[sbu_post_image]
داروهای سیستیت بینابینی
آنتیهیستامینها، آنتیکولینرژیکها، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، و داروهای ضدافسردگی همگی موفقیت محدودی در کاهش علایم دارند.
داروی پنتوزان پلی سولفات سدیم در تخفیف علایم بعضی از خانمها مؤثر بوده است.
دیمتیل سولفوکساید یا سایر داروها را میتوان مستقیماً به درون مثانه وارد کرد. *دیمتیل سولفوکساید به مدت 15 دقیقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخلیه میشود. این درمان هر دو هفته تکرار میشود، یا تا زمانی که علایم تخفیف یابند و سپس برحسب نیاز تکرار میشود. مصرف دیمتیل سولفوکساید باعث وجود آمدن یک بوی شبیه سیر در پوست و تنفس میشود که تا 72 ساعت ادامه مییابد.
برای این بیماری راه درمانی قطعاً مؤثر وجود ندارد. انتخابهای درمانی عبارتند از داروهای خوراکی مختلف، داروهایی که به داخل مثانه وارد میشوند، کارهای مخصوص برای اتساع مثانه، تغییر در رژیم غذایی، تمرینات مخصوص مثانه، و تحریک الکتریکی رشتههای عصب از راه پوست انجام مشاوره، بازخورد زیستی (بیوفیدبک)، یا هیپنوتیسم یا آرامسازی توسط خود فرد جهت کمک به کنترل استرس، عصبانیت، اضطراب و گاهی، افسردگی همراه با اختلالات درد مزمن توصیه میشود.
روشهای جراحی به ندرت مورد استفاده قرار میگیرند (تنها به عنوان حربه آخر و هنگامی که سایر روشهای درمانی شکست خورده باشند و برای بهبود کیفیت زندگی پایین فرد انجام اقدامات غیرمحافظهکارانه جایز باشد).
رژیم غذایی عفونت مثانه
روزانه 8-6 لیوان آب بنوشید.
از مصرف کافئین و الکل به هنگام درمان خودداری کنید.
از آب قرهقاط ( cranberry ) بنوشید تا ادرار اسیدی شود. برخی از داروها وقتی ادرار اسیدی باشد بهتر عمل میکنند.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یایکی از اعضای خانواده تان علایم التهاب و عفونت مثانه را دارید.
اگر تب نیز به علایم اضافه شود.
اگر خون در ادرار ظاهر شود.
اگر ناراحتی و سایر علایم در عرض یک هفته رو به بهبود نگدارند.
اگر دچار علایم جدید و غیرقابل کترل شده اید. داروهایی که برای درمان استفاده میشوند ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
منبع : متخصص اورولوژی تهران