[sbu_post_image]
پروستات غده‌ای است درست زیر مثانه که منشا جنینی دارد. زمانی که جنسیت جنین مشخص شده و جنین به جنس مذکر تبدیل می‌شود، این بافت جنینی به پروستات تبدیل می‌شود اما این بافت در جنس مونث از بین رفته و آثار کوچکی از آن باقی می‌ماند. پروستات در دوران جنینی و نوزادی کار خاصی انجام نمی‌دهد و وظایف اصلی آن پس از بلوغ است. در واقع تا سن ۱۵ تا ۱۶ سالگی رشد بسیار آرامی دارد. پس از بلوغ، هورمون تستسترون که از بیضه ها ترشح می‌شود، تحت تاثیر آنزیمی به نام ۵ آلفا رودکتاز به دی‌هیدروتستسترون یا DHT تبدیل می‌شود که قدرت این ماده چندین برابر تستسترون است و موجب رشد سریع و چند برابر پروستات می‌شود. این رشد سریع تا ۱۹ الی ۲۰ سالگی ادامه داشته و پس از آن تا ۴۰ سالگی دوباره رشد آرامی پیدا می‌کند.
کار مهم پروستات در دوران پیش از بلوغ، ترشحاتی است که به همراه ترشحات غدد دیگر به مجرا ریخته و آن را مرطوب کرده و به اصطلاح عامیانه آن را روغن کاری می کند تا مجرا روان شده و از خشک شدن آن جلوگیری کند. اما پس از بلوغ و تولید اسپرم به وسیله بیضه ها، مجاری وازودفران که مجاری عبور اسپرم هستند و از داخل پروستات می گذرند اسپرم همراه مقدار زیادی از ترشحات پروستات دفع می شود به طوری که بیش از۹۰ درصد حجم مایع منی از ترشحات پروستات و فقط یک درصد آن اسپرم است. این مایع حاوی موادی است برای تغذیه و نگه داری اسپرم و مواد ضد عفونی کننده به اضافه برخی اسیدهای آمینه.
پروستات از یک قسمت محیطی یا عضلانی و یک بافت مرکزی که بافت غددی است تشکیل شده است. پس از ۴۰ سالگی باز به دلیل تغییراتی که در هورمون‌های بدن آقایان انجام می‌شود، نسبت دی‌هیدروتستسترون به استروژن تغییر می‌کند و میزان استروژن بالاتر می رود یا دی هیدروتستوسترون پایین می‌آید. این استروژن سبب حساس شدن بافت غددی پروستات شده و گیرنده‌های آن را بیشتر می‌کند. در نتیجه پروستات دوباره شروع به رشد اضافه می‌کند و بحث بزرگی پروستات پیش می‌آید که حدود ۴۰ سالگی است منتها این رشد به صورت آرام است تا حدود سن ۵۵ سالگی که علایم خود را نشان می‌دهد.
علایم بزرگی پروستات
علایم بزرگی پروستات شامل تکرر ادرار شبانه، تکرر ادرار روزانه، تخلیه نشدن ادرار به‌خوبی، کاهش قطر ادرار، کاهش پرش ادرار و این که آخرهای ادرار به صورت قطره قطره می‌آید و فرد احساس می‌کند که باید دوباره به توالت مراجعه کند و به تدریج میزان ادرار باقی مانده در مثانه زیاد می شود. چون پروستات بزرگ شده گردن مثانه را بالا می زند و ادرار تخلیه کامل نمی شود.
درمان پروستات
درگذشته امکان غربالگری سرطان پروستات وجود نداشت. یعنی پزشک زمانی متوجه بیماری می‌شد که فرد جراحی می کرد که آن وقت هم انجام اقدامات بعدی مشکل بود. اما سال‌هاست که امکان اندازه گیری “پی.اس.ای” که آنتی‌ژن اختصاصی پروستات است، وجود دارد. توصیه می شود آقایان بالای ۴۰ سال به‌خصوص افرادی که سابقه بدخیمی پروستات را در خانواده و نزدیکان خود دارند، هرچه سریع تر برای انجام تست به پزشک مراجعه کنند که اگر تغییراتی دیده شد هرچه زودتر تشخیص و درمان آن شروع شود. خوشبختانه اگر سرطان پروستات به موقع تشخیص داده شود، درمان آن قطعی است. اگر PSA از حد طبیعی پایین تر باشد باید هر شش ماه آزمایش انجام شود اما اگر میزان آن در حداکثر نرمال بود و احتمال بالا رفتن آن وجود داشت سه ماه دیگر باید بررسی شود. اما افرادی که سابقه بدخیمی را در خانواده ندارند باید از ۴۵ سالگی اقدام به آزمایش کنند و یک آزمایش خون ساده بدهند که نیازی به ناشتا بودن هم ندارد.
زمانی جراحی مثمر‌ثمر خواهد بود که سرطان محدود به پروستات باشد. ولی اگر بدخیمی از پروستات بیرون زد، به سراغ سایر درمان‌ها مانند هورمون درمانی و رادیوتراپی و سپس شیمی درمانی می رویم.
منبع: آسمونی
