غذا و سنگ کلیه،پیشگیری از تشکیل سنگ کلیه

غذا و سنگ کلیه

سبوس سرشار از فیبر است و خوردن آن به دفع کلسیم موجود در ادرار و کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه می انجامد. مصرف روزانه یک کاسه سبوس، حدود 8 میلی گرم فیبر به بدن می رساند.

هندوانه به دلیل ترکیباتی از قبیل کلسیم، منیزیم، فسفات و کربوهیدرات، سنگ های کلیوی را درمان می کند. پتاسیمی که در هندوانه وجود دارد، با تنظیم و حفظ متعادل مقدار اسید موجود ادرار، در حفظ سلامت کلیه ها موثر است. علاوه بر مواد مغذی فراوانی که این میوه دارد، حاوی مقادیر زیادی آب است که باعث دفع سنگ کلیه می شود. مصرف مداوم هندوانه نه تنها باعث دفع سنگ، بلکه مانع از تشکیل آن در کلیه ها می شود.

با تمام روش های درمانی که اشاره کردیم، پزشکان متخصص ارولوژی توصیه می کنند در صورت مشاهده علائم سنگ کلیه یا دردهای مشابه، در اولین فرصت به پزشک متخصص ارولوژی مراجعه کنند. روش های خانگی در کنار شیوه های درمان پزشکی می توانند فرصت مغتنمی برای بهبود هر چه سریع تر بیماری بوده و به دفع سنگ های کلیوی کمک کنند.

چاقی و اضافه وزن علت سنگ کلیه

چاقی و اضافه وزن از جمله عوامل پرخطر ابتلا به سنگ های کلیوی به شمار می روند. محققان معتقدند افزایش دور کمر و بالا بودن شاخص BMI و نیز وجود بافت چربی، مقاومت انسولینی بدن و ترکیبات ادرار با ایجاد سنگ های کلیوی ارتباط مستقیم دارد. بدن افرادی که اضافه وزن دارند، کلسیم و اسیداوریک بیشتری ترشح می کند که خطر ایجاد سنگ را افزایش می دهد. بررسی ها نشان می دهد 13 درصد از مردان و 9/6 درصد از زنان چاق ممکن است در طول عمر خود در معرض ابتلا به سنگ کلیه باشند که دقیقا دو برابر آمار مبتلایانی است که وزن متعادلی دارند به طوری که مردان 7/8 و زنان 4/4 درصد دچار چنین بیماری ای می شوند.

ژنتیک و سابقه خانوادگی از جمله عوامل موثر در بروز سنگ کلیه است به طوری که سابقه ابتلا به بیماری نقرس در خانواده، افراد را بیشتر در معرض ابتلا به سنگ های کلیوی قرار می دهد. پس از سفیدپوستان که رتبه اول مبتلایان به سنگ کلیه را به خود اختصاص داده اند، نژادهای آمریکایی ـ مکزیکی و نیز آمریکایی ـ آفریقایی کمترین شمار مبتلایان به سنگ های کلیوی را شامل می شوند. محققان دریافتند در گروه های پرخطر، از هر پنج نفر، یکی به سنگ کلیه مبتلا می شود. این بیماری در تمام سنین، هر دو جنس و تمامی گروه های نژادی مشاهده می شود. با این که سیاهپوستان کمتر از هر گروه نژادی در معرض ابتلا به سنگ کلیه هستند، ولی آمار ابتلای آنها نیز بالاست و هیچ استثنایی وجود ندارد. در واقع، شیوع این بیماری در اقشار کم درآمد که کیفیت غذایی پایینی دارند، بسیار بالا بوده و به حدود 50 درصد می رسد.

پیشگیری از تشکیل سنگ کلیه

شایعترین عامل ایجاد کننده سنگ کلیه، ننوشیدن آب به مقدار کافی است. سعی کنید به میزان کافی بنوشید تا ادرار خود را شفاف نگه دارید (به میزان روزانه حدود 8 تا 10 لیوان آب). نوشیدن آب گریپ فورت ممکن است خطر ایجاد سنگ های کلیه را در شما افزایش دهد.

اگر فکر می کنید رژیم غذایی شما ممکن است مشکلی داشته باشد ، برنامه ملاقاتی با یک متخصص تغذیه داشته باشید و انتخاب های غذایی خود را بازنگری کنید. اگر ویتامین های C و D را بیش از حد توصیه شده روزانه دریافت می نمایید، خطر ابتلا به سنگ های کلیه می تواند افزایش یابد . میزان کلسیم در رژیم غذایی نیز ممکن است در تشکیل سنگ های کلیه، مؤثر باشد. دریافت مقادیر توصیه شده کلسیم، همراه با تغذیه کم سدیم و کم پروتئین ممکن است خطر تشکیل سنگ های کلیه را در شما کاهش دهند. تغذیه سرشار از پروتئین ،سدیم و غذاهای غنی از اکسالات مانند سبزیجات سبز تیره، خطر ابتلا به سنگ های کلیه را بالا می برد.

داشتن وزن اضافه می تواند منجر به ایجاد مقاومت به انسولین و افزایش کلسیم در ادرار گردد، که هر دوی این ها می توانند خطر تشکیل سنگ های کلیه را افزایش دهند. در مطالعه ای نشان داده شد که چاقی فردی از اوائل سن بلوغ، بالابودن شاخص جرم بدن (BMI ) و بزرگ بودن اندازه دور کمر خطر ابتلا به سنگ های کلیه در آن شخص را افزایش داد. افرادی که زیاد اهل ورزش و تحرک بدنی نیستند، ممکن است با مشکل سنگ های کلیه روبرو شوند. به علاوه برخی داروها مانند استازولامید (دیاموکس) یا ایندیناویر (کریکسیوان) می توانند سبب تشکیل سنگ های کلیه شوند.

سنگ کليه يک بيماري نسبتا شايع در تمامي جوامع از جمله جامعه ما است. تا دو دهه قبل تنها درمان سنگهاي کليوي عمل جراحي بود که در آن پهلوي بيمار به اندازه 10 سانتيمتر شکافته مي شد و سنگ خارج مي گرديد. از خصوصيات سنگهاي ادراري (سنگ کليه، سنگ حالب، سنگ مثانه) عود آنها است. بيماري که تحت عمل جراحي قرار گرفته بود ممکن بود که بدنبال عود سنگ، مجددا تحت عمل جراحي قرار گيرد و هر بار که عمل تکرار مي شد سخت تر و پر عارضه تر بود. اگر بيمار سنگ حالب داشت، عمل جراحي حساس تر بود و بعلت قطر اندک حالب، امکان ايجاد تنگي حالب پس از عمل جراحي وجود داشت.

منبع : متخصص اورولوژی تهران