اندازه آلت(برای مشاهده فیلم کلیک کنید)
هيپوگناديسم ثانويه با تستوسترون پائين و گونادوتروپين‌هاى پائين (هيپوگناديسم هيپوگونادوتروپيک) مشخص مى‌شود. تخريب غده هيپوفيز به‌وسيله تومورها، عفونت، تروما يا بيمارى متاستاتيک موجب هيپوگناديسم به‌همراه اختلال در توليد ساير هورمون‌هاى هيپوفيزى مى‌شود.
علائم هيپوگناديسم
اگر ميزان آندروژن (هورمون جنسی که توسط بیضه ها ساخته می شود) در قبل از شروع بلوغ ناکافى باشد، که به نارسایی بیضه مربوط می شود، تکامل جنسى صورت نمى‌گيرد (خواجگي) که شواهد مربوط به آن بچه‌گانه بودن ميزان توزيع موى بدن، تکامل ناکافى عضلات اسکلتى و بسته شدن تأخيرى اپى‌فيز است. در سندرم کلاين‌فلتر، بيضه‌ها کوچک و سفت هستند، ژنيکوماستى شايع است و معمولاً آزوسپرمى وجود دارد. سطح تستوسترون پائين و گنادوتروپين‌ها افزايش يافته‌اند (FSH > LH). علائم متغير شامل صفات خواجگي، عقب‌ماندگى ذهنى خفيف و ديابت قندى است.
در مورادى که هيپوگناديسم پس از بلوغ رخ دهد ممکن است بيماران کاهش ميل جنسي، عملکرد جنسي، قدرت عمومى و سطح انرژى را عنوان کنند. کاهش سرعت رشد ريش مى‌تواند نشان‌دهنده کاهش صفات مردانه باشد. ممکن است در معاينه بالينى ژنيکوماستى و بيضه‌هاى کوچک يا نرم عرضه شود.
ممکن است در مردانى که کمبود آندروژن ندارند به‌طور ايزوله سطح تستوسترون در طى روز – خصوصاً بعدازظهر – زير مقدار طبيعى باشد به‌طورى‌که ممکن است براى تأييد کمبود تستوسترون نيازمند نمونه‌هاى تکرارى يا ذخيره شده بود. مى‌توان از سطوح پلاسمائى LH و FSH در افتراق بين هيپوگناديسم اوليه (افزايش گنادوتروپين‌ها) و ثانويه (کاهش گنادوتروپين‌ها) استفاده کرد.
درمان هيپوگناديسم
هدف درمان مردان مبتلا به هيپوگناديسم به‌وسيله آندروژن‌ها ايجاد مشخصات جنسى ثانويه (ريش، موى بدن و دستگاه تناسلى خارجي)، سائق جنسى مذکر و نمو جسمى (هموگلوبين و توده عضلاني) است. در هيپوگناديسم قبل از بلوغ، تستوسترون تجويز مى‌گردد و دوز آن به‌تدريج افزايش مى‌يابد. با تجويز وريدى استر طولانى‌اثر تستوسترون (۲۰۰-۱۰۰ μg تستوسترون انانتات هر ۳-۱ هفته) يا مصرف روزانه مشمع‌هاى ترانس‌درمال يا ژل تستوسترون مى‌توان مقادير طبيعى تستوسترون را به‌دست آورد.
منبع: ویستا
