[sbu_post_image]
بروسلوز
بروسلوز یک بیماری عفونی است که در انسان به شکل تب‌مالت و در دامها به صورت سقط جنین تظاهر می‌کند. مهمترین‌راه ورود میکروب به بدن حیوان از طریق دستگاه گوارش است که به وسیله علوفه آلوده و زباله به حیوان سرایت می‌کند و باعث شیوع بیماری می‌گردد. کارکنان کشتارگاهها،فروشگاههای گوشت، دامداریها بیشتر در معرض ابتلا به این‌بیماری هستند. این بیماری در گاو، خوک، بز و گوسفند مشاهده می‌گردد.
بیماری از طریق مصرف شیرآلوده به صورت خام وفرآورده‌های شیری آلوده از طریق لوله گوارش به انسان سرایت می‌کند، ولی گوشت و فرآورده‌های گوشتی کمتر منشأآلودگی می‌باشند.
علایم بروسلوز
در دامها به صورت سقط جنین و درانسان تب مواج یا دیوانه یا تب مالت ظاهر می‌گردد.
عوارض تب مالت
مشکلات کلیوی نادر است اگر چه پیلونفریت (التهاب کلیه ولگنچه)، گلومرونفریت (التهاب دوطرفه و غیرچرکی کلیه که در درجه اول گلومرول‌ها را فرا گرفته است) موضعی و منتشرو آبسه‌های کلیوی در بروسلوز گزارش شده، ولی اورکیت(التهاب بیضه) خیلی شایع است و در ۲۰ درصد بیماران مرد دیده می‌شود.
عقیمی در بروسلوز کمتر از اریون دیده می‌شود. التهاب پروستات از عوارض نسبتا نادر است که با علایم تکرر ادرار و احساس درد در دفع ادرار خودنمایی می‌کند. در زنان دردهنگام قاعدگی، قطع قاعدگی، و اختلال در خونریزی و سیکل‌قاعدگی. التهاب دهانه رحم، التهاب رحم و لوله‌های رحمی وآبسه‌های لگنی ممکن است دیده شود. بروسلوز در طی‌حاملگی انسان می‌تواند به سقط بینجامد.
وجود پروتئین در ادرار
وجود مقادیر طبیعی پروتئین در ادرار ( پروتئینوری؛proteinuria) از اختلالت مهم کلیوی به شمار می آید.* پروتئین ها جزء اساسی تمام بخش های بدن ازجمله عضلات، استخوان ها، مو و ناخن را تشکیل می دهند.
پروتئین های موجود در خون نیز عملکردهای مهمی دارند و موجب محافظت فرد در برابر عفونت، کمک به لخته شدن خون و حفظ مقدار صحیح مایع در گردش بدن می شوند.
در هنگام عبور خون از کلیه های سالم، کلیه ها مواد زاید آن را تصفیه و تخلیه می کنند و مواد مورد نیاز، مانند پروتئین ها را به خون بازمی گردانند. مولکول اکثر پروتئین ها به حدی بزرگ است که از صافی کلیه رد نمی شود و در نتیجه اغلب پروتئن ها وارد ادرار نمی شوند ولی هنگامی که صافی های کلیه، یعنی گلومرول ها دچار آسیب شده باشند، پروتئین ها از خون وارد ادرار می شوند.
احتمال حضور آلبومین( که نوعی پروتئین محلول در آب است)در ادرار بیش از سایر پروتئین ها است و گاهی به جای لغت پروتئینوری، به طور اختصاصی از واژه «آلبومینوری» استفاده می شود که هنگامی است که در آزمایش ادرار به طور اختصاصی، وجود آلبومین تشخیص داده می شود. آلبومین موجب احتباس مایعات در بدن می شود و مانند اسفنج، آب بافت های بدن را به خود می گیرد.
علت وجود پروتئین در ادرار
وجود التهاب در گلومرول ها( که گلومرونفریت یا به طور ساده، نفریت نامیده می شود) و بسیاری از بیماری ها می توانند موجب این التهاب شوند، می تواند باعث حضور پروتئین در ادرار شود.
تحقیقات نشان داده اند که مقدار و نوع پروتئینوری( اینکه ایا پروتئین های موجود در ادرار فقط از نوع آلبومین هستند یا از سایر پروتئین ها هم تشکیل شده اند) قویاً میزان آسیب کلیوی و در خطر بودن یا نبودن فرد از نظر ابتلا به نارسایی پیشرونده کلیه را مشخص می کند.
اشخاص مبتلا به دیابت، پرفشاری خون و افراد دارای زمینه فامیلی مشخص در خطر ابتلا به پروتئینوری قرار دارند. در ایالات متحده، دیابت نخستین علت بروز بیماری کلیوی مرحله ی انتهایی ناشی از بیماری مزمن کلیه است.
در دیابت نوع 1 و 2 ، نخستین علامت اختلال عملکرد کلیه، دفع مقادیر کم آلبومین در ادرار است که میکروآلبومینوری (microalbuminuria )نامیده می شود. با کاهش بیشتر عملکرد کلیه، مقدار آلبومین موجود در ادرار افزایش می یابد و میکروآلبومینوری به پروتئینوری کامل تبدیل می شود.
پرفشاری خون(فشارخون بالا)، دومین عامل ایجاد بیماری کلیوی مرحله انتهایی است و وجود پروتئینوری در فرد مبتلا به فشارخون بالا، نشان دهنده کاهش عملکرد کلیه است و در صورتی که فشارخون بالا کنترل نشود می تواند به نارسایی کامل کلیه پیشرفت کند.
علایم وجود پروتئین در ادرار
علایم و نشانه های پروتئینوری عبارتند از:ادرار کف آلود، تورم دست ها، پاها، شکم و صورت که همگی علایم از دست رفتن مقدار بسیار زیادی از پروتئین های بدن هستند ولی به طور شایع تر ، پروتئینوری با هیچ علامت و نشانه ای همراه نیست و فقط در آزمایش ادرار مشخص می شود.
برای تشخیص پروتئینوری از نوار شیمیایی مخصوصی که در داخل ادرار فرو برده می شود استفاده می کنند. در صورت وجود پروتئین در ادرار، نوار مزبور تغییر رنگ می دهد. در افرادی که در خطر بیماری کلیوی قرار دارند( به ویژه در اشخاص دیابتی) مقدار دقیق پروتئین یا آلبومین اندازه گیری می شود. میتوان از تعیین نسبت پروتئین به کراتینین در ادرار برای مشخص نمودن مقادیر کمتر پروتئین به منظور تشخیص بیماری کلیوی استفاده کرد. اندازه گیری مقدار کراتینین سرم خون و نیتروژن اوره(BUN ) خون نیز ضرورت دارد.
بالا بودن مقدار کراتینین و BUN حاکی از اختلال عملکرد کلیه است.* برای درمان پروتئنوری، باید بیماری زمینه ای ایجادکننده آن( مثل دیابت یا فشارخون بالا) را درمان نمود. همچنین محدود کردن مقدار نمک طعام و پروتئین مصرفی ضرورت دارد.
منبع :متخصص کلیه تهران و کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار
منبع: متخصص سرطان کلیه
