[sbu_post_image]
درمان سنگهای کلیه
کرفس غذای با ارزشی برای بیمارانی است که مستعد تشکیل سنگ کلیه یا کیسه صفرا هستند. مصرف مداوم آن از تشکیل سنگ پیشگیری میکند.
محققین همچنین موفقیتهایی را در اثزات درمانی ویتامین B6 یا پیریدوکسین در درمان سنگهای کلیه نشان دادند و استفاده از این ماده به دنبال درمان ذکرشده باعث درمان دایمی بیمار می شود.
بیماران باید یک رژیم کم پروتئین دریافت کنند، محدودیت پرونئین 1 گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن می باشد. بیماران محدودیتی در استفاده از مایعات ندارند و باید روزانه سه لیتر یا بیشتر مایعت بنوشند و مصرف این مقدار برای جلوگیری از تشکیل ادرار غلیظ که سطح ته نشین نمک بالایی دارد ضروری و حیاتی است.
استفاده از کمپرس گرم در پشت ( ناحیه کلیه) به تسکین درد کمک خواهد کرد .
عمده مبتلایان به سنگهای کلیه را میتوان با یک رژیم غذایی مناسب با موفقیت درمان کرد. این دستورات تغذیه ای از بازگشت مجدد علائم جلوگیری می کنند. تنها تعداد کمی از موارد نیاز به جراحی دارند.
بیماران باید از مصرف غذاهایی که باعث تحریک کلیه ها می شود بپرهیزند تا حالت اسیدی یا قلیایی ادرار کنترل شود و جذب مایعات بصورت کافی صورت بگیرد و از غلیظ شدن ادرار پیشگیری شود.
غذاهای محرک کلیه ها شامل این مواد هستند : مشروبات الکلی ، ادویه جات ، ترشیجات سرکه ، بعضی از سبزیجات خاص مثل خیار ، تربچه ، گوجه فرنگی ، اسفناج ، ریواس ، شاهی و انواعی که دارای بوی زیاد هستند مثل مارچوبه ، پیاز ، باقلا ، کلم و گل کلم ، گوشت و آبگوشت ها و نوشیدنی هایی که دارای گاز دی اکسید کربن هستند.
در سنگهای فسفات کلسیمی ، ترشح زیاد هورمون پاراتیروئید باعث از دست رفتن کلسیم استخوانها می شود و در نتیجه سطح کلسیم در خون بالا می رود که این کلسیم اضافی از طریق ادرار دفع می شود. جذب بالا و غیر طبیعی شیر ، موادقلیایی یا ویتامین D نیز می تواند باعث تشکیل سنگهای فسفات کلسیمی شود.
برای کنترل تشکیل سنگهای فسفات کلیبمی ، باید میزان کلسیم و فسفر رژیم غذایی بطور متعادلی کاهش یابد. جذب کلسیم و فسفات باید به کمترین حد ممکن برسد. در حدی که فقط برای حفظ کفایت تغذیه ایی مورد استفاده قرار بگیرد.
سطح نگهدارنده کلسیم 680 میلی گرم است و سطح نگهدارنده فسفات 1000 میلی گرم است. در این رژیم غذایی شیر منبع اصلی کلسیم است و کشک ، پنیر ، عدس و بادام زمینی به عنوان منابع اصلی فسفات هستند. غذاها نباید شامل مواد غذایی زبر باشند : آرد گندم ، نخود ، نخودفرنگی ، لوبیا سویا ، اسفناج ، شلغم ، هویج ، بادام ، و نارگیل.
زمانیکه سنگهای کلیه ترکیبی از کلسبم ، فسفات و کربنات منیزیم هستند رژیم غذایی باید طوری تنظیم شودکه ادرار اسیدی شود. در این رژیم غذایی باید روزانه نیم لیتر شیر ، دو عدد از میوه ها و دو نوع از سبزیجاتی (بمیزان 200 گرم) که ذکر خواهد شد را مصرف کند. سبزیجات مورد استفاده شامل : مارچوبه ، نخود سبز تازه ، کدوی سبز، ، کدو تنبل ، شلغم ، گل کلم ، کلم و گوجه فرنگی می باشند . میوه جات مورد استفاده شامل : هندوانه ، هلو ، گلابی ، آناناس و عنبه.
از طرف دیگر در بیمارانیکه سنگهای اگزالات و اسید اوریکی تشکیل شده، ادرار باید قلیایی نگه داشته شود ، در این رژیم میوه جات و سبزی ها آزادانه مورد استفاده قرار میگیرند و غذاهایی که باعث تولید اسید میشوند باید در کمترین میزان مورد استفاده قرار بگیرند.
زمانیکه سنگها دارای اگزالات هستند ، باید از مصرف غذاهایی که محتوی اسید اگزالیک بالایی هستند اجتناب کرد. این غذاها شامل بادام ، چغندر ، بادنجان ، گیلاس ، نان قهوه ای، کلم ، شکلات ، لوبیا سبز ، سیب زمینی، تربچه ، اسفناج و لوبیا سویا می باشند .
سنگهای اوریکی در بیمارانی ایجاد میشود که سطح اسید اوریک در خونسان بالا رفته و میزان اسید اوریک ادرارشان افزایس یافته است . از آنجاییکه اسید اوریک آخرین محصول متبولیسم اسید آمینه پورین است ، غذاهایی که محتوی پورین بالایی هستند مثل نان شیرین ، جگر ، و قلوه نباید مصرف شود.
باقلای کلیه، همچنین بنام لوبیای سبز یا باقلای معمولی نیز معروف است، این ماده غذایی بعنوان یکی از موثزترین درمانهای مشکلات کلیه از جمله سنگهای کلیه می باشد. از این ماده برای درمان بیماران کلیه استفاده شده و روش تهیه آن را بدین صورت است لوبیاها را از غلاف خارج کرده، غافها را تکه تکه کنید و حدود 60 گرم از این غلافها را در 4 لیتر آب داغ بریزید و بمدت 4 ساعت به آهستگی بجوشانید.سپس این مایع را از پارچه ای با سوراخهای ریز عبور دهید و سپس اجازه دهید بمدت 8 ساعت مسکوت بماند تا کاملا سرد شود.بعد مجددا مایع از پارچه ای با منفذ ریز عبور دهید ، توجه کنید که این کار را باید خیلی آهسته انجام دهید .
باید بمدت 1 روز هر 2 ساعت 1 لیوان از این مایع را به بیمار بدهید و بعد از آن چندین نوبت در فته از این مایع استفاده کند. نکته اینکه : این مایع تهیه شده فقط تا 24 ساعت قابل استفاده است و بعد از 24 ساعت فاکتورهای درمانی در آن ناپدید می شوند و هر روز باید تازه تهیه شود.
ریحان اثر تقویت کننده ای برروی کلیه دارد. بیماران سنگ کلیه ای باید بمدت 6 ماه آب ریحان و عسل مصرف کنند
عمل جراحی سنگ کلیه
خارج کردن سنگ کلیه با استفاده از عمل جراحی در موارد شکست سایر روش های درمانی ضرورت می یابد. در صورت بروز انسداد ادرار،عفونت ادراری، آسیب دیدگی کلیه، بزرگ تر شدن سنگ در رادیوگرافی و عدم دفع سنگ پس از مدت معمول و ایجاد درد دائمی می توان از عمل جراحی استفاده کرد. امروزه عمل جراحی کلیه بسیار پیشرفت کرده است و در بسیاری از موارد انجام جراحی بزرگ ضرورت پیدا نمی کند.* سنگ شکنی(لیتوتریپسیLithotripsy ) که اسم علمی آن(extracorporeal shockwave lithotripsy-ESL ) به معنی «سنگ شکنی با امواج شوک خارج بدنی» است رایج ترین روش درمان سنگ های کلیوی به شمار می آید.
در این روش، امواج شوک ایجاد شده در خارج از بدن از طریق پوست و بافت ها عبور میکنند و پس از برخورد با سنگ کلیه آن را خرد می نمایند و سنگ ها را به شکل شن هایی درمی آورند که به آسانی از طریق ادرار دفع می شوند. امروزه از انواع دستگاه سنگ شکن استفاده می شود. یکی از انواع سنگ شکنی با دستگاهی انجام می شود که در آن بیمار در یک وان آب می خوابد و امواج شوک تولیدشده به وسیله دستگاه از طریق آب به بدن بیمار انتقال می یابند.
نوع دیگر سنگ شکنی با دستگاهی صورت می گیرد که بالشتک نرمی دارد که بیمار بر روی آن دراز می کشد. در اکثر این دستگاه ها از اشعه X یا سونوگرافی برای کمک به تعیین محل دقیق سنگ استفاده می شود. اغلب موارد سنگ شکنی به بی حسی نیاز دارند. سنگ شکنی غالباً به صورت سرپایی انجام می شود و اکثر بیماران می توانند پس از چند روز به فعالیت های عادی خود بازگردند.* عوارض سنگ شکنی کلیه عبارتند از: خونی شدن ادرارکه تا چند روز پس از سنگ شکنی ادامه می یابد، کبودی و ناراحتی خفیف در ناحیه پشت یا شکم که در اثر امواج شوک ایجاد می شود، ناراحتی ناشی از عبور ذرات خردشده ی سنگ که در مورد اخیر ممکن است انجام درمان های اضافی ضرورت پیدا کند.
نکته* سنگ شکنی در سنگ های خیلی بزرگ کلیه، روش ایده آل به شمار نمی آید.
*در صورت وجود سنگ های خیلی بزرگ یا در مواردی که سنگ در محلی قرار دارد که دستگاه سنگ شکن بر آن اثر نمی کند از« نفرولیتومی از راه پوست»استفاده می شود که در آن جراح پس از ایجاد برش کوچکی در ناحیه ی پشت بیمار، مستقیماً تونل باریکی به داخل کلیه به وجود می آورد و با استفاده از وسیله ای به نام نفروسکوپ(nephroscope )، محل سنگ را مشخص و آن را خارج می کند. برای خارج کردن سنگ های بزرگ از انرژی اولتراسونیک(ماوراءصوت) یا الکترو هیدرولیک استفاده می شود.* اگرچه بعضی از سنگ های واقع در حالب را می توان با سنگ شکن درمان کرد ممکن است در سنگ های قسمت میانی یا تحتانی حالب، استفاده از اورِتِروسکوپ(ureteroscope ) ضرورت یابد. در این روش، جراح بدون استفاده از برش، وسیله فیبرواپتیک کوچکی موسوم به اورِتِروسکوپ را از طریق پیشابراه و مثانه، وارد حالب می کند و پس از تعیین محل سنگ، به وسیله یک ابزار قفس مانند آن را خارج می کند و یا با استفاده از دستگاه مخصوص ایجادکننده موج شوک سنگ را خرد می نماید. ممکن است یک لوله یا استنت(stent ) کوچک برای مدت چند روز در حالب گذاشته شود تا به ترمیم لایه مفروش کننده حالب کمک نماید.
منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار
