ورم و التهاب غده پروستات را پروستاتیت گویند. این غده که اندازه طبیعی آن به اندازه یک گردو می باشد درست در زیر مثانه آقایان قرار دارد. غده پروستات مایع مورد نیاز برای حرکت و تغذیه اسپرم را تولید می کند. پروستاتیت اغلب باعث ایجاد درد و مشکل در تخلیه ادرار می شود. سایر علائم و نشانه های پروستاتیت شامل درد در کشاله ران، ناحیه لگن و اندام تناسلی و گاهی علائمی شبیه به آنفولانزا می باشند.
پروستاتیت به دلایل متعددی ایجاد می شود اگر به دلیل عفونت باکتریایی باشد، معمولاً بصورت موفقیت آمیز درمان می شود. با این حال گاهی پروستاتیت دلیل عفونت باکتریایی نداشته و یا به دلیل ناشناخته ای ایجاد شود.
مجموعه فیلم های آموزشی درمان پروستات دکتر وریانی:
[dopts id=”2″]
بسته به علت بیماری، پروستاتیت می تواند به یکباره و یا تدریجی عود کند. این بیماری ممکن است به سرعت، به خودی خود و یا با درمان برطرف گردد. برخی از انواع پروستاتیت چندین ماه و یا در نوع مزمن آن دوره زمانی معینی را طی می کند.
علائم پروستاتیت:
– احساس درد یا سوزش هنگام دفع ادرار (سوزش ادرار).
– مشکل در دفع ادرار مثل ریز ریز یا منقطع ادرار کردن.
– تکرر ادرار بخصوص در هنگام شب (شب ادراری).
– نیاز اضطراری به دفع ادرار.
– درد در ناحیه شکم، کشاله ران و قسمت انتهایی کمر.
– درد در ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد (پرینه).
– درد یا ناراحتی در اندام جنسی و بیضه ها.
– انزال دردناک.
– علائم شبیه به آنفولانزا (در خصوص نوع باکتریایی بیماری).
براساس نشانه ها و آزمایشات انجام شده توسط پزشک، پروستاتیت در چهار دسته تشخیص داده می شود:
پروستاتیت باکتریایی حاد: این نوع پروستاتیت علائمی شبیه به آنفولانزا دارد که همزمان با شروع عفونت تب و لرز، تهوع و استفراق به همراه دارد و معمولاً با داروهای آنتی بیوتیک درمان می شود.
پروستاتیت باکتریایی مزمن: نوعی پروستاتیت باکتریایی است که حداقل ۳ ماه طول می کشد. در دوره زمانی مشخصی بوجود آمده و درمان این عفونت بسیار سخت است. در این نوع پروستاتیت عفونت دستگاه ادراری رایج است. در بین حملات عفونت در پروستاتیت باکتریایی مزمن، تا زمانی که عفونت عود کند، هیچ نوع علامت و نشانه ای وجود ندارد و یا این علائم بسیار خفیف هستند.
پروستاتیت مزمن بدون دلایل باکتریایی: این بیماری اغلب مربوط به پروستاتیت مزمن باکتریایی یا سندرم لگن دردناک مزمن می باشد. این بیماری حداقل ۳ ماه طول می کشد و اغلب پروستاتیت ها درگیر این نوع می شوند. در برخی آقایان تمامی علائم در طول زمان یک شکل است. علائم این نوع بصورت دوره ای گاهی شدید و گاهی خفیف می شوند. علائم این بیماری ممکن است در طول زمان بدون درمان بهبود یابد.
پروستاتیت بدون هیچ نوع نشانه: این نوع را پروستاتیت التهابی بدون علامت گویند. این نوع پروستاتیت هیچ کدام از علائم اشاره شده را ندارد و تنها زمانی که فرد مورد بررسی ها و آزمایشات پزشکی دیگر قرار می گیرد شناخته می شود. این بیماری نیازی به درمان ندارد.
دلایل بیماری پروستاتیت:
پروستاتیت باکتریایی حاد اغلب توسط انواع باکتریها به وجود می آید. عفونت ممکن است از زمانی شروع شود که باکتری توسط ادرار به داخل غده پروستات نشت کند.
پروستاتیت باکتریایی مزمن در نتیجه ورود میزان کم باکتری به داخل غده پروستات و برطرف نکردن آن توسط آنتی بیوتیک ها بوجود می آید. زیرا این باکتری ها در پروستات مخفی می شوند. برخی آقایان با پروستاتیت مزمن احساس درد بدون نشانه هایی از تورم پرستات دارند.
در اغلب نمونه های پروستاتیت، دلایل هرگز شناخته نمی شوند. برخی دلایل آن عبارتند از:
– اختلال در سیستم ایمنی
– اختلال در سیستم عصبی
– آسیب غده پروستات یا اطراف آن
عوامل ایجاد خطر پروستاتیت شامل:
– آقایان جوان یا میانسال
– داشتن سوابق قبلی از این بیماری
– عفونت در مثانه یا لوله حمل اسپرم
– زخم لگن نظیر آسیب هایی که از زین دوچرخه بوجود می آیند
– ننوشیدن مقدار کافی آب
– استفاده از سوند ادرار
– روابط جنسی ناسالم
– داشتن بیماری ایدز
– تحت فشارهای روانی بودن
– ویژگی های وراثتی داشتن. بخصوص ژن برخی آقایان را مستعد می نماید.
عوارض این بیماری شامل:
– عفونت های باکتریایی خون (باکتریمی)
– التهاب لوله مارپیچ متصل به پشت بیضه
– آبسه کردن پروستات (ایجاد حفره پر از چرک در پروستات)
– اختلال در مایع حمل اسپرم و ناباروری (این اختلال در اثر پروستاتیت مزمن بوجود می آید)
درمان پروستاتیت:
درمان پروستاتیت بسته به علت ایجاد آن متفاوت بوده و می تواند شامل موارد زیر باشد:
– آنتی بیوتیک ها: درمان از طریق آنتی بیوتیک ها معمولترین درمان پروستاتیت است. در این روش پزشک متخصص بسته به نوع باکتری عفونت زا، داروی آنتی بیوتیک مناسب را انتخاب می نماید. معمولاً دوره مصرف این دارو ها بین ۴ تا ۶ هفته می باشد.
– داروهای بلوک کننده آلفا: این داروها عضلات گردنه مثانه، جایی که پروستات به مثانه می پیوندد را شل می کنند. این درمان معمولاً در مورد پروستات هایی که علائم سوزش ادرار در آن ها وجود دارد تجویز می شود.
– مسکن ها: مسکن ها باعث کاهش درد و احساس راحتی بیمار می شوند. البته برای انتخاب مسکن مناسب حتماً می بایست با پزشک مشاوره گردد.
– ماساژ پروستات: این عمل توسط پزشک و با استفاده از چرب کننده ها و دست انجام می گیرد.
– سایر درمان ها: در حال حاضر در زمینه روش های درمانی جدید، مطالعاتی در حال انجام است. این درمان ها شامل گرما درمانی بوسیله دستگاه ماکرو ویو و داروهای عصاره گیاهی می باشند.
سبک زندگی و درمان های خانگی:
درمان های خانگی و تغییر در شیوه زندگی که می تواند به بهبود پروستاتیت کمک کند عبارتند از:
– قرار گرفتن در آب گرم (مثل وان حمام)
– محدود کردن و یا مصرف نکردن الکل، کافئین و خوراکی های پر ادویه و تند و اسیدی.
– نشستن بر روی بالش و کوسن های بادی برای کاهش فشار بر روی پروستات.
– اجتناب از دوچرخه سواری و یا استفاده از لباس های مخصوص دوچرخه سواری که دارای پد محافظ هستند و یا تنظیم کردن زین دوچرخه.
