[sbu_post_image]
پروستاتيت باکتريال (عفونی) حاد، يک عفونت باکتريال حاد پروستات به شمار مي‌رود. بيماران نوعا به صورت سرپايي يا به بخش اورژانس مراجعه مي‌کنند. اين مشکل در صورتي که درمان نشود، مي‌تواند به سپسيس يا ايجاد آبسه پروستات بينجامد. شيوع و بروز پروستاتيت باکتريال حاد به طور کامل مشخص نيست. بنا به تعريف بايد ارگانيسم را در کشت شناسايي نمود. شايع‌ترين ارگانيسمي که جدا مي‌شود، اشريشيا کولي است ولي ديگر ارگانيسم‌هاي گرم منفي مثل کلبسيلا، پروتئوس و پسودومونا و گونه‌هاي آنتروکوک‌هاي گرم‌مثبت نيز غالبا جدا مي‌گردند. ساير ارگانيسم‌هاي گرم مثبت که بسياري از آنها فلور طبيعي پوست را تشکيل مي‌دهند نيز از بيماران مشکوک به پروستاتيت باکتريال جدا شده‌اند و بايد به طور متناسب درمان شوند. مردان زير 35 سال داراي فعاليت جنسي و مردان مسن‌‌تري که رفتارهاي جنسي پرخطر دارند، بايد از نظر نايسريا گنوره و کلاميديا تراکوماتيس مورد آزمون قرار گيرند.
علائم پروستاتيت عفونی حاد
تشخيص پروستاتيت باکتريال حاد غالبا تنها مبتني بر علايم است. علايم ادراري ممکن است تحريکي (مثل تکرر ادرار، احساس فوريت ادرار يا سوزش ادرار) يا انسدادي (مثل تاخير، جريان نامناسب يا منقطع ادرار، نياز به زور زدن براي ادرار کردن يا تخليه ناکامل) باشند. درد مي‌تواند در ناحيه سوپراپوبيک يا پرينه يا در ناحيه تناسلي خارجي وجود داشته باشد. علايم سيستميک شامل تب، لرز، تهوع، استفراغ و نشانه‌هاي سپسيس (تاکي‌کاردي و کم‌فشاري خون) نيز ممکن است وجود داشته باشند. در معاينه فيزيکي بايد پروستات را با ملايمت لمس کرد. نبايد اقدام به ماساژ پروستات نمود که مي‌تواند دردناک باشد؛ پروستات تندر، بزرگ و فرورونده است. در معاينه شکم، مثانه متسع و قابل لمس، نشانه احتباس ادرار است.
تشخيص پروستاتيت عفونی حاد
برای تشخيص پروستاتيت عفونی حاد می توان از کشت ادرار استفاده کرد. بايد کشت از وسط جريان ادرار انجام گيرد. وجود بيش از 10 گلبول سفيد در هر ميدان با بزرگ‌نمايي بالا به نفع مثبت بودن تشخيص است. لزوم انجام ساير آزمو‌ن‌هاي آزمايشگاهي (مثل CBC، سطح الکتروليت‌ها و کشت خون) بر اساس شدت تظاهرات مشخص مي‌شود. اگر بيمار مثانه قابل لمس داشته باشد يا دچار علايم مويد تخليه ناکامل باشد، بايد حجم ادرار باقي‌مانده مشخص گردد.
درمان پروستاتيت عفونی حاد
بايد در حين ارزيابي درمان تجربي را آغاز نمود. بعد از آماده شدن نتايج کشت ادرار، مي‌توان پوشش ضدميکروبي را بر اساس ارگانيسم‌هاي جداشده اصلاح نمود. بيماران دچار ناخوشي خفيف تا متوسط را مي‌توان به صورت سرپايي درمان کرد. بيماران شديدا ناخوش يا دچار سپسيس ادراري، احتمالا نيازمند بستري در بيمارستان و آنتي‌‌بيوتيک‌هاي تزريقي هستند. پس از رفع تب، مي‌توان درمان آنتيبيوتيکي را بر اساس نتايج کشت، تبديل به درمان نمود. حداقل مدت درمان 4 هفته است. البته نشان داده شده که مدت بهينه به خاطر امکان پايدار ماندن باکتري‌ها 6 هفته است و ارزيابي مجدد در آن زمان توصيه مي‌گردد.
اگر تب پايدار بماند يا دماي حداکثري بدن پس از 36 ساعت کاهش نيابد، بايد به آبسه پروستات شک کرد. بايد مشاوره با اورولوژيست انجام گيرد؛ اگر اين امر فورا ميسر نباشد، مي‌توان اقدام به تصويربرداري با CT اسکن، MRI يا سونوگرافي ترانس‌رکتال نمود. آبسه پروستات نيازمند مشاوره اورولوژي جهت تخليه است.
هيچ راهکار اختصاصي براي درمان ارگانيسم‌هاي گرم مثبت وجود ندارد ولي فلوئوروکينولون‌ها، پوشش کافي براي گرم‌مثبت‌ها و نيز پوشش عالي براي گرم‌منفي‌ها ايجاد مي‌کنند و به خوبي به پروستات نفوذ مي‌نمايند. بهترين داروها براي درمان کلاميديا تراکوماتيس و نايسريا گنوره، آزيترومايسين يا داکسي‌سيکلين هستند.
به نظر مي‌رسد که بيماران دچار نقص ايمني، به خصوص مبتلايان به ديابت قندي کنترل‌نشده، بيش از ديگران مستعد ابتلا به پروستاتيت باکتريال حاد و آبسه پروستات باشند. همان گونه که ذکر شد، درمان شامل تخليه همراه با پوشش آنتيبيوتيکي وسيع‌الطيف است.
به ندرت، بيوپسي تحت هدايت سونوگرافي ترانس‌رکتال منجر به پروستاتيت باکتريال حاد و سپتي‌سمي مي‌گردد. اين بيماران غالبا آن قدر ناخوش هستند که بايد در بيمارستان بستري شوند و درمان وريدي براي آنها آغاز گردد.
منبع: پزشکی بالینی
