[sbu_post_image]
سرطان پروستات
سرطان پروستات ممکن است باعث انسداد قسمت خروجی مجرا بشود و تخلیه ی ادراری را ایجاد بکند . امروزه یکی از شایع ترین سرطان ها در بدن سرطان پروستات است . امروزه در دنیا تمام مردان بالای پنجاه سال تستی بنام پی اس دی که برای سرطان پروستات است را انجام میدهند. و ما هم این را توصیه می کنیم که حداقل سالیانه یک بار تست بدهند . اگر سرطان پروستات به موقع تشخیص داده شود کاملا قابل درمان است. متاسفانه ما کسانی را می بینیم که مراجعه نمی کنند و این سرطان پروستات به استخوان هایشان منتشر میشود و آن موقع برای درمان دیر است.
تمام مردان بالای پنجاه سال باید تست بدهند و بخصوص مردانی که پدرشان در اثر سرطان پروستات فوت کرده است بالای چهل سال تست بدهند . چون آمار سرطان پروستات در این افراد 2 تا 3 برابر بیشتر از افراد عادی است .
درمان سرطان پروستات با رادیوتراپی
در پرتودرمانی (رادیوتراپی) از پرتوهای پر انرژی برای کشتن یا کوچک کردن سلول های سرطانی و توانایی تقسیم شدن آن ها استفاده می شود. معمولاً از پرتودرمانی برای درمان مواردی از سرطان پروستات که هنوز محدود به غده پروستات است یا فقط به بافت های نزدیک منتشر شده استفاده می شود. در صورت پیشرفته بودن بیماری، ممکن است از پرتودرمانی برای کاهش اندازه تومور و تسکین نشانه های بیماری استفاده شود. معمولاً از دو نوع رادیوتراپی استفاده می شود:
رادیوتراپی خارجی سرطان پروستات
در این نوع رادیوتراپی، مقادیر زیاد پرتو به طور مستقیم به سلول های سرطانی تابانده می شوند. دستگاه به وسیله رادیوتراپیست کنترل می شود. از آنجا که از پرتوها برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود محافظهای مخصوص برای محافظت از بافت های اطراف منطقه تحت درمان به کار می روند. پرتو درمانی بدون درد است و معمولا، فقط چند دقیقه طول می کشد و به مدت چند هفته، روزی یک بار انجام می شود.
رادیوتراپی داخلی (ایمپلنت درمانی) سرطان پروستات
در این نوع رادیوتراپی دانه های رادیواکتیو کوچک (که هر یک به اندازه یک دانه برنج هستند) به طور مستقیم در داخل تومور سرطانی پروستات کاشته می شوند. این کار ممکن است به صورت موقت یا دایمی انجام شود. دانه های رادیواکتیو مقادیر کمی از پرتو را برای مدت چند هفته یا چند ماه ساطع می کنند.
عوارض رادیوتراپی: عوارض رادیوتراپی ممکن است شدید یا خفیف باشند و یا ممکن است به طور کلی عارضه ای ایجاد نشود. عوارض احتمالی رادیوتراپی خارجی عبارتند از: اسهال (با یا بدون وجود خون در مدفوع) و التهاب روده ی بزرگ (کولیت)، مشکلات مرتبط با ادرار کردن، درجاتی از ناتوانی جنسی (به صورت اشکال در نعوظ یا حفظ آن) که ممکن است در مدت دو سال از رادیوتراپی موجود باشد و خستگی (به ویژه در هفته های آخر رادیوتراپی). عوارض احتمالی رادیوتراپی داخلی عبارتند از: کمی خونریزی که به زودی پس از قرار دادن دانه های رادیواکتیو ایجاد می شود، گاهی دفع شدن دانه های رادیواکتیو از راه ادرار و تحریک شدن راست روده (رکتوم).
درمان سرطان پروستات با هورمون
هورمون مردانه تستوسترون که قسمت عمده آن در بیضه به وجود می اید موجب رشد سلول های سرطانی پروستات می شود. کاهش مقدار این هورمون می تواند موجب کوچک شدن و کم شدن فعالیت سرطان پروستات شود. هدف از هورمون درمانی، پایین آوردن سطح هورمون های مردانه به ویژه تستوسترون در بدن است.
هورمون درمانی موجب علاج سرطان نمی شود و اغلب در افرادی به کار می رود که سرطان آن ها انتشار یافته یا پس از درمان، عود کرده است. اکثرل مطالعات نشان داده اند که چنان چه درمان هورمونی به طور زودرس شروع شود بهتر اثر می کند.
هورمون درمانی با چند روش انجام می شود که عبارتند از:
برداشتن بیضه ها به وسیله ی عمل جراحی (اُرکیکتومی؛ orchiectomy): با این کار از ترشح هورمون مردانه که موجب تحریک رشد سرطان پروستات می شود جلوگیری به عمل می آید.
داروهای همسان (آنالوگ) LHRH (هورمون آزاد کننده هورمون لوتئینیزه کننده): این داروها مقدار تستوسترون تولید شده در بدن را از طریق تداخل با سیگنال های شیمیایی طبیعی ارسال شده از غده هیپوفیز به بیضه ها کاهش می دهند.
منبع : راهنمای پزشکی خانواده- پروستات و بیماری های آن،دکتر پروستات تهران
