ناتوانی جنسی شریانی

به جز موارد ناشی از تروما ,بیماریهای شریانی معمولا سیستمیک بوده و اعضای مختلف بدن را درگیر میکند. وجود سابقه بیماری عروق محیطی ,لنگیدن متناوب و تغییرات آتروفیک اندام ها یافته هائی به نفع درگیری احتمالی شریانهای آلت هستند. معاینات فیزیکی باید شامل لمس شرائین کاروتید براکیال فمورال و شریان دورسال آلت باشد. اندازه گیری فشار خون آلت به عنوان یک آزمایش غربالگری به منظور بررسی ضایعات شریانی آلت تناسلی معرفی شده است.

نسبت فشار خون شریان به آلت به فشار خون سیستولیک شریان براکیال, اندکس فشار آلتی – برکیال (PBI) نامیده می شود و شاخص خوبی برای بررسی بیماریهای شریانی است. نسبت کمتر از ۰٫۶ قویا نشان دهنده ناتوانی جنسی با منشاء شریانی است.(PBI) از طریق داپلر با موج پیوسته بررسی و اندازه گیری می شود.

باید توجه داشت که (PBI) طبیعی بیانگر جریان طبیعی و مناسب آلت نمی باشد. زیرا این اندازه گیری در حالت شل نشانه جریان خون در حالت نعوظ نمی باشد برای این منظور می توان داپلر را در زمانی که مواد وازو اکتیو داخل جسم غاری تزریق شده است انجام داد.

سونوگرافی توام با داپلر بسیار دقیق تر از (PBI) بوده و غیر تهاجمی است. آرتریو گرافی شرائین پودندال یا ایلیاک داخلی در موارد انتخابی صدمات لگن یا در بیماران جوانی که مشکوک به بیماری شریانی ایزوله هستند اندیکاسیون دارد. تنگی یا انسداد منفرد شریانهای خارج آلت, جهت ترمیم جراحی مناسب است.

درمان ناتوانی جنسی شریانی

بیمارانی که اختلال عروقی خفیف تا متوسط دارند. معمولا با درمانهای غر جراحی نظیر مهار کننده های فسفو دی استراز خوراکی, واکیوم ,تزریق مواد وازو اکتیو داخل کورپوس کاورنوس پاسخ میدهند. در مورد بیماری شریانی شدید معمولا نیاز به روشهای جراحی باز گشائی عروق(revascularization) و پروتز وجود دارد. ویاگرا یک مهار کننده فسفو دی استراز۵ خوراکی است که اثر شل کننده NO را تشدید می کند.

در خلال فعالیت جنسی NO از طریق اعصاب NANC در عضلات صاف آزاد میشود. این حالت موجب شل شدن عضلات کورپوس کاورنوس و تجمع خون در سینوزوئید ها و در نهایت نعوظ می گردد. فسفو دی استراز باعث تجزیه cgmp می گردد و توسط ویاگرا مهار می شود.

باید توجه داشت در صورت فقدان تحریک جنسی این دارو تاثیری در ایجاد نعوظ ندارد. پاسخ کلینیکی به دارو وابسته به دوز است. نعوظ در ۶۳% بیاران با دوز ۲۵ میلی گرم دیده میشود و در ۸۲% بیماران با دوز ۱۰۰ میلی گرم بهبودی نشان می دهند. عوارض جانبی حفف تا متوسط و شامل سردرد ۱۶% فلاشینگ ۱۰% دیس پپسی ۷% و اختلال بینائی ۳% است. لازم به تذکر است که این عوارض نیز وابسته به دوز هستند.

مصرف این دارو در بیماران قلبی باید با احتیاط صورت گیرد. دوز درمانی در شروع ۵۰ میی گرم یک ساعت قبل از فعالیت جنسی است.
این دارو در کبد متابولیزه می شود. بیمارانی که ترکیبات نیترات مصرف می کنند نباید از این دارو استفاده کنند.

داروهائی که داخل مجرا استعمال میشود نیز کاربرد خوبی داشته اند.ALPROSTADIL داخل مجرائی (MUSE) بطورمستقیم از مجرا جذب شده و به کورپوس کاورنوس میرسد. شایعترین عوارض آن شامل درد آلت تناسلی ۱۱%و سوزش مجرای ادرار ۷% است. انسیدانس فیبروز( خم شدن آلت تناسلی ندول پلاک پیرونی) حدود ۱٫۴% است. در اغلب موارد بیماران عوارض جانب خفیف است از آنجائیکه این دارو امبریو توکسیک است لازم است در مواردی که همسر بیمار حامله است از کاندوم استفاده شود.

تزریق مواد وازو اکتیو در داخل جسم غاری نیز یک درمان مناسب است. مواد وازو اکتیو شامل پاپاورین به تنهائی یا همراه با فنتولامین و پروستاگلاندین بوده و باعث اتساع طولانی مدت شرائین می شوند. حتی بسیاری از بیماران به دنبال تزریقات مکرر وضعیت همودیناکیک بهتری پیدا کرده و بدون دارو نیز نعوظ خوبی داشته اند. عوارض این داروها شامل اکیوز محل تزریق, گیجی , فیبروز و پریاپیسم است.

منبع : بیتوته