[sbu_post_image]
نارسایی کلیوی
نارسایی مزمن کلیوی به مرحلهای از نارسایی کلیوی گفته میشود که کلیهها دیگر قادر به عملکرد طبیعی و انجام وظایف خود شامل حفظ تعادل محیط داخلی بدن و دفع مواد زاید و سمی از طریق ادرار نیستند. در نتیجه این امر، مواد سمی در خون تجمع پیدا میکنند که سبب بروز اختلالاتی جدی در افراد میشود. دیابت و پرفشاری خون از مهمترین علل بروز نارسایی مزمن کلیوی هستند. کنترل نکردن این بیماری به از بین رفتن کامل عملکرد کلیهها منجر میشود که در این شرایط، انجام دیالیز و یا پیوند کلیه برای ادامه حیات بیمار ضروری خواهد بود.
يكي از مهمترين بيماريهاي كليوي، نارسايي كليه است. اين بيماري اغلب بيسروصدا بروز كرده و به آرامي پيشرفت ميكند و زماني بيمار دچار علائم آن ميشود كه ديگر كار از كار گذشته و عملكرد كليهها تا حد زيادي مختل شده است. در آستانه هفته حمايت از بيماران كليوي با محمد افشاريان، جراح و متخصص بيماريهاي كليه و مجاري ادراري و تناسلي گفتوگو كردهايم تا شرايطي كه كليه از كار افتاده براي بدن ايجاد ميكند مورد بررسي قرار داده و نيز ضمن كسب اطلاعات بيشتر، با اقداماتي ساده از ابتلا به اين بيماري پيشگيري كنيم.
اختلالات دستگاه ادراری
دستگاه ادراری مستعد ابتلا به انواع اختلالات است. این اختلالات گرچه به طور کلی تهدید کننده نیسند، می توانند باعث ناراحتی شدید شوند.درد سوزشی به هنگام دفع ادرار معمولاً ناشی از التهاب مثانه یا میز راه است. چون میزراه در زنان بسیار کوتاه تر از مردان است، عفونت مثانه در زنان شایع تر است. دفع دردناک ادرار ممکن است علامت عفونت قارچی مبهل (کاندیدیاز)، بیماری آمیزشی، یا آلرژی به صابون های معطر و خوشبو کننده های بدن باشد.
عفونت ادراری
عفونت ادراري يكي از بيماريهايي است كه ممكن است شيوع آن در كودكان چندان زياد نباشد اما عواقبي كه ميتواند بهدنبال داشته باشد آنقدر مهم است كه هر پدر يا مادري بايد براي سالم ماندن فرزندش و دور ماندن او از اين آسيبها و عواقب، اين بيماري را بشناسد.
وقتي عفونت ادراري در بچهها رخ ميدهد، ممكن است خودش نشانه وجود يك اختلال مهمتر در دستگاه ادراري كودك باشد. تقريبا شبيه به يك كوه يخ كه ما فقط سر آن را كه از آب بيرون زده ميبينيم. به همين دليل است كه در كودكان نميتوان مانند بزرگسالان فقط عفونت را با آنتيبيوتيك درمان كرد و پرونده بيماري را بست. كودكان بعد از اينكه عفونتشان درمان شد، بايد بررسي شوند تا علت ايجاد اين مشكل روشن شود.
درمان عفونت كلیهها
درمان بیماری با تجویز آنتیبیوتیك صورت میگیرد. پزشكان ترجیح میدهند تستهای حساسیت میكروب به آنتیبیوتیك را نیز انجام دهند و در صورت لزوم دارو را عوض كنند.
دوره درمان 10 تا 14 روز ادامه دارد. بسته به حال عمومی و وضعیت بیمار پزشك تصمیم میگیرد كه بیمار در منزل درمان شود یا بستری گردد. در صورتی كه بیمار بدحال باشد حتما باید در بیمارستان بستری شود و آنتیبیوتیك تزریقی دریافت كند.در صورتیكه بیمار آنتی بیوتیك تزریقی بگیرد معمولا بعد از 5 – 3 روز آنتیبیوتیك خوراكی داده میشود و تا 14 روز ادامه پیدا میكند. اگر كشت خون بیمار مثبت باشد، دوره درمان طولانیتر خواهد بود.
در صورتیكه آنتیبیوتیك مناسبی تجویز شده باشد، علایم و تب بیمار پس از 48 ساعت درمان آنتیبیوتیكی از بین میرود (هر چند باید درمان تا انتها ادامه یابد)، در غیر این صورت شاید تغییر آنتیبیوتیك تجویزی لازم باشد.
گاهی نیز برای كاهش درد یا تب از مسكن استفاده میشود. به بیماران توصیه میشود تا برطرف شدن تب و ناخوشی در بستر استراحت كنند و مایعات به اندازه كافی بنوشند (روزانه حداقل 2 لیتر) گاهی توصیه میشود جهت اسیدی شدن ادرار از آب آلبالوی ترش یا زغالاخته و ویتامین ث استفاده كنند.
پس از درمان عفونت لازماست اگر مشكل زمینهای مانند انسداد مسیر ادراری، سنگ كلیه یا اختلال دستگاه ادراری وجود دارد این عوامل برطرف شوند. عفونت حاد كلیه در بالغین معمولا به خوبی به درمان پاسخ میدهد و اثر جوشخوردگی و ترمیم كلیوی یا آسیب پایدار بر جای نمیگذارد، ولی در كودكان به علت عدم تكامل رشد كلیه، عفونت كلیه میتواند آسیب شدید ایجاد كند و بهطور دائم عملكرد كلیه را مختل كند.
عفونت كلیه یكی از بیماریهای سخت است.این بیماری معمولا در اثر هجوم باكتری به كلیه اتفاق میافتد.علائم بیماری چیست و چه درمانی وجود دارد؟
عفونت كلیه دو نوع حاد و مزمن دارد. عفونت كلیه یكی از اورژانسهای پزشكی تلقی میشود و فرد نیازمند مراقبتهای فوری پزشكی است. این بیماری میتواند هر دو جنس را مبتلا سازد ولی در همه سنین در خانمها شایعتر است.
عفونتهای حاد كلیه در مردان در هر سنی ممكن است حاكی از وجود یك بیماری زمینهای مانند انسداد مجاری ، سنگ كلیه ، اختلالات پروستات یا تومور باشد.
به محض اينکه نوع باکترى توسط کشت ادرار تعيين شد، پزشک درمان آنتىبيوتيکى را شروع خواهد کرد. استراحت در بستر، غذاى ساده، و افزايش مصرف مايعات اقدامات حمايتى مهمى هستند. در کودکان و بالغانى که بهطور مکرر دچار عفونت مىشوند، انجام پرتونگارى و احتمالاً مشاهدهٔ مستقيم مثانه از طريق لولهاى که داخل پيشابراه مىگردد (عملى که سيستوسکوپى خوانده مىشود)، ممکن است توصيه شود.
منبع : متخصص عفونت ادراری تهران