[sbu_post_image]
تشخیص عفونت مثانه
راه تشخیص عفونت مثانه گرفتن نمونه ادرار و آزمایش کشت ادرار است. معمولا از بیمار درخواست می‌شود که در ابتدا، مقداری از اول ادرار خود را تخلیه کند و سپس ادرار کردن را قطع کرده و وطی ادرار خود را در ظرف استریل بریزد و انتهای ادرار خود را نیز تخلیه کند. در مورد کودکان گرفتن نمونه ادرار وسط، مشکلتر است. ممکن است سونوگرافی مثانه، تست خون جهت بررسی عفونت در جاهای دیگر بدن نیز انجام شود در مردان بررسی پروستات نیز صورت می‌گیرد.
بررسی اورودینامیک به چه معنی است؟
بررسی اورودینامیک (urodynamic study) به منظور تشخیص اختلالات کنترل مثانه (از جمله کاهش میزان جریان ادرار و بی اختیاری ادرار) انجام می شود و در آن سوندهایی به داخل مثانه، رکتوم (راست روده) یا مهبل (واژن) فرستاده می شود تا از این طریق تغییرات فشاری به وجود آمده در مثانه، با پر و خالی کردن آن به وسیله ی مایعاتی که به وسیله ی سوند به داخل مثانه فرستاده می شود مورد بررسی قرار گیرد.
برای بررسی اورودینامیک، گاهی پس از پرکردن مثانه با ماده حاجب، با استفاده از اشعه X، تصویر برداری از مثانه صورت می گیرد و وقتی مثانه پر شد از بیمار می خواهند سرفه کند تا از طریق، نشت ادرار موجود در بی اختیاری استرس تشخیص داده شود.
درمان عفونت مثانه
برای درمان عفونت مثانه، آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود. اگر فونت مثانه تکرار شود و شدید باشد، آنتی بیوتیک به صورت طولانی مدت تجویز می‌گردد. نوشیدن آب به مقدار زیاد برای درمان عفونت مثانه توصیه می‌شود. حداقل نوشیدن ۲ لیتر آب در روز برای سلامتی مفید خواهد بود هر چند شواهد کافی برای آن در دسترس نیست. برای کاهش علایم، سیترات سدیم و سیترات پتاسیم تجویز می‌گردد. اگر عفونت مثانه ناشی از عفونت قسمتهای دیگر باشد آنگاه درمان عفونتهای قسمتهای دیگر نیز ضروری خواهد بود. برای مثال اگر عفونت مثانه ناشی از عفونت ویروسی هرپس باشد آنگاه درمان ضد ویروسی مانند تجویز آسیکلویر (Acyclovir) مفید خواهد بود.
درمان سيستيت حاد مثانه
اين بيماران را مي توان با يکي از راهکارهاي زير درمان کرد:
-درمان پيشگيري که در اصطلاح پزشکي به آن «پروفيلاکسي»مي گويند؛ يعني بيمار به طور مداوم و هر روز مقدار کمي دارو بخورد تا عفونت دوباره عود نکند.
-بيمار پس از هر بار رابطه جنسي دارو بخورد.
-هر بار که بيمار دوباره علائم را پيدا کرد، خودش درمان را شروع کند.
داروهای عفونت مثانه
آنتی‌هیستامین‌ها، آنتی‌کولینرژیک‌ها، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، و داروهای ضدافسردگی همگی موفقیت محدودی در کاهش علایم دارند.
داروی پنتوزان پلی سولفات سدیم در تخفیف علایم بعضی از خانم‌ها مؤثر بوده است.
دی‌متیل سولفوکساید یا سایر داروها را می‌توان مستقیماً به درون مثانه وارد کرد. *دی‌متیل سولفوکساید به مدت 15 دقیقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخلیه می‌شود. این درمان هر دو هفته تکرار می‌شود، یا تا زمانی که علایم تخفیف یابند و سپس برحسب نیاز تکرار می‌شود. مصرف دی‌متیل سولفوکساید باعث وجود آمدن یک بوی شبیه سیر در پوست و تنفس می‌شود که تا 72 ساعت ادامه می‌یابد.
برای این بیماری راه درمانی قطعاً مؤثر وجود ندارد. انتخاب‌های درمانی عبارتند از داروهای خوراکی مختلف، داروهایی که به داخل مثانه وارد می‌شوند، کارهای مخصوص برای اتساع مثانه، تغییر در رژیم غذایی، تمرینات مخصوص مثانه، و تحریک الکتریکی رشته‌های عصب از راه پوست انجام مشاوره، بازخورد زیستی (بیوفیدبک)، یا هیپنوتیسم یا آرام‌سازی توسط خود فرد جهت کمک به کنترل استرس، عصبانیت، اضطراب و گاهی، افسردگی همراه با اختلالات درد مزمن توصیه می‌شود.
روش‌های جراحی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند (تنها به عنوان حربه آخر و هنگامی که سایر روش‌های درمانی شکست خورده باشند و برای بهبود کیفیت زندگی پایین فرد انجام اقدامات غیرمحافظه‌کارانه جایز باشد).
آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با عفونت
داروهای ضداسپاسم برای تخفیف درد
گاهی استفاده از ضد دردهای ادراری برای تخفیف درد
به هنگام درمان و تا دو هفته پس از رفع علایم از نزدیکی خودداری کنید تا التهاب کاملاً برطرف شود.
منبع : متخصص کلیه و مجاری ادرار
