[sbu_post_image]
اگر علائمی که در این مطلب ارائه می‌شوند در خودتان دیدید، به سلامت کلیه‌هایتان بیشتر اهمیت بدهید.
احساس نیاز مکرر به دستشویی در شب
وقتی کلیه‌ها به‌درستی کار نمی‌کنند و مشکلی دارند، نیاز بیشتری به دفع ادرار پیدا می‌کنید. در این صورت ادرار بیش از اندازه رقیق و کمرنگ (مانند آب) می‌شود و حجم آن نیز افزایش می‌یابد.
این افزایش حجم ادرار و نیاز مکرر به رفتن دستشویی بخصوص در شب اتفاق می‌افتد، طوری که فرد از خواب برمی‌خیزد و نیاز به دفع ادرار پیدا می‌کند. این مشکل حتی با کاهش مصرف مایعات نیز برطرف نمی‌شود و در عین حال تشنگی فرد را بیشتر می‌کند.
افزایش حجم ادرار و نیاز مکرر به دفع آن، نشان‌دهنده نارسایی کلیوی است که نیاز به بررسی و درمان دارد. با مشاهده این علائم حتما به پزشک مراجعه کنید تا با انجام آزمایش خون و ادرار، میزان کراتینین و اوره و آلبومین بدن بررسی شود.
احساس خستگی زیاد
خستگی زیاد و دائمیرا بی‌اهمیت ندانید؛ چون به دو دلیل ممکن است از علائم اختلال در عملکرد کلیه‌ها باشد:
اولا زمانی که کلیه‌ها نتوانند به‌درستی مواد زائد ناشی از هضم غذاها را دفع کنند، این مواد زائد در خون جمع می‌شوند و آن را اسیدی می‌کنند؛ در نتیجه بدن احساس خستگی می‌کند.
ثانیا این‌که مغزاستخوان به اندازه کافی گلبول قرمز (که برای حمل اکسیژن در خون لازم است) تولید نمی‌کند؛ در نتیجه بدن دچار کم‌خونی و در پی آن خستگی زیاد می‌شود.
اگر مداوم دچار ضعف عمومی و رنگ‌پریدگی هستید، به پزشک مراجعه کنید و آزمایش خون و ادرار دهید. در این صورت پزشک معالج کراتینین، اوره و آلبومین و همچنین علائم کم‌خونی‌تان را بررسی می‌کند.
افراد بالای 60 سال بیشتر در معرض نارسایی کلیه هستند. در این سن 30 درصد افراد، حداقل یک سوم عملکرد کلیوی خود را به دلیل پیری کلیه‌ها از دست می‌دهند
لوبیای سحرآمیز بدن چه می کند؟
کلیه ها ، دو عضو کوچک لوبیایی‌شکل هستند که در دو طرف ستون مهره‌ها و کمی پایین‌تر از قفسه سینه قرار دارند و جزو اعضای حیاتی بدن هستند که وظایف متعددی بر عهده دارند، از جمله دفع مواد زائد و مایعات اضافی از بدن، تصفیه خون، تنظیم فشار خون و … .
می‌کند
عوارض گلومرولونفریت
عوارض گلومرولونفریت عبارتند از: نارسایی حاد کلیه، نارسایی مزمن کلیه، افزایش فشار خون، سندرم نفروتیک. درمان گلومرولونفریت به حاد یا مزمن بودن آن، علت زمینه ای بیماری و نوع و شدت علایم بستگی دارد. بعضی از انواع گلومرولونفریت حاد به ویژه در صورتی که به دنبال عفونت استرپتوکوکی ایجاد شده باشند اغلب خود به خود و بدون نیاز به درمان، طی مدت 6 تا 8 هفته برطرف می شوند. برای کنترل افزایش فشار خون، استفاده از داروهای مُدر، مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEI)، داروهای مسدود کننده ی کانال کلسیم و داروهای مسدود کننده ی بتا توصیه می شود. در مواردی که در اثر عفونت استرپتوکوکی یا باکتریایی، لوپوس یا التهاب عروقی (واسکولیت)، نفروپاتی IgA، و سندرم گودپاسپر ایجاد شده اند می توان با درمان آنها، گلومرونفریت را درمان نمود. در صورت بروز نارسایی حاد کلیه، دیالیز موقت موجب حذف مایع اضافی بدن و کنترل فشار خون می شود. در نارسایی مزمن کلیه باید از دیالیز دایمی یا پیوند کلیه استفاده نمود.
نکته: محدود کردن مقدار نمک طعام مصرفی، پروتئین و پتاسیم، و در صورت ابتلا به دیابت، کنترل وزن و کنترل فشار خون و مقدار قند خون، موجب آهسته شدن سرعت آسیب کلیوی در گلومرولونفریت می شود.
(به انگلیسی: Glomerulonephritis) نوعی بیماری کلیوی(معمولا هردو کلیه باهم) است که مشخصهٔ آن التهاب گلومرولها، یا رگ‌های خونی کوچک در کلیه‌ها می‌باشد. این حالت ممکن است همراه یا بدون هماچوری(وجود خون در ادرار) و پروتئینوری(وجود پروتئین در ادرار) بوده و یا به عنوان یک سندرم نفروتیک، سندرم نفریتیک، نارسایی حاد یا مزمن کلیوی عارض گردد. تشخیص الگوی گلومرونفریت(GN) مهم است، زیرا نتایج و درمان در انواع مختلف دارای تفاوت خواهدبود. علل اولیه آنهایی هستند که به خود کلیه مربوط هستند، در حالی که علل ثانویه با برخی عفونت‌ها (باکتریایی، ویروسی یا انگلی پاتوژن)، مواد مخدر، اختلالات سیستمیک یا دیابت در ارتباط است.
علل بیماری گلومرولونفریت
گلومرولونفریت حاد به دنبال یك عفونت استرپتوككی رخ می‌دهد. شایع‌ترین مكان‌های عفونت عبارتند از گلو و پوست. علایم كلیوی معمولاً 3-2 هفته بعد از عفونت استرپتوككی رخ می‌دهند. گلومرولونفریت مزمن نادر است و امكان دارد دلایلی غیر از گلومرولونفریت حاد داشته باشد. سایر علل شناخته شده عبارتند از لوپوس، عفونت‌های ویروسی، آندوكاردیت باكتریایی. گاهی علت آن ناشناخته است.
علایم شایع گلومرولونفریت
گلومرلونفریت خفیف هیچ علامتی ایجاد نمی‌كند و تشخیص آن تنها با آزمایش ادرار میسر می‌شود. گلومرولونفریت شدید علایم زیر را ایجاد می‌كند:
۱. ادرار تیره یا كمی قرمز
۲. احساس كسالت
۳. خواب‌آلودگی
۴. تهوع یا استفراغ
۵. سردرد
۶. گاهی تب
۷. بی‌اشتهایی
۸. كاهش ادرار
۹. تنگی نفس
۱۰. بالارفتن فشار خون
۱۱. وجود پروتئین در ادرار
۱۲. اختلال بینایی (به علت بالا بودن فشار خون)
جمع‌شدن مایع در بدن، خصوصاً پف كردن چشم‌ها و ورم مچ پا
منبع : کتاب راهنمای پزشکی خانواده- بیماری های کلیه و مجاری ادرار، متخصص ارولوژی تهران
