[sbu_post_image]
بیماری عفونت مثانه
سیستیت بینابینی عبارت است از یک نوع التهاب دیواره مثانه، سیستیت بینابینی علایمی شبیه سیستیت (عفونت باکتریایی مثانه) دارد، اما کشت ادرار از نظر باکتری در آن منفی است و دادن آنتی‌بیوتیک معمولاً کمکی نمی‌کند. سن متوسط شروع این بیماری حدود 40 سالگی است، اما این بیماری می‌تواند در زنان در تمام سنین بروز کند. علایم از خفیف تا شدید متغیرند.
علائم عفونت مثانه
– درد و سوزش در هنگام دفع ادرار
– درد در قسمت تحتانی شکم
– تکرر ادرار
– فوریت ادرار
– خون در ادرار
– درد به هنگام مقاربت
علایم عفونت مثانه
۱. احساس سوزش ادرار
۲. تكرر ادرار، اگرچه حجم ادرار ممكن است كم باشد.
۳. احساس فوریت ادرار حتی وقتی كه مثانه خالی است.
۴. درد در ناحیه شرمگاهی
۵. ترشح از نوك آلت
۶. درد در قسمت پایین كمر
۷. وجود خون در ادرار
۸. تب خفیف
۹. ادرار بدبو
۱۰. بی‌اختیاری ادرار (گاهی)
خوراکی و عفونت مثانه
بسیاری از مردم تلاش می کنند برای حفظ سلامت و پیش گیری از بیماری های مختلف و کاهش وزن از غذاهای سالم استفاده کنند، …
بسیاری از مردم تلاش می کنند برای حفظ سلامت و پیش گیری از بیماری های مختلف و کاهش وزن از غذاهای سالم استفاده کنند، از این رو در رژیم غذایی خود موادمعدنی، چربی های سالم، پروتئین، کربوهیدرات و میوه خشک که ارزش غذایی بالایی دارد، لحاظ می کنند.
برای آشنایی بیشتر با خواص میوه های خشک، در این مطلب به چند میوه خشک که در بهبود برخی از ناراحتی های جسمی موثر است، اشاره شده است.
پیشگیری از عفونت مثانه
۱. حتی‌الامكان بهتر است از كاتتر استفاده نشود.
۲. مایعات به مقدار زیاد بنوشید، حداقل 8 لیوان در روز
۳. در صورت بروز عفونت ادراری، سریعاً برای درمان مراجعه كنید.
داروهای عفونت مثانه
آنتی‌هیستامین‌ها، آنتی‌کولینرژیک‌ها، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، و داروهای ضدافسردگی همگی موفقیت محدودی در کاهش علایم دارند.
داروی پنتوزان پلی سولفات سدیم در تخفیف علایم بعضی از خانم‌ها مؤثر بوده است.
دی‌متیل سولفوکساید یا سایر داروها را می‌توان مستقیماً به درون مثانه وارد کرد. *دی‌متیل سولفوکساید به مدت 15 دقیقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخلیه می‌شود. این درمان هر دو هفته تکرار می‌شود، یا تا زمانی که علایم تخفیف یابند و سپس برحسب نیاز تکرار می‌شود. مصرف دی‌متیل سولفوکساید باعث وجود آمدن یک بوی شبیه سیر در پوست و تنفس می‌شود که تا 72 ساعت ادامه می‌یابد.
برای این بیماری راه درمانی قطعاً مؤثر وجود ندارد. انتخاب‌های درمانی عبارتند از داروهای خوراکی مختلف، داروهایی که به داخل مثانه وارد می‌شوند، کارهای مخصوص برای اتساع مثانه، تغییر در رژیم غذایی، تمرینات مخصوص مثانه، و تحریک الکتریکی رشته‌های عصب از راه پوست انجام مشاوره، بازخورد زیستی (بیوفیدبک)، یا هیپنوتیسم یا آرام‌سازی توسط خود فرد جهت کمک به کنترل استرس، عصبانیت، اضطراب و گاهی، افسردگی همراه با اختلالات درد مزمن توصیه می‌شود.
روش‌های جراحی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند (تنها به عنوان حربه آخر و هنگامی که سایر روش‌های درمانی شکست خورده باشند و برای بهبود کیفیت زندگی پایین فرد انجام اقدامات غیرمحافظه‌کارانه جایز باشد).
آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با عفونت
داروهای ضداسپاسم برای تخفیف درد
گاهی استفاده از ضد دردهای ادراری برای تخفیف درد
به هنگام درمان و تا دو هفته پس از رفع علایم از نزدیکی خودداری کنید تا التهاب کاملاً برطرف شود.
منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار
