[sbu_post_image]
ديابت و بیماری مثانه
تنها با کنترل قند خون‌تان مي‌توانيد از پديد آمدن اين روند تخريبي و افتادن در اين چرخه معيوب پيشگيري کنيد.
وقتي که فردي به ديابت مبتلا مي‌شود به مرور زمان اين بيماري روي سيستم عصبي خودکار که به مثانه و مجاري ادرار عصب‌دهي مي‌کند و احساس پر شدن و يا تخليه ادرار را به وجود مي‌آورد، تاثير مي‌گذارد. براي همين فرد احساس ادرار کمتري مي‌کند، يعني با اينکه مثانه‌اش پر است اما براي تخليه ادرار نمي‌رود. حتي با گذشت زمان تخليه مثانه هم دچار مشکل مي‌شود و عضلات مثانه به خوبي نمي‌توانند منقبض شوند و ادرار را تخليه کنند. به همين دليل ادرار در مثانه باقي مي‌ماند. موضوع ناراحت‌کننده ديگري که در پي اين باقي ماندن ادرار در مثانه پيش مي‌آيد، بالا رفتن احتمال عفونت ادراري است.
افراد ديابتي (به خصوص آنها که کنترل مناسبي روي قند خون‌شان ندارند) بدون اينکه هيچ علامتي را گزارش کنند مبتلا به عفونت ادراري هستند، البته در بعضي از آنها نيز علامت‌هاي سوزش ادرار و تکرر ادرار و تب ديده مي‌شود. اتفاق ديگري که در اثر تخريب سيستم عصب‌رساني مثانه مي‌افتد آن است که به تدريج و در اثر باقي ماندن ادرار در مثانه، حجم آن زياد مي‌شود و نوعي بي‌اختياري ادرار ايجاد مي‌شود. مثانه آن قدر پر مي‌شود که به صورت سرريز، نشت ادرار دارد و اين در حالي است که فرد مشکلي را احساس نمي‌کند و مراجعه به پزشک ندارد.
حتما پس از مطالعه اين مطلب مي‌پرسيد حالا که داستان تخريب به اينجا رسيده است و يک فرد ديابتي قادر به تخليه کامل ادرار نيست چه بايد بکند؟ در مراحل اوليه با برخي آموزش‌ها به فرد توصيه مي‌کنيم هر 3،4 ساعت يک بار حتي اگر هم حس ادرار ندارد به دست‌شويي برود و با تحريک قسمت‌هاي تحتاني شکم مثانه را تحريک به تخليه کند. البته برخي داروها نيز تجويز مي‌شود که به مثانه کمک مي‌کند تخليه انجام دهد. اما باز هم نکته‌اي که بايد مدام به خود يادآوري کنيد کنترل مرتب قند خون است، چراکه هم در پيشگيري و هم در درمان بسيار موثر واقع مي‌شود. شما با اين اقدام حتي مي‌توانيد به بدن‌تان کمک کنيد که از عوارض تدريجي ديابت رها شود.
احتباس ادرار و نگه داشتن طولاني‌مدت آن و سرطان مثانه
احتباس ادراري در بحث سرطان مثانه تاثيري ندارد مگر در کساني که عفونت مستمر ادراري دارند که سبب تحريک دايمي مثانه مي‌شود. اما نگه داشتن طولاني مدت ادرار در هر دو جنس مضر بوده و مي‌تواند به تدريج آستانه حس مثانه را کم کند و از طرفي موجب افزايش ظرفيت مثانه شود. در چنين شرايطي تخليه کامل مثانه صورت نمي‌گيرد و ادرار باقي‌مانده در مثانه سبب ايجاد عفونت يا سنگ مي‌شود.
درمان سرطان مثانه
اگر بيمار به موقع مراجعه کند و اگر بيماري به موقع تشخيص داده شود، سرطان داخل مثانه گسترش پيدا نکرده باشد، منفرد بوده و متعدد نباشد و در پاتولوژي مشخص شود که بيماري از مخاط به جاي ديگري تجاوز نکرده، مي‌شود اميدوار بود که بيشتر به درمان پاسخ دهد. درمان‌هايي مانند تراشيدن جداره مثانه، تزريق دارو به داخل مثانه، تزريق ب.ث.ژ به داخل مثانه و فعال کردن سيستم ايمني بدن، درمان با راديوتراپي و اشعه که البته عوارض خاص خود را دارد.
اما اگر عمق ضايعه زياد شده باشد و از مخاط گذشته باشد و به نيمي از عضلات پيشرفت کرده باشد، در چنين حالتي جراحي‌هاي بزرگ و خارج کردن مثانه و برخي اعضاي مجاور لازم است. در صورت درگيري‌هاي دور دست مثل گرفتاري کبد و ريه بيشتر اقدامات درماني با شکست مواجه مي‌شود.
پیشگیری از عفونت مثانه
۱. مصرف الكل
۲. عفونت در سایر قسمت‌های دستگاه ادراری ـ تناسلی
۳. وجود یك بیماری كه باعث كاهش مقاومت بدن شده باشد.
۴. وارد آمدن ضربه به پیشابراه
۵. عمل جراحی اخیر كه در جریان آن كاتتر ادراری هم گذاشته شده باشد.
۶. انسداد در مسیر ادرار، معمولاً ناشی از پروستات بزرگ شده یا ملتهب. در این حالت انسداد كامل نیست.
درمان عفونت مثانه در زن باردار
اگر شما هنگام بارداری دچار عفونت مثانه شوید، باید به مدت 7 تا 10 روز تحت نظر پزشک آنتی بیوتیک خوراکی دریافت کنید.
انجام کشت‌های مکرر ادرار با فواصل معین در تمام دوره بارداری امری الزامی است تا از عدم بازگشت عفونت اطمیـنان حاصل شود.
در 40 درصد خانم‌های بـاردار که دچـار عفونت ادراری می‌شوند، عفونت تکرار می‌شود.
به منظور پیشگیری از عود عفونت، در صورت تکرار عفونت مثانه، ممکن است آنتی بیوتیک به طور دائم و با یک دوز پائین تا زمان زایمان توسط پزشک تجویز شود.
داروهای ضداسپاسم و گاهی استفاده از ضد دردهای ادراری برای تخفیف درد نیز تجویز می‌شود.
به هنگام درمان و تا دو هفته پس از رفع علایم از نزدیکی خودداری کنید تا التهاب کاملاً برطرف شود.
منبع : پزشک بی اختیاری ادرار تهران ، کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار
