کلیه سنگ ساز

[sbu_post_image]

تشخیص کلیه سنگ ساز

۱ـ تجزيه شيميايي سنگ

اگر از بيمار سنگي در دسترس نباشد بايد آن را از نظر شيميايي موردبررسي قرار داد. به اين ترتيب مي توان به ساختار سنگ پي برد. آگاهي از تركيباتي كه در ساختمان سنگ وجود دارد، پزشك را در ارايه توصيه هاي به جا ياري مي كند.

۲ـ بررسي ادرار بيمار

ادرار بيمار از جنبه هاي گوناگون بايد مورد بررسي قرار گيرد. آزمايش كامل ادرار به همراه كشت آن بايد حتماً انجام شود. درآزمايش ادرار معمولاً خون وجود دارد. به علاوه تعداد سلول هاي سفيد نيز در آن افزايش مي يابد. توجه داشته باشيد كه نبود خون در ادرار احتمال وجود سنگ را رد نمي كند. زيرا بعضاً درمورد سنگهايي كه كاملاً انسدادي هستند اساساً امكان حضور خون در ادرار به وجود نمي آيد.
اگر عفونت همزماني وجود داشته باشد، طبيعتاً كشت ادرار را مثبت مي كند. دراين مورد نيز عدم حضور باكتري و عفونت احتمال عفونت را برطرف نمي سازد، زيرا در بسياري از موارد سنگ به قدري انسدادي است كه باكتري مجال و امكان ظاهرشدن در ادرار را نمي يابد. وجود بلورهاي گوناگون در ادرار بعضاً كمك مؤثري به تشخيص نوع سنگ مي كند.
ميزان اسيدي يا قليايي بودن ادرار نيز بسيار مهم است. توجه به اين كيفيت بعضاً بسيار مفيد واقع مي شود. اصولاً كساني كه سنگ اسيداوريكي مي سازند، بندرت PH ادرارشان بالاي .۶ ۵ است. برعكس سنگهاي كلسيمي در ادرار قليايي ساخته مي شوند.
همان طور كه قبلاً گفته شد، بعضي از سنگها ريشه اسيد آمينه يي دارند. يكي از معروف ترين اين نوع سنگها «سنگ هاي سيستيني» اند. به كمك آزمون ويژه يي مي توان به وجود مقادير غيرمعمول سيستين در ادرار پي برد به اين آزمون «نيتروپروسايد» مي گويند.
وسيله تشخيص ديگر «كروماتوگرافي» است كه به كمك آن مي توان مقادير زياد اسيدهاي آمينه سيستين، آرژنين، ليزين و اورنيتن را شناسايي كرد.
در بسياري از موارد ادرار ۲۴ساعت بيمار را جمع آوري مي كنند و از نظر عناصر زير مورد بررسي قرار مي دهند:
۱ـ اسيدهاي آمينه
۲ـ كلسيم
۳ـ اسيداوريك
۴ـ اگزالات
۵ـ سيترات
خون بيمار را نيز بايد مورد بررسي قرار داد. علاوه بر اندازه گيري ميزان «BUN» و «كراتينين» كه معيارهاي خوبي از نحوه كاركرد كليه ها هستند، بايد اسيد اوريك و كلسيم خون را نيز اندازه گيري كرد.
در نمونه گيري خون از بيماران سنگ ساز نبايد از تورنيكه (لاستيكي كه روي بازو بسته مي شود) استفاده كرد. زيرا ميزان كلسيم متصل به پروتيين را زياد مي كند. به اين ترتيب نتايج آزمايشگاهي گمراه كننده مي سازد.

منبع : iransalamat