[sbu_post_image]
شلوار جین و عفونت مثانه
جین به عنوان یکی از مهم ترین تولیدات صنعت پوشاک آمریکا در سال 1873 میلادی توسط «ژاکوب دیویس» و «لوی استراوس» اختراع شد. این دو مهاجر با استفاده از پارچه ی کتانی، قیطان و نوعی پرچ فلزی، مردمی ترین محصول پوشاک را ساختند. اولین لباس های جین ساخته شده، لباس کار نامیده می شد. لغت جین در سال 1960 وقتی نسل جوان نام «جین» را روی شلوارهای مورد علاقه شان گذاشتند، رایج شد. اولین شلوارهای جین دو مدل بودند؛ شلوارهای آبی، نیلی رنگ و شلوارهای کتان قهوه یی شسته شده، شلوارهای کتان چون نرم و راحت نبود، به تدریج از دور خارج شد. هر چند سال های سال به عنوان لباس کار استفاده می شد. لوی استراوس سال 1853 در سن بیست و چهار سالگی به سانفرانسیسکو آمد. برادر او در نیویورک به تجارت کالا مشغول بود و لوی استراوس شعبه ی جدیدی برای تجارت او در این شهر احداث کرد. او که آلمانی تبار بود، پس از مهاجرت به آمریکا چند سال در نیویورک مشغول فراگیری روش های تجارت بود. در طی بیست سال او به یکی از تاجران موفق پارچه تبدیل شد. یکی از مشتریان لوی استراوس خیاطی به نام ژاکوب دیویس، اهل لاتویا بود. او که در نوادا زندگی می کرد. از شرکت استراوس به صورت عمده پارچه خریداری می کرد. در میان مشتریانش شخصی بود که دائماً جیب های شلوارهایی را که ژاگوب برایش می دوخت پاره می کرد. ژاکوب به فکر راه حلی برای دوام بیشتر شلوارهای این مشتری بود. روزی به فکرش رسید که شاید با استفاده از نوعی پرچ فلزی در نقاطی از شلوار که پاره شده یا آسیب دیده، مثل گوشه های جیب ها و در زیر دکمه های شلوار، بتواند باعث استحکام بیشتری برای شلوار شود. مشتریان ژاکوب خیلی سریع از این شلوارهای پرچ دار استقبال کردند. او نگران شد که شاید کسی این ایده ماهرانه اش را بدزدد. بنابراین تصمیم گرفت حق امتیاز این کار را به نام خود ثبت کند. اما 68 دلاری را که برای کارهای اداری لازم بود، نداشت. بنابراین به عنوان شریک تجاری فوراً به فکر لوی استراوس افتاد. استراوس که یک تاجر خبره بود. با دیدن این محصول جدید، بلافاصله پیشنهاد ژاکوب را پذیرفت. در بیستم ماه مه سال 1873، این دو نفر حق امتیاز را در آمریکا به نام خود ثبت کردند. این تاریخ امروز به عنوان تاریخ تولد جین شناخته شده است.
عفونت مثانه
شلوار جین تنگ می تواند زمینه ساز عفونت مثانه در بانوان شود. تحقیقات نشان می دهد که همیشه در اطراف مقعد باکتری هایی وجود دارند که می توانند در اثر اصطکاک لباس به طرف واژن حرکت کنند و چون مجرای ادراری در بانوان کوتاه است، خیلی سریع موجب عفونت ادراری می شوند که نشانه اش خارش و تکرر ادرار است. از طرف دیگر، محققان دانشگاه پورتلند می گویند از آنجا که در این لباس ها امکان تبادل هوا وجود ندارد، احتمال رشد قارچ ها نیز افزایش می یابد. کلاً محیط های تاریک و گرم و مرطوب بهترین محیط ها برای رشد سریع قارچ ها به حساب می آیند. رنگ هایی که به شلوار جین می زنند به مراتب بیشتر از خود مواد موجود در پارچه، موجب بروز حساسیت و تحریک پوست می شود. رنگی که بیش از همه موجب بروز درماتیت و حساسیت پوستی می شود، از گروه رنگ های پودری نوع «آزو» یعنی رنگ های آبی و آنتروکینون است. دلیل مهم این موضوع آن است که رنگ ها با پیوند گسستنی به الیاف و مواد موجود در پارچه ی شلوار جین می چسبند و به راحتی با کشیده شدن روی پوست از سطح پارچه کنده می شوند و به سطح پوست می چسبند. در الیاف برخی از جین ها از نوع رنگ آبی به نام آبی پلی استر ده درصد و آبی استات صد در صد استفاده می شود که انواع مشکی، سبز و بنفش آن هم وجود دارد.
حساسیت به جنس جین
شلوار جین کمر سفتی دارد و لق نیست و کمرش خیلی سفت به پوست بدن می چسبد. بسیاری از مردم به جنس جین حساسیت دارند و در ناحیه ی دو سمت پهلو (نه جایی که گودی کمر دارد و شلوار نمی چسبد) دچار قرمزی، خارش و سوزش می شوند که در واقع، همان حساسیت به شلوار جین است. درمانش این است که این افراد یا شلوار جین را عوض کنند یا زیر شلوار جین، لباس نخی یا شلواری نخی بپوشند تا جین با پوستشان در تماس نباشد.
شلوار جین ونیش خزندگان
شلوار جین البته فوایدی هم برای پوست دارد. آخرین تحقیقات دانشمندان آمریکایی نشان می دهد که پوشیدن شلوار جین می تواند شما را از آسیب خزندگان در امان دارد. بر اساس این تحقیق، افرادی که شلوار جین می پوشند، بخصوص در سفرهای تفریحی که در جنگل و صحرا به سر می برند، می توانند از نیش خزندگانی مانند عقرب و مورچه ها در امان باشند. بر اساس این تحقیق، جنس ضخیم شلوار جین مانع از این می شود که نیش حشره بتواند وارد پوست شود. در واقع، شلوار جین در این مورد مانند یک محافظ برای بدن عمل می کند.
حساسیت به دکمه جین
یکی از موارد شایع مشکلات پوستی ناشی از مواد موجود در شلوار جین، حساسیت به نیکل است. نیکل بیشتر به شکل دکمه در لباس های اسپرت مانند شلوار و بلوزهای جین وجود دارد. پیش از ساخته شدن لباس های جین در اواخر دهه ی 1960 میلادی، حساسیت به نیکل بیشتر در ناحیه ی بستن کمربند مشاهده می شد.
منبع : تبیان
