هیدروسل (آب آوردن بیضه) ،هیدروسل و ناباروری

[sbu_post_image]

هیدروسل (آب آوردن بیضه)

تجمع مایع در اطراف بیضه را که توسط یکی از پوشش های بیضه ترشح می شود، هیدروسل نامیده می شود. هیدروسل معمولا بدون درد است. اگر قوام توده سفت باشد باید مشکوک به سرطان بیضه شد و بلافاصله به پزشک مراجعه کرد.

هیدروسل عبارت از تجمع مایع در اطراف بیضه می باشد که توسط یکی از پوشش های بیضه ترشح می شود. هیدروسل در اکثر موارد یک بیماری بدون خطر بوده و مشکلی برای بیمار ایجاد نمی کند ولی در 10 درصد موارد علت ایجاد کننده آن یک بیماری خطیر مثل سرطان بیضه است. هیدروسل معمولا یک طرفه است ولی گاهی نیز دو طرفه می باشد.

بیضه دارای یک پوشش بسیار نازک سروزی است که به طور مداوم یک مقدار مایع ترشح می کند تا سطح بیضه ها نرم باقی بمانند. این مایعی که ترشح می شود از طریق وریدها از بیضه خارج می گردد. حال اگر تعادل در میزان مایع ترشح شده و خارج شده از بیضه بهم بخورد، زیادی آن در اطراف بیضه تجمع پیدا کرده و سبب هیدروسل می شود. این مایع رفته رفته زیاد می شود، طوری که گاهی کیسه بیضه در افرادی که از مراجعه به پزشک خجالت می کشند، حجم بسیار بزرگی پیدا می کند.

در افرادی که دارای هیدروسل هستند، در لمس، قوام بیضه مثل بادکنک است. هیدروسل معمولا بدون درد است و اگر خیلی بزرگ شود در فعالیت روزانه بیمار مداخله می کند. اگر در لمس قوام توده سفت باشد باید مشکوک به سرطان بیضه شد و بلافاصله به پزشک مراجعه کرد.

هیدروسل و ناباروری

سوالی که اغلب افراد در صورت ابتلا به هیدروسل از پزشک خود می‌پرسند این است که آیا هیدروسل باعث ناباروری می‌شود؟ هیدروسل به خودی خود عامل ناباروری نیست اما ممکن است همراه با عوامل زمینه‌ای در بیضه مثل عفونت یا توده باشد که این عوامل، تولید یا عملکرد اسپرم‌ها را دچار اختلال می‌کنند، هیدروسل را با هیدروسل اشتباه نگیرید، هیدروسل باعث ناباروری می‌شود که البته هنوز علت آن معلوم نیست. وریدهای بیضه، خون را در شریان بیضه سرد می‌کنند و به این ترتیب به حفظ درجه حرارت مناسب برای تولید مناسب اسپرم کمک می‌کنند. هیدروسل با مسدود کردن جریان عادی خون، ممکن است باعث شود درجه حرارت بیضه‌ها بیش از حد بالا رود و به این ترتیب بر تولید اسپرم و حرکت آن اثر بگذارد.

به همه آقایان توصیه می‌شود در صورت بروز هرگونه مشکل در ناحیه تناسلی و ادراری، به سرعت به پزشک اورولوژی مراجعه کنند تا درمان‌های لازم در موعد مقرر برایشان انجام شود. متاسفانه بسیاری از آقایان هنگام بروز مشکلات مردانه خجالت می‌کشند به پزشک مراجعه کنند و به همین دلیل روند درمان را به تعویق می‌اندازند و این موضوع گاهی به قیمت گزافی تمام می‌شود.

ایمپلنت (کاشت)آلت

درمان بیماری پیرونی

معمولاً داروهای کورتیکواستروئید برای تسکین درد تجویز می شود. اگر مشکل ادامه یابد، ممکن است عمل جراحی لازم شود.

پارافیموز

کشیدگی بیش از حد پوست سر آلت تناسلی (حشفه) که به راحتی کنار نمی رود و باعث نعوظ دردناک و ناراحتی به هنگام آمیزش جنسی می شود. در پارافیموز، پوست حشفه چنان سفت است که درد ناحیه ی پایین پاره و باعث تورم و درد می شود.

تورم را با گذاشتن کیسه ی یخ می توان کاهش داد. پوست حشفه را می توان با فشردن آلت به حالت عادی بازگرداند. در برخی موارد، یک جراحی کوچک برای برداشتن پوت حشفه لازم می

علت اختلال عملکرد نعوظ

* عوامل خطر مستقیم اختلال عملکرد نعوظ عبارتند از:* مشکلات پروستات*دیابت نوع 2 *کم کاری بیضه همراه با تعدادی از بیماری های غدد درون ریز* پرفشاری خون*بیماری های عروقی و جراحی عروق* بالا بودن کلسترول خون* پایین بودنHDL * مصرف داروها*اختلالات عصبی*اشکال در انحنای آلت*التهاب آلت*افسردگی*خوردن الکل* ناآگاهی از مسایل جنسی*روش های ناصحیح جنسی*ارتباط بین فردی ناکافی* بسیاری از بیماری های مزمن، به ویژه نارسایی کلیه و دیالیز* کشیدن سیگار

سایر عوامل خطر مانند بیماریهای عروقی و پرفشاری خون را تشدید می کند.*عامل خطر غیر مستقیمپرقدرتی که با افزایش احتمال بروز عوامل خطر مستقیم فوق در ارتباط است، سن است** تخمین زده شده است که حدود 5 درصد از مردان تا سن 40 سالگی و 15 تا 25 درصد آنها تا 65 سالگی دچار ناتوانی جنسی می شوند. تشخیص دقیق عامل خطر برای پیشگیری یا درمان اختلال نعوظ ضروری است.

ورزش های «کِه گِل»- منقبض کردن و شل کردن مکرر عضلات لگن که به ورزش های که گل (Kegel exercises ) معروفاست برای پیشگیری از نشت ادرارمفید واقع می شود. این کار با منقبض کردن عضله تا زمانی که جریان ادرارکاهش یابد یا متوقف شود و سپس شل کردن عضله صورت می گیرد. توصیه می شود در بیماران مبتلا بهBPH ، پنج تا پانزده بار و هربار به مدت 10 ثانیه عضلات را در حالت منقبض نگه دارند و این کار را 3 تا 5 بار در روز تکرار کنند.

ناتوانی جنسی / اختلال در نعوظ * ناتوانی جنسی یا اختلال در نعوظ به عدم توانایی آمیزش در جنس مذکر در اثر اختلال در نعوظ یا حفظ ان تا هنگام انزال(خارج شدن مایع منی) و / یا عدم رضایت از اندازه، سفتی و / یا مدت نعوظ گفته می شود.

منبع: متخصص ارولوژی تهران