راه درمان سرطان پروستات با دارو چیست

[sbu_post_image]

مراحل سرطان پروستات

مرحله بندی سرطان پروستات: هنگامی که سرطان پروستات در بیمار تشخیص داده شد باید با انجام آزمایش هایی، میزان آن و انتشار احتمالی آن از پروستات به سایر قسمت های بدن را تعیین نمود . به این کار «مرحله بندی» (Staging) می گویند. مرحله بندی گام مهمی برای برنامه ریزی درمانی به شمار می آید. مراحل سرطان پروستات عبارتند از:

مرحله 1 (Stage I): در این مرحله، سلول های تومور در کمتر از 5% از بافت پروستات برداشته شده یافت می شوند و سلول ها ماهیت بسیار مهاجم ندارند. گاهی به این مرحله، مرحله A گفته می شود.

مرحله 2 (Stage II): در این مرحله، سلول های تومور در کمتر از 5% از بافت پروستات برداشته شده یافت می شوند و سلول ها مهاجم تر هستند یا تومور بزرگتر است ولی تومور به غده پروستات محدود است. گاهی به این مرحله، مرحله B می گویند.

مرحله 3 (Stage III) : در این مرحله، تومور به بیرون از کپسولی که غده پروستات را احاطه می کند رشد کرده است و ممکن است لوله های مِنَوی (لوله های ناقل اسپرم) را گرفتار کرده باشد. گاهی این مرحله را مرحله C می نامند.

مرحله 4 (Stage IV): در این مرحله، تومور به سایر ساختمان های بعد از لوله های مِنَوی انتشار یافته و ممکن است به هر یک از اعضا یا ساختمان های دیگر رسیده باشد. گاهی این مرحله را مرحله ی D1 یا D2 می نامند.

مرحله عود بیماری: ممکن است بیماری پس از درمان، در پروستات یا بخش دیگری از بدن عود کند. گاهی این مرحله، مرحله D3 نامیده می شود.

درجه بندی سرطان پروستات: گام دیگر تشخیص در سرطان پروستات، درجه بندی (Grading) سلول های سرطانی است و سرعت رشد و انتشار سرطان را نشان می دهد. درجه بندی، در آزمایشگاه و با استفاده از سلول های به دست آمده از پروستات، از طریق نمونه برداری (بیوپسی) انجام می شود. سلول های سرطانی بر مبنای میزان شباهت آنها به سلول های طبیعی درجه بندی می شوند. یکی از روش های درجه بندی سرطان پروستات «سیستم گلیسون» (Gleason system) است که بر مبنای اعداد 2 تا 10 صورت می گیرد. هر چه این عدد کمتر باشد، درجه سرطان پایین تر و رشد آن آهسته تر است و بر عکس. تومورهایی که درجه بالایی دارند از رشد سریع تری برخوردار هستند و احتمال انتشار آنها به سایر قسمت های بدن بیشتر است. درجه های زیر 4 نشان دهنده شباهت سلول های سرطانی به سلول های طبیعی و کمتر مهاجم بودن آن هااست. درجه های 5 تا 7 در حد متوسط قرار دارند یعنی سلول های سرطانی شبیه سلول های طبیعی نیستند و احتمال مهاجم بودن آنها و سریع تر بودن رشد آن ها بیشتر است. درجه های 8 تا 10 نشان می دهند که سلول های سرطانی رشد بسیار مهاجمی دارند.

درمان سرطان پروستات با داروهای بازدارنده رگ سازی

 تشکیل رگ های خونی جدید (آنژیوژنز angiogenesis) فرآیندی است که به وسیله ی بعضی از مواد شیمیایی تولید شده در بدن کنترل می شود. اگرچه ممکن است رگ سازی به ترمیم طبیعی زخم کمک کند، سرطان می تواند در اثر ایجاد این رگهای جدید رشد نماید. رگ سازی موجب رسیدن اکسیژن و مواد غذایی به سلول های سرطانی می شود و در نتیجه، سلول های مزبور تکثیر می یابند، به بافت های مجاور هجوم می آورند و با سایر نواحی بدن منتشر می شود. (متاستاز می دهند).

 داروی بازدارنده رگ سازی، عاملی شیمیایی است که با سیگنال های تشکیل دهنده رگ های خونی جدید تداخل می کند. این نوع درمان تجربی که به آن درمان ضد رگ سازی (آنتی آنژیوژنیک) هم گفته می شود می تواند از طریق مهار  تشکیل رگ های خونی جدید از رشد سرطان جلوگیری کند. در بعضی از جانوران، بازدارنده های رگ سازی موجب کوچک شدن تومور و از بین رفتن کامل آن شده اند. در انسان، در حال حاضر از این ترکیبات فقط در کار آزمایی های بالینی استفاده می شود و استفاده از آنها هنور در دست بررسی است و بیماران مبتلا  به سرطان پستان، پروستات، لوزالمعده، ریه، معده، تخمدان، دهانه رحم و بعضی سرطان های دیگر از این نظر تحت مطالعه قرار گرفته اند.

درمان سرطان پروستات با درمان های گیاهی

 در طول قرن ها، رژیم غذایی ساده انسان ها، از گوشت، میوه ها، سبزیجات و دانه های گیاهی به غذاهای سرشار از چربی، روغن و قندها (کربوهیدرات ها)ی پیچیده تبدیل شده است. کمبود و افزایش مواد غذایی، هر دو موجب بیماری های مزمن متعدد می شوند. امروزه از بسیاری از رژیم های غذایی و مواد گیاهی برای برقراری تعادل در بهداشت تغذیه استفاده می شود که مکمل های غذایی و داروهای گیاهی از آن جمله هستند. طب گیاهی یا گیاه درمانی برای درمان سرطان پروستات به صورت علمی مورد بررسی قرار نگرفته است.

به طور کلی داروهای گیاهی ترکیبی موجود در بازار باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرند، زیرا ممکن است موجب بروز عوارضی مانند لخته شدن خون در سیاهرگ ها، حساسیت پستان و کاهش میل جنسی شوند. به عنوان مثال نوعی مکمل متداول که در سرطان پروستات به کار می رود، موسوم به PC-SPES به دنبال هشدار مؤسسه غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در سال 2002 از بازار مصرف جمع آوری شد زیرا حاوی مواد اضافی ای بود که می توانست موجب مشکلات بهداشتی جدی شود.

عوامل روانی اجتماعی در سرطان پروستات

افراد از نظر تجارب، افکار یا احساسات با یکدیگر تفاوت های بسیاری دراند. با این حال معمولاً بعضی احساسات و نگرانی های مشابه در افرادی که مبتلا به سرطان پروستات می شوند به وجود می آیند که عبارتند از:

عوارض سرطان پروستات

غده پروستات برای عملکرد جنسی مردان نقش حیاتی دارد و احتمال یا تشخیص قطعی وجود سرطان پروستات می تواند موجب نگرانی درباره از دست رفتن مردانگی شود. ولی موضوع خوشحال کننده آن است که سرطان پروستات را می توان درمان کرد.

مخفی ساختن ابتلا به سرطان پروستات از اعضای خانواده: بیمار و همسر یا خانواده او باید بیشترین تلاش را در زمینه ی برقراری ارتباط درباره تشخیص بیماری، احساس خود در این مورد و نگرانی ها درباره بیماری مزبور به عمل آورند. بیمار باید درباره تشخیص بیماری، خطرات و فواید درمان های مختلف و تأثیر آنها بر زندگی خود آگاه شود و این اطلاعات را به نزدیکان خود نیز انتقال دهد. مخفی ساختن وجود بیماری از این افراد که به وسیله ی بعضی از بیماران صورت می گیرد و به ضرر بیمار و خانواده او تمام می شود.

عدم صداقت با خود و پزشک معالج: بعضی از بیماران وجود بعضی از علایم سرطان پروستات را در خود نادیده می گیرند و یا به دلیل ناراحتی از چگونگی معاینه پروستات به پزشک مراجعه نمی کنند. برخی دیگر از بیماران که پس از مراجعه به پزشک متوجه ابتلای خود به سرطان پروستات می شوند از مراجعه بعدی به پزشک خودداری می کنند و به درمان خودسرانه، با استفاده از داروهای جایگزین و نامناسب می پردازند و یا به سادگی بیماری خود را انکار می کنند و دیگر به پزشک مراجعه نمی نمایند. این کار همواره به زیان بیمار تمام می شود.

ترس از درخواست کمک: ممکن است تنها بودن و یا نداشتن یار و یاور برای فرد مبتلا به سرطان (از جمله سرطان پروستات) به طور طبیعی ایجاد شود. در این موارد باید از گروه های حمایتی استفاده کرد. با این کار بیمار در می یابد که افراد متعدد دیگری نیز مبتلا به همین بیماری و وضعیت مشابه هستند. بهتر است بیمار، همسر یا دوست خود را به عنوان فرد حمایت کننده همراه بیاورد.

نکات قابل توجه برای افراد خانواده بیمار مبتلا به سرطان پروستات

1. همواره راه ارتباط با بیمار را باز نگه دارید: بیمار مبتلا به سرطان پروستات ممکن است  به سادگی دچار افسردگی شود یا بیماری خود را انکار کند. همچنین غمگین یا عصبانی شدن نیز در این بیماران طبیعی است. برقراری ارتباط باز با بیمار در خلال این دوران پر استرس و تقویت ارتباط از طریق صحبت کردن با بیمار درباره احساس خود در زمینه بیمار وی نقش حیاتی دارد.

2. همراه با بیمار به نزد پزشک بروید: اکثر بیماران از انجام معاینه از راه مقعد دچار ناراحتی یا خجالت می شوند. همراه با بیمار خود به نزد پزشک بروید. تمام مردان بالای 50 سال باید به طور سالانه تحت معاینه پروستات از راه مقعد قرار بگیرند.

3. تصور نکنید تمام مشکلات ناشی از سرطان پروستات هستند: انواع دیگری از مشکلات پروستات، وجود دارند که علائم این بیماری را تقلید می کنند. این بیماری ها هم مانند سرطان پروستات قابل درمان هستند.

4. مدارک پزشکی را نگهداری کنید: نتایج معاینات، آزمایش ها و بررسی های به عمل آمده را در پرونده ای به طور منظم نگهداری کنید.

5. سؤالات مورد نظر خود را یادداشت کنید و پاسخ آن ها را از پزشک دریافت نمایید.

6. در میان گذاشتن بیماری با افرادی که مبتلا به همین بیماری هستند موجب از بین رفتن احساس تنهایی بیمار خواهد شد.

7. کسب اطلاعات جدید: نحوه تشخیص و درمان سرطان پروستات به طور مداوم در حال پیشرفت است. همواره به تحقیق درباره آخرین دستاوردها در این زمینه بپردازید.

منبع : راهنمای پزشکی خانواده- پروستات و بیماری های آن