پروستاتیت مزمن باکتریایی و تشخیص پروستاتیت

[sbu_post_image]

پروستاتیت مزمن باکتریایی

علایم پروستاتیت مزمن باکتریایی

پروستاتیت مزمن باکتریایی، بیماری نسبتاً نادری است(کمتر از 5 درصد بیماران دارای علایم مرتبط با پروستات غیر مبتلا به بزرگی خوش خیم پروستات دچار پروستاتیت مزبور هستند).

این بیماری معمولاً با تابلوی شبیه عفونت ادراری متناوب که با عفونت ادراری عودکننده ای که از عفونت مزمن پروستات منشأ گرفته است، تظاهر می یابد. ممکن است به طور کامل نشانه ای موجود نباشد مگر اینکه عفونت مثانه هم روی داده باشد و مشکل سازترین ناراحتی، معمولاً عفونت مکرر مثانه(سیستیت؛cystitis ) است. معمولاً نشانه های بیماری بیشتر طول می کشند و اغلب تب وجود ندارد.

تشخیص پروستاتیت مزمن باکتریایی

در پروستاتیت مزمن باکتریایی، با اینکه باکتری ها در پروستات حضور دارند ولی معمولاً ایجاد علایم نمیکنند و وجود عفونت پروستات با کشت ادرار و نیز آزمایش مایع پروستات(که از طریق ماساژ پروستات و با واردکردن انگشت پزشک به داخل مقعد بیمار به دست می آید) تشخیص داده می شود.

چنان چه در اثر ماساژ پروستات مایعی به دست نیاید، ممکن است در نمونه ادراری که پس از ماساژ پروستات گرفته می شود، باکتری های مربوط به پروستات وجود داشته باشند.

ممکن است مقدار آنتی ژن اختصاصی پروستات(prostate specific antigen.PSAprostate specific antigen.PSA ) که معمولاً در سرطان پروستات افزایش می یابد در پروستا هم افزایش نشان دهد.

درمان پروستاتیت مزمن باکتریایی

دوره های طولانی(4 تا 8 تا 12 هفته ای) درمان با آنتی بیوتیک هایی که به خوبی به پروستات نفوذ می کنند ضرورت دارد(بتا – لاکتام ها و نیتروفورانتویین بی تأثیر هستند).

داروهایی که به خوبی به پروستات نفوذ می کنند عبارتند از : کینولون ها(سیپرو فلوکساسین، لووفلوکساسین) سولفامیدها(کو-تری موکسازول) و ماکرو لیدها(اریترومایسین، کلاریترومایسین). عفونت های مقاوم در 80 درصد موارد با داروهای مسدودکننده آلفا( مثل تامسولوسین(Flomax )، آلفوزوسین) یا استفاده درازمدت از دوز کم آنتی بیوتیک درمان می شوند.

عفونت های عودکننده ممکن است ناشی از ادرارکردن ناکافی( دراثر بزرگی خوش خیم پروستات، مثانه عصبی)، سنگ های پروستات یا ناهنجاری ساختمانی پروستات که به عنوان مخزن عفونت عمل می کند باشند.

پیش از این، انجام ماساژ پروستات، اضافه بر دوره های درمان آنتی بیوتیکی را مفید می دانستند ولی این موضوع به اثبات نرسیده است.

عوارض پروستاتیت مزمن باکتریایی

احتمال عود بیماری با گذشت زمان زیاد است و به بیش از 50 درصد می رسد.

علایم پروستاتیت مزمن

دردناحیه لگن یا میاندوراه(کف لگن یا پِرینه؛perineum)، بدون وجود شواهد عفونت دستگاه ادراری که به مدت بیش از 3 ماه طول می کشد،علامت اصلی بیماری است. نشانه های بیماری شدت و ضعف پیدا می کنند و درد ممکن است از ناراحتی خفیف تا درد شدید ناتوان کننده باشد. درد ممکن است بهپشت و رکتوم(راست روده) منتشر شود و نشستن فرد را با دشواری مواجه سازد. سوزش ادرار، درد فصلی، درد عضلانی، خستگی غیرقابل توجیه، دردشکم، درد سوزشی مداوم در آلت و تکرر ادرار ممکن است موجود باشند.

ممکن است انزال دردناک باشد زیرا پروستات در هنگام خارج کردن مایع منی منقبض می شود. درد پس از انزال شایع تر است.

بعضی از بیماران دچار کاهش میل جنسی، اختلال عملکرد جنسی و مشکلات نعوظ می شوند. درد پس از انزال از شکایت های بسیار اختصاصی است و پروستاتیت مزمن/ سندرم درد مزمن لگن را از بزرگی خوش خیم پروستات افتراق می دهد.

علل پروستاتیت مزمن

درباره علل ایجادکننده پروستاتیت مزمن / سندرم دردمزمن لگن فرضیه هایی ذکر شده است که عبارتند از: اختلال عملکرد محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – غده فوق کلیه و ناهنجاری های هورمون قشر غده فوق کلیه ناشی از استرس؛التهاب با منشأ عصبی و نشانگان(سندرم) درد میوفاسیال ( درد مربوط به«فاسیا» یا بافت لیفی پوشاننده عضلات و خودِ عضلات). در دو مورد اخیر، بی نظمی دستگاه عصبی موضعی در اثر ضربه اخیر، عفونت یا خلق و خوی مضطرب و انقباض مزمن و ناخوآگاه لگن منجر به التهاب ناشی از آزاد شدن موادی (مثل ماده p ) به وسیله سلول های عصبی می شوند.

امروزه اثبات شده است که باکتری ها نقش قابل توجهی در ایجاد این سندرم ندارند بلکه سندرم مزبور با استرس در ارتباط است.

فرضیه های دیگری که به عنوان علل ایجاد این سندرم بیان شده اند عبارتند از:احتمال وجود باکتری های غیرقابل کشت، ازجمله«نانوباکتریها» و احتمال ویروسی بودن سندرم{ایجاد سندرم در اثر ویروس هایی مانند ویروس هرپس ساده(HSV ) و ویروس سیتومگال(CMV )}.

عفونت در سندرم پروستاتیت مزمن / نشانگان درد مزمن لگن ممکن است التهابی در نظر گرفته شود که در آن،ادرار، مایع منی و سایر ترشحات فاقد ارگانیسم ایجاد کننده عفونت هستند ولی سلول های مبارزه کننده با عفونت وجود دارند و یا ممکن است عفونت غیرالتهابی دانسته شود که در آن، التهاب و سلول های مبارزه کننده باعفونت، هردو وجود ندارند.

منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- پروستات و بیماری های آن