نارسایی کلیه،عوارض عفونت کلیه ،علایم پیلونفریت

[sbu_post_image]

نارسایی کلیه

نارسایی مزمن کلیه(chronic renal failure-CRF) به معنی از بین رفتن پیشرونده کلیه است.* کلیه ها تلاش می کنند تا آسیب دیدگی خود را با افزایش دادن تصفیه خون(هیپر فیلتراسیون) به کم نفرون های باقی مانده جبران نمایند. با گذشت زمان، هیپرفیلتراسیون به از دست رفتن بیشتر عملکرد کلیه ها می انجامد و در نتیجه کلیه ها کوچک و چروکیده می شوند و در تمام قسمت های آنها بافت جوشگاهی(اِسکار) پیشرونده به وجود می اید. تا وقتی بیش از 70 درصد عملکرد طبیعی هردو کلیه از بین نرفته، نشانه های نارسایی کلیه بروز نمی کنند.

درمان نارسایی کلیه

درمان نارسایی مزمن کلیه، به علت ایجادکننده بیماری بستگی دارد. به عنوان مثال در بعضی انواع گلومرولونفریت از استروییدها(کورتون) و داروهای ضد فشارخون و در انسداد مجاری ادراری از عمل جراحی استفاده می شود. چنانچه نارسایی مزمن کلیه علی رغم درمان های به عمل آمده بهبود نیابد و پیشرفت کند به مرحله پایانی نارسایی کلیه منجر می شود که در این صورت به دیالیز یا پیوند کلیه نیاز دارد. علایم مرحله پایانی نارسایی کلیه عبارتند از: کاهش شدید حجم ادرار؛ تورم صورت،دست ها، پاها و شکم؛ خواب آلودگی شدیدف خارش شدید پوست( به دلیل افزایش شدیداوره خون)؛ کاهش وزن، باردارشدن زبان، سردرد و استفراغ، وجود بوی شبیه آمونیاک در دهان و تنفس بیمار.

گلومرولونفریت

(به انگلیسی: Glomerulonephritis)‏ نوعی بیماری کلیوی(معمولا هردو کلیه باهم) است که مشخصهٔ آن التهاب گلومرولها، یا رگ‌های خونی کوچک در کلیه‌ها می‌باشد. این حالت ممکن است همراه یا بدون هماچوری(وجود خون در ادرار) و پروتئینوری(وجود پروتئین در ادرار) بوده و یا به عنوان یک سندرم نفروتیک، سندرم نفریتیک، نارسایی حاد یا مزمن کلیوی عارض گردد. تشخیص الگوی گلومرونفریت(GN) مهم است، زیرا نتایج و درمان در انواع مختلف دارای تفاوت خواهدبود. علل اولیه آنهایی هستند که به خود کلیه مربوط هستند، در حالی که علل ثانویه با برخی عفونت‌ها (باکتریایی، ویروسی یا انگلی پاتوژن)، مواد مخدر، اختلالات سیستمیک یا دیابت در ارتباط است.

عوارض عفونت کلیه

عفونت مکرر و شدید کلیه ممکن است منجر به آسیب کلیه و بیماری مزمن کلیه شود. در بعضی موارد، عفونت کلیه می‌تواند وارد جریان خون شود و در فرد شرایط خطرناکی به نام سپسیس ایجاد کند. بنابراین تشخیص به موقع و درمان عفونت کلیه به طور کامل ضروری می‌باشد.
از عوارض دیگر عفونت کلیه تجمع چرک در کلیه و ایجاد آبسه کلیه می‌باشد.

پیلونفریت(pyelonephritis )

پیلونفریت نوعی عفونت کلیوی است که معمولاً در اثر انتقال باکتری ها از مثانه ایجاد می شود. وجود عفونت در مثانه، استفاده از سوند برای تخلیه ادرار از مثانه، استفاده از سیستوسکوپ برای معاینه مثانه و پیشابراه، جراحیدستگاه ادراریف اختلالاتی مانند بزرگشدگی پروستات و سنگ های کلیوی(که موجب جلوگیری از خروج کافی ادرار از مثانه می شوند) ممکن است به پیلونفریت بیانجامد.

علایم پیلونفریت

علایم و نشانه های پیلونفریت عبارتند از: کمردرد،دردپهلو و دردناحیه ی کشاله ران، فوریت و تکرر ادرار، درد و سوزش ادرار، تب، تهوع و استفراغ، وجود چرک و خون در ادرار.

تشخیص پیلونفریت

تشخیص پیلونفریت از طریق تعیین وجود باکتری ها در ادرار و وجود گلبول های سفید خون در ادرارکه در مشاهده با میکروسکوپ به شکل قالب های لوله ای شکل موسوم بهکست(cast) دیده می شوند داده می شود. در صورتی که عفونت به راحتی درمان نشود باید با انجام رادیوگرافی،ناهنجاری های احتمالی کلیه، حالب و مثانه را تشخیص داد.

درمان پیلونفریت

درمان پیلونفریت با آنتی بیوتیک های مناسب انجام می شود و در صورت وجود ناهنجاری های دستگاه ادراری باید از عمل جراحی استفاده نمود.

عفونت کلیوی درمان نشده یا عودکننده می تواند منجر به پیلونفریت مزمن، ایجاد بافت جوشگاهی(اِسکار) در کلیه ها و آسیب دایمی کلیه ها شود.

دستگاه ادراری از کلیه‌ها شروع می‌شود. کلیه ها هم توسط لوله‌هایی که حالب خوانده می‌شوند به مثانه وصل می‌شوند. دستگاه ادراری به پیشابراه ختم می‌شود که لوله کوتاهی است که ادرار را به خارج از بدن می‌برد. وقتی باکتری‌های موجود در روده‌ها، از راه رکتوم به پیشابراه برسند و از آنجا بالا رفته وارد مثانه شوند، عفونت به وجود می‌آید.

دستگاه ادراری از کلیه‌ها شروع می‌شود. کلیه ها هم توسط لوله‌هایی که حالب خوانده می‌شوند به مثانه وصل می‌شوند. دستگاه ادراری به پیشابراه ختم می‌شود که لوله کوتاهی است که ادرار را به خارج از بدن می‌برد. وقتی باکتری‌های موجود در روده‌ها، از راه رکتوم به پیشابراه برسند و از آنجا بالا رفته وارد مثانه شوند، عفونت به وجود می‌آید.

باکتری‌ها می‌توانند مثانه را آلوده کرده و عفونت ایجاد کنند و یا بدون آنکه علامتی ایجاد کنند، در آنجا تکثیر یابند.

در هر یک از این موارد، باکتری‌ها ممکن است از راه حالب بالا رفته و کلیه‌ها را دچار عفونت سازند. عفونت کلیه خطرناک است و ممکن است باعت زایمان زودرس در خانم‌های باردار یا سایر عوارض گردد.

عفونت مثانه در بین خانم‌های 20 تا 50 بیشتر شایع است.

منبع : متخصص اورولوژی تهران