بزرگ کردن آلت تناسلی (برای مشاهده فیلم کلیک کنید)
اندازه آلت و رابطه جنسی(برای مشاهده فیلم کلیک کنید)
[sbu_post_image]
هنگام ارزيابي بيماران مبتلا به درد حاد بيضه يا اسکروتوم و تورم آن (اسکروتوم حاد)، بايد شک باليني زيادي درباره پيچش بيضه وجود داشته باشد. درواقع، پيچش بيضه به طور شايع به اشتباه به عنوان اپيديديميت تشخيص داده مي‌شود. هر بيمار دچار اسکروتوم حاد و هر بيماري که در وي پيچش بيضه مطرح است بايد به صورت اورژانس براي انجام جراحي احتمالي به يک اورولوژيست ارجاع داده شود.
بيماران مبتلا به اپيديديميت معمولا با شروع تدريجي دردي مراجعه مي‌کنند که محدود به خلف و پشت بيضه است و اغلب به بخش تحتاني شکم انتشار مي‌يابد. باوجود اينکه بيماران اغلب درد يک طرفه‌اي دارند که از اپيديديم آغاز مي‌شود، اين درد مي‌تواند به بيضه مجاور نيز انتشار يابد. علايم عفونت دستگاه ادراري تحتاني مانند تب، تکرر ادرار، فوريت ادرار، هماچوري و ديزوري نيز ممکن است وجود داشته باشند. اين علايم در اپيديديميت و اورکيت شايع هستند ولي به ندرت در پيچش بيضه مشاهده مي‌شوند. درد عودکننده در اپيديديميت و پيچش آپانديس بيضه (قطب فوقاني بيضه) نادر است ولي مي‌تواند در پيچش بيضه (ناشي از پيچش متناوب با بهبودي ناگهاني) ديده شود. وجود يا فقدان تهوع و استفراغ در افتراق بين اپيديديميت يا اورکيت و پيچش بيضه کمک کننده نيست زيرا ممکن است در هر يک از اين شرايط بروز کند. اورکيت ويروسي با شروع ناگهاني درد اسکروتوم و تورم آن همراه است و به طور معمول يک طرفه است. در صورت همراهي با عفونت اوريون، اورکيت معمولا 7-4 روز پس از بروز پاروتيديت رخ مي‌دهد.
با وجود اينکه پيچش بيضه ممکن است در هر سني رخ دهد، بالاترين ميزان بروز آن بين سنين 18-12 سالگي و سپس دوره نوزادي است. پيچش در افراد بالاي 35 سال و در افراد زير 8 سال، به جز دوره نوزادي نادر است. پيچش آپانديس بيضه معمولا بين سنين 14-7 سالگي رخ مي‌دهد و در افراد بالاي 20 سال نادر است.
بيماران دچار اپيديديميت و اورکيت اغلب به تاکي‌کاردي يا تب دچارند. همچنين ممکن است بيماران در حالت نشسته احساس ناراحتي داشته باشند، اما اين يافته نيز در بيماران دچار پيچش بيضه شايع است. بررسي حساسيت دردناک زاويه دنده‌اي ـ مهره‌اي که نشانه پيلونفريت همزمان است و همچنين لمس ناحيه سوپراپوبيک از نظر نشانه‌هاي سيستيت با اهميت است. ناحيه اينگوينال بايد از نظر فتق يا گره‌هاي لنفاوي متورم و دردناک معاينه شود. يافتن اين غدد مطرح کننده فرايند التهابي يا عفوني اپيديديميت يا اورکيت است. اسکروتوم بايد از نظر وجود طناب اسپرماتيک دردناک معاينه شود که اين يافته اپيديديميت را مطرح مي‌کند.
بيضه‌اي که به سمت بالا رفته و در وضعيت عرضي قرار گرفته است، با تشخيص پيچش بيضه همخواني دارد؛ در حالي که بيضه‌اي که معمولا در موقعيت آناتوميک خود قرار دارد، اپيديديميت و اورکيت را مطرح مي‌کند. تورم و حساسيت زودهنگام بيضه که به سوي هيدروسل واکنشي و قرمزي ديوار اسکروتوم پيشرفت مي‌کند، با تشخيص پيچش بيضه منطبق است. در اپيديديميت، اپيديديم (که در بخش خلفي ـ جانبي بيضه قرار دارد) حساس و متورم و اغلب سفت است. در مراحل انتهايي‌تر، اين وضعيت ممکن است به سوي تورم بيضه (اورکيت) پيشرفت کند که همراه با هيدروسل واکنشي و اريتم ديواره اسکروتوم است که پيچش بيضه را تقليد مي‌کند. همچنين تورم اسکروتوم به دنبال فتق اينگوينال غيرمستقيم نيز رخ مي‌دهد و گاه مي‌توان صداهاي روده را در اسکروتوم شنيد.
در پيچش آپانديس بيضه، هيدروسل واکنشي اغلب وجود دارد و حساسيت دردناک، به موقعيت آناتوميک آپانديس بيضه بستگي دارد. نشانه «نقطه آبي» که به صورت تغيير رنگ آبي در ناحيه آپانديس بيضه است، ممکن است روي ديواره اسکروتوم وجود داشته باشد که نشان دهنده انفارکتوس و نکروز است. رفلکس کرماستريک، که با تحريک پوست در ناحيه فوقاني داخلي ران برانگيخته مي‌شود، هميشه بايد ارزيابي شود. رفلکس طبيعي (انقباض عضله کرماستريک همان طرف که موجب بالا رفتن يک طرفه بيضه مي‌شود) در اپيديديميت يا اورکيت و پيچش آپانديس بيضه وجود دارد ولي تقريبا در تمامي موارد در پيچش بيضه غايب است. نشانه پرن که به صورت بهبود درد با بالا بردن بيضه تعريف مي‌شود، ممکن است در بيماران دچار اپيديديميت ايجاد شود؛ هرچند که يافته قابل اعتمادي نيست. بالا بردن بيضه معمولا درد پيچش بيضه را بدتر مي‌کند.
آزمون‌هاي تشخيصي اپيديديميت
علاوه بر شرح حال و معاينه باليني دقيق، بررسي‌هاي تشخيصي مي‌تواند به تاييد اپيديديميت و اورکيت و کشف پاتوژن مسوول کمک کند. همچنين آزمون‌هاي تشخيصي مي‌توانند بيماران مبتلا به تومور يا پيچش بيضه را شناسايي کنند اما در صورتي که شک باليني به پيچش بيضه وجود دارد، ارجاع بيمار به اورولوژيست نبايد تا زمان انجام آزمون‌هاي تصويربرداري به تاخير بيفتد.
رنگ‌آميزي گرم و کشت ترشحات برداشته شده از پيشابراه براي تشخيص اورتريت و عفونت گونوکوکي توصيه مي‌شود. آزمون تجزيه ادرار و کشت ادرار نيز بايد به عمل آيد که البته نمونه‌گيري از اول ادرار ترجيح داده مي‌شود. وجود لکوسيت استراز و گويچههاي سفيد مطرح کننده اورتريت است و به افتراق اپيديديميت از پيچش بيضه کمک مي‌کند. در صورت شک به اپيديديميت، آزمون‌هاي واکنش زنجيره‌اي پليمراز براي بررسي وجود کلاميديا تراکوماتيس و نيسريا گونوره بايد روي نمونه‌هاي گرفته شده از ترشحات پيشابراه يا نمونه ادرار انجام شود.
در صورتي که براساس شرح حال و يافته‌هاي معاينه باليني، احتمال باليني پيچش بيضه وجود داشته باشد ارجاع سريع به متخصص اورولوژي ضروري است. در غير اين صورت، تقريبا در تمامي بيماران مشکوک به اپيديديميت، سونوگرافي داپلر با اثبات وجود جريان خون براي رد پيچش بيضه لازم است. سونوگرافي داپلر رنگي، خونرساني بيضه و آناتومي محتويات اسکروتوم را ارزيابي مي‌کند. بيضه‌اي که از نظر ظاهري طبيعي است ولي ضربان نبض موج داپلر آن به وضوح کاهش يافته (کاهش جريان خون)، مطرح کننده پيچش است؛ در حالي که اپيديديم بزرگ و ضخيم با افزايش ضربان نبض داپلر (افزايش جريان خون)، اپيديديميت را مطرح مي‌کند. در کودکان معلوم شده است که سونوگرافي داپلر رنگي از حساسيت 70 و ويژگي 88 براي تشخيص اپيديديميت و از حساسيت 82 و ويژگي 100 براي تشخيص پيچش بيضه برخوردار است.
اندازه‌گيري سطح پروتئين‌هاي مرحله حاد، مانند سطح پروتئين واکنشي CPR) C) و سرعت رسوب گويچههاي قرمز (ESR) در تشخيص افتراقي اپيديديميت از پيچش بيضه در بيماران دچار اسکروتوم حاد مفيد به نظر رسيده است. در يک مطالعه، CRP براي تشخيص اپيديديميت از حساسيت 2/96 و ويژگي 2/94 برخوردار بوده است. اگر همچنان تشخيص نامعلوم باقي بماند، ارجاع و بررسي حين جراحي اسکروتوم ضروري است. اگر شک باليني به پيچش بيضه وجود دارد، ارجاع نبايد تا هنگام رسيدن نتايج آزمون‌ها به تاخير بيفتد.
منبع: سایت دکتر سردار
