[sbu_post_image]
درمان مثانه بیش فعال
به دليل ناشناخته ماندن مثانه بیش فعال و نسبت دادن علائم بيماري به ساير بيماريها، تنها عده معدودي از درمان مناسب بهره مي‌برند. در تعدادي از اين بيماران ميزان علائم در حد غيرقابل تحمل بوده و باعث صرف هزينه قابل توجه از جانب بيمار و دستگاه‌هاي بهداشتي براي درمان مي‌شود. به علاوه به دليل وحشت اكثر مردم از بيماريهاي كليه و نسبت دادن علائم ادراري ناشي از بيش فعالي مثانه به احتمال خرابي كليه، كيفيت زندگي مبتلايان به مقدار بيشتر از معمول صدمه خواهد ديد.
انواع درمان مثانه بیش فعال
1- تغيير در شيوه رفتار شامل اجتناب از مصرف نوشابه و چاي و ساير مايعات در مواقع خاص تجويز داروهاي آرام‌كننده عضله و مخاط مثانه
2- تجويز دارو به داخل مثانه
3-درمان با امواج الكتريكي متعادل كننده و ندرتا استفاده از اعمال جراحي
شناسايي و درمان بيش فعالي مثانه در اوائل بيماري در مراقبت بيماران نقش بهتر و در كاهش هزينه‌ها نيز موثرتر خواهد بود. اما در عمل تاخير زياد در شناسايي و نيز در تداوم پي‌گيري درماني وجود دارد. شناساندن مثانه بیش فعال به افراد جامعه از پديده شرم از اعتراف به بيماري و تسليم شدن در مقابل اين طرز فكر كه بي‌اختياري بخشي از بالا رفتن سن است خواهد كاست و به بالا بردن اعتماد به نفس و كيفيت زندگي مبتلايان كمك خواهد كرد.
برای درمان مثانه بیش فعال راه های درمانی زیادی وجود دارد و بسته به شرایط بیمار می توان از مجموعه ای از آن ها استفاده کرد:
• آموزش مثانه:
بیمار آموزش داده می شود که چگونه در مقابل احساس فوریت به ادرار کردن مقاومت کند.
• برنامه برای خالی کردن مثانه:
مثلا در ابتدا به بیمار گفته می شود که هر 2 ساعت مثانه خود را خالی کند و رفته رفته این مدت زیاد می شود.
• ورزش عضلات کف لگن
• دارو درمانی:
برای درمان مثانه بیش فعال داروهای بسیار موثری وجود دارند که به بیمار کمک می کنند به زندگی طبیعی برگردد. در حال حاضر تنها گروه دارويي که اثربخشي باليني آن براي درمان مثانه بيش‌فعال به صورت گسترده‌اي پذيرفته شده، آنتي‌کولينرژيک‌ها هستند. دو داروي تيپيک اين گروه عبارتند از تولترودين (Detrol) و اکسي‌بوتينين (Ditropan). با اين حال اين داروها به دليل بلوک گسترده فعاليت کولينرژيک مي‌توانند باعث عوارض جانبي آنتي‌کولينرژيک از قبيل تاري ديد، خشکي دهان، احتباس ادرار، يبوست و اثرات دستگاه عصبي مرکزي مانند خواب‌آلودگي و منگي شوند. اين اثرات وابسته به دوز هستند اما در دوزهاي درماني نيز غالبا ايجاد مي‌شوند. در سال 2004 اداره نظارت بر غذا و داروي ايالات متحده (FDA) سه داروي آنتي‌کولينرژيک جديد را براي درمان مثانه بيش‌فعال تاييد کرد: تروسپيوم (Sanctura)، سولي‌فناسين (Vesicare) و داري‌فناسين (Enablex).
درمان مثانه بيش‌فعال با داروي مناسب
در دسترس قرار گرفتن سه داروي آنتي‌کولينرژيک نسل جديد، حق انتخاب پزشکان براي درمان مثانه بيش‌فعال را افزايش داده است. در تجويز هر کدام از اين داروها بايد احتياطاتي را رعايت کرد؛ به خصوص در بيماراني که درمان آنتي‌کولينرژيک براي آنها کنتراانديکه است (به عنوان مثال گلوکوم زاويه باز درمان‌نشده، يبوست، احتباس ادراري و بيماريهاي گوارشي). ارزيابي دقيق تعادل بين منافع و خطرات اين داروها با توجه ويژه به کيفيت زندگي فرد، در هنگام تصميم براي تجويز آنها ضرورت دارد. تفاوت‌هاي فارماکوکينتيک بين داروهاي آنتي‌کولينرژيک موجود امکان انتخاب بين آنها بر اساس شرايط هر بيمار را فراهم مي‌سازد. در نبود داده‌هاي مقايسه‌اي قطعي، يک راهبرد منطقي آن است که ابتدا يک دارو بر اساس شرايط بيمار انتخاب شود و سپس در صورت موثر نبودن يا عدم تحمل آن، داروهاي ديگر امتحان شوند.
یک عده اقداماتی وجود دارند که بیمار می تواند در منزل برای کاهش مثانه بیش فعال انجام دهد:
• اگر وزن شما زیاد است باید آن را کاهش دهید.
• از مصرف زیاد کافیین (چای و قهوه) خودداری کنید.
• از شکلات، غذاهای تند، آجیل و نوشیدنی های گازدار کمتر استفاده کنید.
عوارض مثانه بیش فعال
اثر عمده مثانه بیش فعال كاهش كيفيت زندگي بيماران و مغايرت آن با زندگي اجتماعي معمولي مي‌باشد.
• عفونت ادراری
• تحریک پوستی و زخم شدن آن به علت ادرار
• عفونت پوستی
• سنگ مثانه
افتادن و شکستگی به علت عجله در رساندن خود به دستشویی
منبع : behdasht و 7sib و salamatiran
