[sbu_post_image]
درمان سنگ هاي ادراري
اولين راه درمان، پيشگيري از آن است که بهترين راه، استفاده فراوان از نوشيدن مايعات، بخصوص آب است. سنگ هاي دستگاه ادراري که در کليه تشکيل مي شود، يا در خود کليه باقي مانده و بزرگ مي شوند يا مي توانند از طريق لوله ي حالب پايين آمده و وارد مثانه وند. سنگ هايي که در حالب گير مي کنند، باعث دردهاي شديد در منطقه ي کليه مي شوند. که در بين افراد به درد سنگ کليه معروف است. سنگ هاي کمتر از شش ميلي متر، معمولاً با درمان دارويي يا خود به خود دفع مي شوند و سنگ هاي بزرگتر از آن که احتمالاً گير کرده باشند، با سنگ شکني برون و درون اندامي معالجه مي شود. سنگ هاي داخل کليه که بزرگ شده اند و احتمال افتادن آنها وجود ندارد، از طريق سنگ شکني برون اندامي (روش مرسوم به سنگ شکني) و با استفاده از لوله گذاري کليه (pcnl) معالجه مي شود و در نهايت اگر هيچ کدام از اينها امکان پذير نباشد، درصد بسيار کمي از بيماران با عمل جراحي باز درمان مي شوند.
کران بری
این میوۀ قرمز رنگ خاصیت اسیدی کردن ادرار را دارد، این خاصیت به هیچ وجه برای رشد باکتری هایی که عامل بروز عفونت ادراری میشوند، مناسب نیست. علاوه بر این کران بری مانع از چسبندگی باکتری ها روی دیوارۀ مجاری ادرای و مثانه میشود.
میتوانید کران بری را به شکل آبمیوه در سوپر مارکت ها بیابید. از مصرف نوشیدنی الکلی کران بری خودداری کنید، غالباً به این نوشیدنی شکر اضافه میشود، مسلماً آب کران بری خالص در الویت قرار دارد. مقدار مصرف این نوشیدنی در روز برای مقابله با عفونت های ادراری باید بین 250 تا 500 میلی لیتر در روز باشد. در غیر این صورت، میتوانید از کران بری به شکل مکمل غذایی (به طور خاص کپسول) استفاده کنید.
بهترین درمان سنگ کلیه
سنگ شکني در دو قسمت انجام مي شود، در داخل لوله ي حالب و در داخل کليه. در لوله ي حالب زماني اقدام به سنگ شکني مي شود که جلوي عبور ادرار از لوله ي حالب گرفته شده باشد. به اين علامت در اصطلاح پزشکي آب آوردگي کليه يا (هيدرونفروز) گفته مي شود. براي سنگ هايي که در داخل کليه باعث درد، خونريزي و گرفتن سر حالب و آب آوردگي کليه و همچنين بروز عفونت هاي کليه شود، نياز به سنگ شکني احساس مي شود. البته لازم به توضيح است که دو نوع سنگ شکني وجود دارد:
1) سنگ شکني درون اندامي که براي سنگ هاي مثانه و حالب بکار مي رود و در اين حالت پس از بيهوش کردن بيمار، دستگاهي از طريق مجاري ادرار به داخل مثانه يا حالب فرستاده شده و با ديد مستقيم توسط سنگ شکن که انواع مختلفي دارد شکسته مي شود. 2) در سنگ شکني برون اندامي، احتياجي به بيهوشي بيمار نيست و سنگ شکن با سنگ تماس مستقيم نداشته و از طريق امواج الکترومگنتيک از راه دور سنگ را خرد مي کند.
منبع : راسخون