[sbu_post_image]
هیسترکتومی چیست؟
هیسترکتومی عمل جراحی است که در آن رحم زن برداشته می‌شود. هیسترکتومی یا رحم برداری ممکن است به دلایل متفاوتی انجام شود:
* فیبروئیدهای رحمی که باعث تغییر موقعیت رحم از مکان معمولش به درون مجرای واژن شده باشند.
* سرطان رحم، گردن رحم یا تخمدان‌ها.
* آندومتریوز.
* خونریزی غیرطبیعی واژنی.
* درد مزمن لگنی.
* آدنومیوز یا ضخیم شدن دیواره رحم.
هیسترکتومی معمولا تنها هنگامی انجام می‌شود که همه روش‌ها درمانی دیگر امتحان شده باشد و به نتیجه‌ای نرسیده باشد.
انواع هیسترکتومی
بسته به دلیل هیسترکتومی ، جراح ممکن است همه رحم یا بخشی از آن را بردارد. بیماران و پزشکان گاه اصطلاحات مربوط به این عمل را نحوی غیردقیق به کار می‌برند، بنابراین باید روشن شود آیا در جریان عمل هیسترکتومی ، گردن یا دهانه رحم و یا تخمدان‌ها هم برداشته می‌شوند یا نه.
* هیسترکتومی نیمه‌کامل یا فوق‌‌دهانه‌ای: در این نوع هیسترکتومی جراح تنها بخش بالایی رحم را بر می‌دارد و گردن یا دهانه رحم را به جای می‌گذارد.
* هیسترکتومی کامل: در این نوع هیسترکتومی کل رحم و دهانه رحم برداشته می‌شود.
* رحم برداری رادیکال: جراح در این نوع هیسترکتومی همه رحم و بافت‌های طرفین رحم و دهانه رحم و بخش بالایی واژن را بر می‌دارد. هیسترکتومی رادیکال معمولا تنها هنگامی انجام می‌شود که سرطان وجود داشته باشد.در هیسترکتومی رادیکال ممکن است تخمدان‌ها هم برداشته شود – عملی که به آن اُفورکتومی یا تخمدان‌برداری می‌گویند- یا تخمدان‌ها باقی گذاشته شود.
تکنیک‌های جراحی هیسترکتومی
هیسترکتومی ممکن است با تکنیک‌های متفاوتی انجام شود.
هیسترکتومی از راه شکم یک عمل جراحی باز است. این نوع هیسترکتومی شایع‌ترین نوع این عمل است و 70 درصد موارد را شامل می‌شود.
جراح برای انجام این عمل یک برش 12 تا 17 سانتی‌متری عمودی یا افقی روی شکم ایجاد می‌کند. سپس جراح رحم را از طریق این برش خارج می‌کند.
پس از انجام این عمل زن بیش از سه روز در بیمارستان بستری می‌شود. همچنین پس از بهبودی جوشگاه زخم قابل مشاهده‌ای در محل برش جراحی روی شکم باقی می‌ماند.
هیسترکتومی با کمترین تهاجم
امروزه روش‌های متعدد هیسترکتومی با کمترین تهاجم معمول شده است که در آنها از برش‌های کوچکتری استفاده می‌شود:
* هیسترکتومی از راه واژن: جراح در این روش با برش دادن از درون واژن به رحم دسترسی پیدا می‌کند و آن را خارج می‌کند. برش جراحی در داخل بدن است، بنابراین جوشگاه زخم قابل مشاهده‌ای وجود نخواهد داشت.
* هیسترکتومی با لاپاراسکوپی: این جراحی با استفاده از لاپاراسکوپ، یک لوله باریک که دوربین نورانی بر سر آن قرار دارد، و ابزارهای جراحی از طریق برش‌های کوچک بر روی شکم به درون بدن فرستاده می‌شود، انجام می‌شود. جراح با مشاهده تصویر درون بدن بر روی یک صفحه ویدئویی عمل جراحی را از خارج بدن انجام می‌دهد.
* هیسترکتومی با لاپاراسکوپی به کمک روبات: این عمل مشابه هیسترکتومی با لاپاراسکوپی است، به جز اینکه جراح در حین انجام عمل یک سیستم روباتی پیچیده دارای ابزارهای جراحی را از بیرون بدن هدایت می‌کند. تکنولوژی پیشرفته به جراح امکان می‌دهد که جراح حرکات طبیعی مچ استفاده کند و جریان عمل را روی یک صفحه نمایش سه‌بعدی ببیند.
استفاده از روش‌هایی با کمترین تهاجم در مقایسه با هیسترکتومی باز از راه شکم دارای مزایایی است. این روش‌های کمتر تهاجمی درد و جوشگاه زخم کمتری ایجاد می‌کنند و خطر عفونت به دنبال آنها کمتر است.
زنانی که با روش‌های کمتر تهاجمی هیسترکتومی می‌شوند، می‌توانند پس از 3 تا 4 هفه به زندگی عادی بازگردند، در حالیکه در هیسترکتومی یاز زمان نقاهت چهار تا شش هفته است. هزینه‌های عمل‌های کمتر تهاجمی نیز از هزینه‌های عمل باز کمتر است. همچنین خطر فتق‌ها در محل برش جراحی در این روش‌ها کمتر است.
البته هر زنی نامزد مناسب انجام هیسترکتومی با روش‌های کمتر تهاجمی نیست. وجود جوشگاه‌های عمل‌های قبلی، چاقی و وضعیت کلی سلامت فرد ممکن است در انتخاب یا عدم انتخاب این نوع عمل‌ها موثرند. در مورد اینکه آیا هیسترکتومی با این شیوه‌ها برای شما مناسب است، باید با دکترتان مشورت کنید.
خطرات هیسترکتومی
هیسترکتومی کی عمل جراحی کم‌خطر است. اغلب زنانی که هیسترکتومی می‌شوند پس از جراحی دچار مشکل یا عارضه جدی نمی‌شوند. اما هیسترکتومی نیز مانند هر عمل جراحی دیگر ممکن است در اقلیتی از زنان عوارضی به دنبال داشته باشد. از جمله این عوارض میتوان به این موارد اشاره کرد:
*بی‌اختیاری ادراری
* پرولاپس واژن (بیرون‌زدگی واژن از بدن)
* ایجاد فیستول (ارتباط غیرطبیعی میان واژن و مثانه)
* درد مزمن
سایر خطرات هیسترکتومی شامل عفونت در محل زخم‌ها و ایجاد لخته خون است که شایع نیستند. معمولا پس از هیسترکتومی توصیه می‌شود تا شش هفته از آمیزش و برداشتن اشیای سنگین خودداری کنند.
منبع :تبیان
