راه درمان سرطان پروستات چیست

[sbu_post_image]

علت سرطان پروستات

سرطان پروستات عبارت است از رشد سلول‌های بدخیم در داخل پروستات. سرطان پروستات یكی از شایع‌ترین سرطان‌ها در مردان در كشورهای غربی است. بهتر است بدانید احتمال بروز این سرطان با افزایش سن افزایش می‌یابد به طوری كه می‌توان گفت احتمال این كه یك مرد 50 ساله تا آخر عمرش از نظر بافت شناختی به سرطان پروستات مبتلا شود نسبتا زیاد است اما اكثر آنها در طول عمر از نظر بالینی بدون علامت باقی می‌مانند و تا پایان عمر هیچ مشكلی برای شخص مبتلا ایجاد نمی‌كنند.

علت سرطان پروستات نیز مانند اغلب سرطان‌ها ناشناخته است.

بهتر است بدانید خطر ابتلا به سرطان پروستات در افرادی كه سابقه فامیلی این بیماری را دارند بیشتر است. این مردان حتی اگر هیچ علامتی از بیماری نداشته باشند باید از سن 45 سالگی به بعد به طور نظم تحت بررسی و معاینه قرار گیرند. برخی محققان نشان داده‌اند مصرف چربی زیاد در رژیم غذایی شانس ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می‌دهد.

تشخیص سرطان پروستات

سرطان پروستات با معاینه پروستات توسط پزشك، آزمایش PSA خون و نمونه‌برداری پروستات قابل تشخیص است.

بهتر است در مردان بالای 50 سال آزمایش PSA خون و معاینه پروستات توسط متخصص اورولوژی انجام شود. در بیمارانی كه سابقه فامیلی مثبت دارند، این بررسی‌ها باید از 45 سالگی آغاز شود.

در صورت عدم تشخیص به موقع سرطان پروستات و گسترش بیماری به سایر نقاط بدن این بیماری غیرقابل درمان و منجر به مرگ می‌شود.

انتخاب نوع درمان سرطان پروستات نیز بر اساس میزان پیشرفت سرطان صورت می‌گیرد.

– در سرطان محدود به پروستات كه به سایر نقاط انتشار نداشته باشد، با هدف ریشه كنی بیماری دو انتخاب وجود دارد؛ جراحی پروستات و اشعه درمانی.

– در سرطان پیشرفته درمان شامل اشعه درمانی، هورمون درمانی و درمان‌های حمایتی است. توقف هورمون‌های ضروری برای رشد و نمو سلول‌های بدخیم به دو روش قابل انجام است؛ تجویز داروهای هورمونی خاص و جراحی و خارج كردن بیضه‌ها.

تشخیص زود هنگام سرطان پروستات با انجام آزمایش PSA خون و معاینه سالانه از 50 سالگی به بعد امكان پذیر است. تشخیص زود هنگام، درمان به موقع و ریشه كن كردن سرطان پروستات را ممكن می‌سازد.

درمان سرطان پروستات با رادیوتراپی

در پرتودرمانی (رادیوتراپی) از پرتوهای پر انرژی برای کشتن یا کوچک کردن سلول های سرطانی و توانایی تقسیم شدن آن ها استفاده می شود. معمولاً از پرتودرمانی برای درمان مواردی از سرطان پروستات که هنوز محدود به غده پروستات است یا فقط به بافت های نزدیک منتشر شده استفاده می شود. در صورت پیشرفته بودن بیماری، ممکن است از پرتودرمانی برای کاهش اندازه تومور و تسکین نشانه های بیماری استفاده شود. معمولاً از دو نوع رادیوتراپی استفاده می شود:

رادیوتراپی خارجی سرطان پروستات

در این نوع رادیوتراپی، مقادیر زیاد پرتو به طور مستقیم به سلول های سرطانی تابانده می شوند. دستگاه به وسیله رادیوتراپیست کنترل می شود. از آنجا که از پرتوها برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود محافظهای مخصوص برای محافظت از بافت های اطراف منطقه تحت درمان به کار می روند. پرتو درمانی بدون درد است و معمولا، فقط چند دقیقه طول می کشد و به مدت چند هفته، روزی یک بار انجام می شود.

رادیوتراپی داخلی (ایمپلنت درمانی) سرطان پروستات

در این نوع رادیوتراپی دانه های رادیواکتیو کوچک (که هر یک به اندازه یک دانه برنج هستند) به طور مستقیم در داخل تومور سرطانی پروستات کاشته می شوند. این کار ممکن است به صورت موقت یا دایمی انجام شود. دانه های رادیواکتیو مقادیر کمی از پرتو را برای مدت چند هفته یا چند ماه ساطع می کنند.

عوارض رادیوتراپی: عوارض رادیوتراپی ممکن است شدید یا خفیف باشند و یا ممکن است به طور کلی عارضه ای ایجاد نشود. عوارض احتمالی رادیوتراپی خارجی عبارتند از: اسهال (با یا بدون وجود خون در مدفوع) و التهاب روده ی بزرگ (کولیت)، مشکلات مرتبط با ادرار کردن، درجاتی از ناتوانی جنسی (به صورت اشکال در نعوظ یا حفظ آن) که ممکن است در مدت دو سال از رادیوتراپی موجود باشد و خستگی (به ویژه در هفته های آخر رادیوتراپی). عوارض احتمالی رادیوتراپی داخلی عبارتند از: کمی خونریزی که به زودی پس از قرار دادن دانه های رادیواکتیو ایجاد می شود، گاهی دفع شدن دانه های رادیواکتیو از راه ادرار و تحریک شدن راست روده (رکتوم).

درمان سرطان پروستات با هورمون

 هورمون مردانه تستوسترون که قسمت عمده آن در بیضه به وجود می اید موجب رشد سلول های سرطانی پروستات می شود. کاهش مقدار این هورمون می تواند موجب کوچک شدن و کم شدن فعالیت سرطان پروستات شود. هدف از هورمون درمانی، پایین آوردن سطح هورمون های مردانه به ویژه تستوسترون در بدن است.

هورمون درمانی موجب علاج سرطان نمی شود و اغلب در افرادی به کار می رود که سرطان آن ها انتشار یافته یا پس از درمان، عود کرده است. اکثرل مطالعات نشان داده اند که چنان چه درمان هورمونی به طور زودرس شروع شود بهتر اثر می کند.

هورمون درمانی با چند روش انجام می شود که عبارتند از:

برداشتن بیضه ها به وسیله ی عمل جراحی (اُرکیکتومی؛ orchiectomy): با این کار از ترشح هورمون مردانه که موجب تحریک رشد سرطان پروستات می شود جلوگیری به عمل می آید.

داروهای همسان (آنالوگ) LHRH (هورمون آزاد کننده هورمون لوتئینیزه کننده): این داروها مقدار تستوسترون تولید شده در بدن را از طریق تداخل با سیگنال های شیمیایی طبیعی ارسال شده از غده هیپوفیز به بیضه ها کاهش می دهند.

منبع : راهنمای پزشکی خانواده- پروستات و بیماری های آن و متخصص ارولوژی تهران