوی و بیماریهای ارثی، می شوند. استفاده بیش از اندازه قرص های ضد درد یا مصرف مواد مخدر مانند هروئین می تواند به کلیه ها صدمه بزند . برخی از این بیماریها قابل درمان هستند. برخی موارد، درمان می تواند سرعت پیشرفت بیماری را کاهش و طول عمر را افزایش دهد.

مرحله نهایی بیماری کلیه زمانی رخ می دهد که حدود 90 درصد از عملکرد کلیه از بین برود. افراد مبتلا به نارسایی کلیه ممکن است دچارتهوع، استفراغ، ضعف، خستگی، گیجی، مشکل در تمرکز و از دست دادن اشتها شوند، نارسایی کلیوی با آزمایش خون و ادرار قابل پیشگیری است.

منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار