[sbu_post_image]
علیرغم پیشرفت هر روزه دانش پزشکی تبخال تناسلی همچنان یک بیماری جنسی شایع در جوامع محسوب می شود. تبخال تناسلی در مردان و زنان یک بیماری منتقله از راه جنسی است که برای ریشه کنی آن تا کنون روش درمانی قطعی یافت نشده است. عامل بیماری نوعی ویروس است که به ویروس تبخال معمولی شباهت دارد. در واقع این دو ویروس از یک خانواده به نام هرپس هستند. در این بیماری حملات عود کننده به شکل بروز ضایعات دردناک در پوست و مخاط ناحیه تناسلی رخ می دهد.
تبخال یک عفونت ویروسی است که به صورت زخم اولیه موضعی با تمایل به بهبودی و عود مجدد موضعی تظاهر می کند . عامل عفونی آن هرپس سیمپلکس نوع ۱ و ۲ می باشد . هر دو نوع این ویروسها می توانند آلودگی مجاری تناسلی یا مخاط دهان را باعث گردند .
نوع شماره ۲ این بیماری عامل ایجاد تبخال تناسلی است که خاص بزرگسالان بوده و از طریق ارتباط جنسی منتقل می شود .
تبخال تناسلی ممکن است پس از اولین آلودگی با ویروس و یا در اثر فعال شدن عفونت مخفی ایجاد شده و ممکن است نشانه های بالینی داشته و یا مخفی بماند .
در خانمها محل ابتدائی تظاهر ضایعات ، واژن و دهانه رحم است در حالیکه پس از عود ، زخمها در واژن ، پوست اطراف مقعد ، پاها و باسن ایجاد می شود .
در مردان آلت تناسلی یا ناحیه شرمگاهی محل بروز زخمهاست و همچنین کسانیکه رابطه جنسی غیرمعقول از راه مقعد دارند در آن نقطه ایجاد می شود .
هرپس تناسلی ممکن است در سایر نقاط دستگاه تناسلی اطراف مقعد و دهان زن و مرد ، برحسب رفتار جنسی آنها ، ایجاد شود .
آلودگی درون رحمی به ۳ شکل بالینی تظاهر می یابد : عفونت منتشر که بیشتر کبد را مبتلا می کند ، انسفالیت و عفونتهایی که محدود به پوست ، چشم و یا دهان می شوند . دو شکل اول بیماری اغلب کشنده است .
این شکل عفونت معمولاً با هرپس ویروس شماره ۲ ایجاد می شود ولی هرپس ویروس شماره ۱ نیز می تواند عامل ایجاد آن باشد .
این بیماری گسترش جهانی دارد و در خون ۵۰ تا ۹۰ درصد بزرگسالان پادتن ویروس شماره ۱ وجود دارد ، آلودگی به این ویروس معمولاً قبل از ۵ سالگی اتفاق می افتد ولی در حال حاضر بیشترین موارد بیماری با ویروس شماره ۱ اتفاق می افتد .
روش انتقال تبخال تناسلی
تماس با بزاق حاملین ویروس شماره ۱ ممکن است مهمترین وسیله انتشار ویروس باشد .
تلقیح ویروس به دستهای کارکنان خدمات بهداشتی ( مثل دندانپزشکان )از طریق حاملین ویروس می تواند باعث ایجاد تبخال دست گردد .
آلودگی نوزادان معمولاً هنگام تولد و عبور از مجاری آلوده تناسلی و یا با نسبت کمتری در داخل رحم و یا بعد از تولد اتفاق می افتد .
دور کمون این بیماری بین ۱۲-۲ روز است .
دوره واگیری :
ویروس را می توان ۲ هفته و به ندرت تا ۷ هفته بعد از عفونت اولیه دهان یا دستگاه تناسلی جدا کرد . عفونت اولیه و عود آن می تواند بدون نشانه بالینی باشد . بعد از ابتلا به شکل اولیه و یا عود عفونت ، ویروس برای سالها و احتمالاً تا آخر عمر بدون وجود نشانه بالینی به طور متناوب از مخاطهای آلوده ترشح میگردد .
قدرت آلوده کنندگی زخمهای عودکرده کوتاهتر از عفونتهای اولیه است و معمولاً ویروس را بعد از ۵ روز نمی توان در آنها یافت .
چون عفونت نوزادان بسیار کشنده است توصیه می شود که در صورتی که آلودگی اولیه مادر در اواخر دوران بارداری ایجاد شده قبل از پاره شدن کیسه آب جنین ، زایمان با عمل سزارین انجام شود .
نوزادان را باید از تماس با زخمهای گسترده و عفونتهای شدید اولیه ، زخمهای عود کرده و برخورد با ترشحات زخمهای هرپس حفظ کرد .
بیمارانیکه زخم هرپسی دارند نباید با نوزادان ، کودکانی که اگزما یا سوختگی دارند و یا بیماران مبتلا به کاهش ایمنی تماس داشته باشد.
منبع: پزشکان بدون مرز، سیمرغ