[sbu_post_image]
عوارض گلومرولونفریت
عوارض گلومرولونفریت عبارتند از: نارسایی حاد کلیه، نارسایی مزمن کلیه، افزایش فشار خون، سندرم نفروتیک. درمان گلومرولونفریت به حاد یا مزمن بودن آن، علت زمینه ای بیماری و نوع و شدت علایم بستگی دارد. بعضی از انواع گلومرولونفریت حاد به ویژه در صورتی که به دنبال عفونت استرپتوکوکی ایجاد شده باشند اغلب خود به خود و بدون نیاز به درمان، طی مدت 6 تا 8 هفته برطرف می شوند. برای کنترل افزایش فشار خون، استفاده از داروهای مُدر، مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEI)، داروهای مسدود کننده ی کانال کلسیم و داروهای مسدود کننده ی بتا توصیه می شود. در مواردی که در اثر عفونت استرپتوکوکی یا باکتریایی، لوپوس یا التهاب عروقی (واسکولیت)، نفروپاتی IgA، و سندرم گودپاسپر ایجاد شده اند می توان با درمان آنها، گلومرونفریت را درمان نمود. در صورت بروز نارسایی حاد کلیه، دیالیز موقت موجب حذف مایع اضافی بدن و کنترل فشار خون می شود. در نارسایی مزمن کلیه باید از دیالیز دایمی یا پیوند کلیه استفاده نمود.
نکته: محدود کردن مقدار نمک طعام مصرفی، پروتئین و پتاسیم، و در صورت ابتلا به دیابت، کنترل وزن و کنترل فشار خون و مقدار قند خون، موجب آهسته شدن سرعت آسیب کلیوی در گلومرولونفریت می شود.
(به انگلیسی: Glomerulonephritis) نوعی بیماری کلیوی(معمولا هردو کلیه باهم) است که مشخصهٔ آن التهاب گلومرولها، یا رگهای خونی کوچک در کلیهها میباشد. این حالت ممکن است همراه یا بدون هماچوری(وجود خون در ادرار) و پروتئینوری(وجود پروتئین در ادرار) بوده و یا به عنوان یک سندرم نفروتیک، سندرم نفریتیک، نارسایی حاد یا مزمن کلیوی عارض گردد. تشخیص الگوی گلومرونفریت(GN) مهم است، زیرا نتایج و درمان در انواع مختلف دارای تفاوت خواهدبود. علل اولیه آنهایی هستند که به خود کلیه مربوط هستند، در حالی که علل ثانویه با برخی عفونتها (باکتریایی، ویروسی یا انگلی پاتوژن)، مواد مخدر، اختلالات سیستمیک یا دیابت در ارتباط است.
علل بیماری گلومرولونفریت
گلومرولونفریت حاد به دنبال یك عفونت استرپتوككی رخ میدهد. شایعترین مكانهای عفونت عبارتند از گلو و پوست. علایم كلیوی معمولاً 3-2 هفته بعد از عفونت استرپتوككی رخ میدهند. گلومرولونفریت مزمن نادر است و امكان دارد دلایلی غیر از گلومرولونفریت حاد داشته باشد. سایر علل شناخته شده عبارتند از لوپوس، عفونتهای ویروسی، آندوكاردیت باكتریایی. گاهی علت آن ناشناخته است.
علایم شایع گلومرولونفریت
گلومرلونفریت خفیف هیچ علامتی ایجاد نمیكند و تشخیص آن تنها با آزمایش ادرار میسر میشود. گلومرولونفریت شدید علایم زیر را ایجاد میكند:
۱. ادرار تیره یا كمی قرمز
۲. احساس كسالت
۳. خوابآلودگی
۴. تهوع یا استفراغ
۵. سردرد
۶. گاهی تب
۷. بیاشتهایی
۸. كاهش ادرار
۹. تنگی نفس
۱۰. بالارفتن فشار خون
۱۱. وجود پروتئین در ادرار
۱۲. اختلال بینایی (به علت بالا بودن فشار خون)
جمعشدن مایع در بدن، خصوصاً پف كردن چشمها و ورم مچ پا
علايم پیلونفریت
دامنه ي علايم از خفيف تا شديد شامل موارد زير است:
تب
لرز يا تعريق
درد شكم يا پشت
بي اشتهايي
مشكلات همراه با ادرار كردن مثل ديس اوري يااورژنسي و فريكونسي
گاهي اوقات اين مشكل است كه بدانيم علايم ادراري به علت عفونت سيستم ادراري تحتاني مثل عفونت مثانه است يا به علت عفونت كليه .علايم نبايد ناديده گرفته شوند . اگر علايم را داريد به پزشكتان مراجعه كنيد . عفونت مثانه مي تواند به عفونت خون و پيلونفريت منجر شود ، بنابراين منتظر نباشيد كه درمان شويد.
انواع پیلونفریت
پیلونفریت حاد
پیلونفریت مزمن
پیلونفریت گرانولوماتوز
پیلونفریت گزانتوگرانولوماتوز
پیلونفریت آمفیزماتوس
بروز بیماری پیلونفریت
این بیماری در سه پیک سنی شیوع بیشتری دارد:
دوران کودکی
زنان در سنین باروری
مردان و زنان بالای ۶۰ سال
هر دو نوع پیلونفریت حاد و مزمن میتوانند با نقایص انسدادی اکتسابی یا مادرزادی مجاری ادراری تحتانی همراهی داشته باشند
پيلونفريت آمفيزماتو
يك عفونت تخريب كننده كليه بوده و از خصوصيات آن وجود گاز در داخل و اطراف كليه است اين نوع عفونت بيشتر در ديابتيها شايع است (90-80 درصد اين بيماران ديابت دارند). و درصدي هم بدنبال انسداد سيستم ادراري ناشي از سنگ يا نكروز پاپيلري دچار اين عفونت ميشوند. براي درمان ، اين بيماران بايد آنتيبيوتيك وريدي دريافت نمايند و قند خون اين افراد سريعا بايد كنترل شود و در صورت وجود انسداد بايد برطرف گردد.
منبع : متخصص مجاری ادراری ،متخصص مجاری ادراری ، کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار
