التهاب پروستات،تشخیص پروستاتیت،عوارض التهاب پروستات

[sbu_post_image]

التهاب پروستات

پروستاتیت (prostatitis)عبارت است از التهاب پروستات که ممکن است با احساس ناراحتی، درد، وجود یا فقدان تکرر ادرار و گاهی تب همراه باشد. شایع ترین مشکل پروستات در زیر 50 سالگی پروستاتیت است و تخمین زده شده است که حداقل نیمی از تمام مردان در مقطعی از زندگی دچار آن می شوند.*8 درصد بیماران مراجعه کننده به اورولوژیست ها و 1درصدبیماران مراجعه کننده به پزشکان عمومی در آمریکا را افراد مبتلا به پروستاتیت تشکیل میدهند. حدود 25 درصد از کل مراجعه کنندگان مردجوان و میانسالی که به دلیل ناراحتی های ادراری تناسلی به پزشک مراجعه می کنند مبتلا به پروستاتیت هستند.* *پروستاتیت عبارتست از التهاب بافتی(میکروسکوپی) غده پروستات.

در سال 1999 میلادی انستیتوی ملی بهداشت، پروستاتیت را به 4 گروه تقسیم کرد

گروه1: پروستاتیت حاد(باکتریایی

گروه 2:پروستاتیتمزمنباکتریایی

گروه 3:پروستاتیت مزمن/نشانگان(سندرم) درد مزمن لگن

گروه 4: پروستاتیت التهابی بدون علامت.

پروستاتیت حاد(باکتریایی)

عوارض التهاب پروستات

عواقب احتمالی التهاب پروستات عبارتند از: بزرگ شدگی پروستات، تنگی پیشابراه، کندی یا بند آمدن ادرار و سایر مشکلات جدی مجرای ادرار، درمان این نوع پروستات بسته به حاد یا مزمن بودن آن متفاوت است .درمان برای پروستات حاد با مصرف آنتی بیوتیک‌های خوراکی، تخلیه با سوند یا تخلیه با عمل جراحی در موارد وخیم مقدور می‌باشد و پروستات مزمن را نیز می‌توان با مصرف آنتی بیوتیک‌ها، ماساژ پروستات برای افزایش تخلیه و جراحی در صورتی که داروها‌ و ماساژ اثر بخش نباشد درمان کرد.البته درمان بسته به بیماری و بیمار تغییر می‌کند. آمیزش برای افزایش تخلیه پروستات پیشنهاد می‌شود .آب گرم و مصرف نکردن ادویه جات نیز ایرادی ندارد.

علایم پروستاتیت مزمن باکتریایی

پروستاتیت مزمن باکتریایی، بیماری نسبتاً نادری است(کمتر از 5 درصد بیماران دارای علایم مرتبط با پروستات غیر مبتلا به بزرگی خوش خیم پروستات دچار پروستاتیت مزبور هستند).

این بیماری معمولاً با تابلوی شبیه عفونت ادراری متناوب که با عفونت ادراری عودکننده ای که از عفونت مزمن پروستات منشأ گرفته است، تظاهر می یابد. ممکن است به طور کامل نشانه ای موجود نباشد مگر اینکه عفونت مثانه هم روی داده باشد و مشکل سازترین ناراحتی، معمولاً عفونت مکرر مثانه(سیستیت؛cystitis ) است. معمولاً نشانه های بیماری بیشتر طول می کشند و اغلب تب وجود ندارد.

تشخیص پروستاتیت مزمن باکتریایی

در پروستاتیت مزمن باکتریایی، با اینکه باکتری ها در پروستات حضور دارند ولی معمولاً ایجاد علایم نمیکنند و وجود عفونت پروستات با کشت ادرار و نیز آزمایش مایع پروستات(که از طریق ماساژ پروستات و با واردکردن انگشت پزشک به داخل مقعد بیمار به دست می آید) تشخیص داده می شود.

چنان چه در اثر ماساژ پروستات مایعی به دست نیاید، ممکن است در نمونه ادراری که پس از ماساژ پروستات گرفته می شود، باکتری های مربوط به پروستات وجود داشته باشند.

ممکن است مقدار آنتی ژن اختصاصی پروستات(prostate specific antigen.PSAprostate specific antigen.PSA ) که معمولاً در سرطان پروستات افزایش می یابد در پروستات هم افزایش نشان دهد.

علایم پروستاتیت مزمن

 

دردناحیه لگن یا میاندوراه(کف لگن یا پِرینه؛perineum)، بدون وجود شواهد عفونت دستگاه ادراری که به مدت بیش از 3 ماه طول می کشد،علامت اصلی بیماری است. نشانه های بیماری شدت و ضعف پیدا می کنند و درد ممکن است از ناراحتی خفیف تا درد شدید ناتوان کننده باشد. درد ممکن است بهپشت و رکتوم(راست روده) منتشر شود و نشستن فرد را با دشواری مواجه سازد. سوزش ادرار، درد فصلی، درد عضلانی، خستگی غیرقابل توجیه، دردشکم، درد سوزشی مداوم در آلت و تکرر ادرار ممکن است موجود باشند.

ممکن است انزال دردناک باشد زیرا پروستات در هنگام خارج کردن مایع منی منقبض می شود. درد پس از انزال شایع تر است.

بعضی از بیماران دچار کاهش میل جنسی، اختلال عملکرد جنسی و مشکلات نعوظ می شوند. درد پس از انزال از شکایت های بسیار اختصاصی است و پروستاتیت مزمن/ سندرم درد مزمن لگن را از بزرگی خوش خیم پروستات افتراق می دهد.

منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- پروستات و بیماری های آن