[sbu_post_image]
بیماری کلیه
شایعترین علائم هشداردهنده بیماری‌های كلیوی و دستگاه ادراری شامل فشار خون بالا، مشاهده خون با پروتئین در ادرار، وجود كراتینین خون بالاتر از حد تعیین شده در زنان و مردان، تكرر ادرار به ویژه در شب، مشكل در ادرار كردن یا ادرار درد آور و تورم در چشم ها و تورم دستها و پاها به ویژه در كودكان هستند. در مراحل اولیه بیماری ممكن است هیچ گونه علامتی دیده نشود. با گذشت زمان توانایی بدن در دفع مواد زائد كمتر خواهد شد لذا ممكن است بیمار متوجه ادم و ورم در دستها و پاها شود. احتمالا احساس نفس‌های كوتاه و یا كاهش انرژی خواهد كرد. اما جای نگرانی نیست؛ زیرا به محض آن كه بیمار به کمک پزشك اقدام به درمان كند، احساس بهتری خواهد یافت، اما ممكن است بیماری كلیههنوز در حال پیشرفت كردن باشد و در صورتی كه تحت درمان قرار نگرفته و پیشرفت كند هر دو كلیه از كار خواهند افتاد.
پیشگیری از مشکلات کلیه
برخی اصول بسیار ساده به حفظ سلامت کلیه ها کمک می‌کنند. «باید متناسب با نیازتان آب کافی بنوشید (حداقل یک لیتر در روز) و این میزان را برای راحت تر شدن کار کلیه ها به چند مرحله تقسیم کنید. مراقب باشید تا تغذیه ای متعادل داشته باشید تا از افزایش وزن و بالارفتن کلسترول جلوگیری شود.
زیاد نمک استفاده نکنید زیرا مصرف زیاد نمک باعث پرفشاری خون می‌شود.» از هر گونه خوددرمانی بپرهیزید. در واقع، مسکن های غیراستروئیدی که شامل آسپرین هم می‌شوند، می‌توانند کلیه ها را سمی کنند. این مورد دربارۀ مسکن هایی مانند پاراستامول، اگر به میزان زیاد و به مدت طولانی مصرف شوند، نیز صدق می‌‌کند. در رابطه با مصرف بیش از حد مسهل ها یا مدررها و مصرف محصولاتی که ترکیبات آنها برای تان شناخته شده نیست مانند برخی گیاهان چینی، مراقب باشید. در پایان، حواس تان به رژیم های غذایی پرپروتئین هم باشد، این دسته از خوراکی ها، کلیه ها را خسته می‌کنند!»
کلیه ها گران بها هستند، به خاطر آنها تغذیۀ مناسبی داشته باشیم
استفاده طولانی مدت از مسکن ها در دوزهای مصرفی بالا به ساختار و لایه های کلیه صدمه میزند. تقریبا تمامی مسکن‌ها خون رسانی به کلیه را کند می‌کنند و همین موضوع سبب می‌شود تا کلیه‌ها بعد از مدتی آسیب جدی ببیند. تقریبا ۱ تا ۳ درصد افرادی که به آسیب‌های شدید کلیوی دچار هستند، بر اثر مصرف بیش از حد مسکن برای مدت طولانی به بیماری‌های کلیوی مبتلا شده‌اند.
پیش گیری از عفونت ادراری با آب
– روزانه مقدار زیادی آب بنوشید (8-6لیوان)
– مصرف ویتامینC باعث افزایش اسیدیته ادرار می گردد و در نتیجه محیط را برای رشد باکتریها نامناسب می سازد.
– هر زمان که احساس می کنید نیاز به دفع ادرار دارید از دستشویی رفتن امتناع نکنید و هر بار مثانه را کاملاً خالی کنید.
– پیش از مقاربت جنسی و بعد از آن ادرار نمایئد و دستگاه تناسلی را با آب و صابون ملایم بشوئید.
– بعد از اجابت مزاج موضع را از جلو به عقب تمیز کنید تا از ورود باکتری های مدفوع به مجاری ادرا ر جلوگیری شود .
– از لباس زیر نخی و مناسب ( تنگ نباشد) استفاده کنید تا جریان هوا نا حیه را خشک نگه دارد .
– خانمهایی که بطور مکرر دچار عفونتهای ادراری می شوند بهتر است روشهای جلوگیری از بارداری مانند دیافراگرام را بکار نبرند و ترجیحاً از کاندوم استفاده کنند.
– خانمهایی که مستعد عفونتهای ادراری هستند از دوش حمام بجای وان استفاده نمایند.
– از فراورده های بهداشتی مخصوص دستگاه تناسلی (اسپری یا پودر) و صابون های قوی که باعث تحریک دستگاه تناسلی می گردند خودداری نمایند.
– وجود هر گونه مورد غیر طبیعی درساختمان مجاری ادرار که منجر به انسداد جریان ادرار گردد.
– مردانی که پروستات بزرگی دارند.
– استفاده از سوند
– ابتلا به دیابت و سایر بیماریهایی که باعث سرکوب سیستم ایمنی بدن می شوند.
حمام آب داغ باعث تسكين درد در بسيارى از اين زنان مى شود و احتمالا اين اثر به علت كاهش التهاب مى باشد.
آسپيرين با ايبوپروفن، مصرف كنيد.
اين دو دارو، ضد التهاب هستند و هر چه التهاب كمتر شود، درد نيز كمتر مى شود.
از ويتامين C استفاده كنيد.
بعضى از پزشكان اعتقاد دارند كه مصرف روزانه هزار ميلى گرم ويتامين C، براى اسيدى كردن ادرار، كافى است تا باعث اختلال در رشد باكترى شود.
احتياط: بعضى از آنتى بيوتيك هايى كه براى عفونت مثانه تجويز مى شوند، در ادرار اسيدى به خوبى اثر نمى كنند. بنابراين اگر ويتامين C مصرف مى كنيد، پزشك خود را در جريان بگذاريد.
از جلو به عقب پاك كنيد.
تميز كردن محل خروج ادرار از جلو به عقب، از عفونت مجدد جلوگيرى مى كند. تميز كردن در جهت عكس، شايع ترين علت عفونت و راه مناسبى براى عفونت هاى مكرر مى باشد.
منبع : متخصص اورولوژی تهران
