ریفلاکس ادراری و عفونت های ادراری

علت ریفلاکس ادراری

مهمترین علت این عفونت می‌تواند ریفلاكس یا برگشت ادرار از مثانه به كلیه‌ها باشد كه معمولا در 30 تا 50 درصد دختر بچه‌ها دیده می‌شود كه باعث عفونت ادراری آنها می‌شود. والدین در صورت وجود رفلاكس در كودكان باید به آن توجه و به پزشك متخصص مراجعه كنند.

در صورتی که در هنگام ادرار کردن ادرار از مثانه وارد حالب شود به آن ریفلاکس ادراری می گوییم که اکثرا به علت غیر طبیعی بودن محل اتصال حالب به مثانه می باشد.
در پسران شایع تر است. ریفلاکس در بچه های با عفونت ادراری و بدون عفونت ادراری هم دیده میشود ولی همراهی آن در بچه های با عفونت ادراری بویژه اگر عفونت در سن پایین تر باشد بیشتر است.
احتمال اینکه بچه با عفونت ادراری ریفلاکس داشته باشد به سن وابسته است به طوریکه اگر عفونت در بچه زیر یک سال باشد با احتمال 70% و اگر در 4 سالگی باشد با احتمال 25% و اگر در 12 سالگی باشد با احتمال 15%.

تشخیص ریفلاکس ادراری

اهمیت تشخیص ریفلاکس در سنین پایین خیلی زیاد است زیرا که می تواند باعث انتشار عفونت از مثانه به کلیه ها شده و عفونت کلیه در سنین پایین (زیر 10 سال) باعث تخریب قسمتی از بافت کلیه می گردد و فشار خون ،عفونت ادراری مکرر و حتی نارسایی کلیه و دیالیز را ممکن است در آینده به دنبال داشته باشد.

تشخیص ریفلاکس با عکس رنگی از مثانه یا VCUG است .
بعد از تشخیص با توجه به درجه ریفلاکس درمان طبی شروع میشود و حداقل یک دوره 1.5 ساله را باید دقیق تحت مراقبت باشد.از تمام بچه های زیر 5 سال که یک نوبت دچار عفونت ادراری شده اند باید عکس گرفته شود.

انواع عفونت های ادراری و درمان آنها

نحوه درمان عفونت ها با توجه به نوع و محل آنها متفاوت است، بنابراین در اینجا بد نیست مختصری درباره انواع عفونت های ادراری و نحوه درمان آنها توضیح دهیم. عفونت های ادراری به سه گروه مهم تقسیم می شوند؛ عفونت های مثانه، عفونت های کلیه و باکتری بدون علامت (غیر اختصاصی).

* عفونت های مثانه: در این نوع از عفونت ها اغلب سه تا هفت روز درمان دارویی خوراکی تجویز می شود.

* عفونت کلیه: دوره درمان در این نوع از عفونت ها به طور معمول 2 تا 14 روز طول می کشد و در صورتی که بیمار تب بالا و تهوع و استفراغ داشته باشد لازم است در بیمارستان بستری شده و برای او تزریق وریدی (تزریق در رگ) انجام شود.

* باکتری بدون علامت (غیر اختصاصی): اگر ثابت شد که هیچ علامتی مانند تب، اختلال در رشد و آسیب کلیه وجود ندارد ممکن است بیمار به درمان خاصی نیاز نداشته باشد اما این تصمیم باید براساس صلاحدید پزشک گرفته شود.

منبع:سایت سلامت   طبیب بوشهری